Poza sezonem

Znacie to uczucie kiedy oglądając horror i patrząc na postępowanie bohaterów, zadajecie sobie pytanie: jak oni mogli być tak głupi, żeby wpaść na taki pomysł?

Pomysły z tego gatunku bywają różne: a to wchodzą gdzieś do ciemnego pomieszczenia (gdzie na pewno czyha morderca) nie troszcząc się o zapalenie światła; pozostawiają swoich oprawców nie upewniwszy się, że są dostatecznie martwi żeby ich nie ścigać; zamiast schronić się w jakieś względnie bezpieczne miejsce próbują za wszelką cenę dostać się do jakiegoś punktu (nie ważne, że droga do niego biegnie przez ciemny las pełen potrzasków i czających się za każdym krzaczkiem psychopatów z siekierą). Wpisałam to jednak w ryzyko oglądania takiego gatunku jakim jest horror, w którym logika przecież nie jest najważniejsza, krew i flaki to co innego. Po raz pierwszy zdarzyło mi się to jednak podczas czytania książki i niestety, nie było to dla mnie przyjemne zaskoczenie, szczególnie, że w książkowych horrorach logika zazwyczaj aż tak nie cierpi, a nazwisko Ketchum wiązało się z dużymi oczekiwaniami.

Pomijam wątpliwą możliwość przetrwania w naszych czasach dość sporej "rodziny" kanibali, bez zbytniego wzbudzania podejrzeń wśród ludzi zamieszkujących dany teren oraz utrzymujących porządek władz - założyłam, że to może wcale nie jest takie nieprawdopodobne jak mi się wydaje.

Owa "rodzina" oczywiście postanowiła zapolować na grupę ludzi, którzy chcieli spędzić przyjemny urlop w swoim towarzystwie. Po pierwszej...

Początkowo książka "Poza sezonem" wywarła na mnie ogromne wrażenie; jej tajemniczość, mroczność i niepewność tego co się w niej dzieje. Jednak po pewnym czasie tajemniczość przestała być już tak tajemnicza, mroczność osłabła a niepewność odpłynęła w zapomnienie. No cóż, zapowiadała się o wiele lepiej... ale tak czy inaczej - polecam.

3,5/5 Brutalne i bezkompromisowe. Najkrwawsza książka Ketchuma, którą czytałem. Horror w czystej postaci, osobiście wolę pisarza w bardziej realistycznych klimatach.