Pożegnaj się

Przyznaję że było strasznie . No i te pająki , sporo ciekawych o nich informacji , ale ja jakoś tak mam że jak czytam o jakichś robalkach , sugestywnie wszystko mnie zaczyna swędzieć :) Nie było to przyjemne odczucie . Czytało się dobrze tym bardziej że książka traktowała nie tylko o '' pajęczym '' mordercy , ale o tym dlaczego się takim kimś stał i ta psychologiczna zależność dla mnie była bardzo ciekawa . Autorka też starała się ukazać jak praca (w tym wypadku praca agentki i to w dodatku ciężarnej) może i często wpływa na życie prywatne i zaznacza że jeśli w porę nie zauważymy pewnej granicy której nie powinno się przekraczać , można stracić rodzinę , dom , małżeństwo i to wcale nie przez mordercę...

Pająki przynoszą szczęście, czy lepiej omijać je z daleka? Ja przyznam, że od zawsze mam awersję do tego gatunku, a po przeczytaniu powieści jednej z moich ulubionych autorek Lisy Gardner „Pożegnaj się” znacznie się ona nasiliła. Jednak te porażające wrażenia i trudne emocje, jakich dostarczył mi szósty tom z Quincy i Rainie były warte każdego momentu, gdy wzdrygałam się z obrzydzenia.

Autorka zdobyła moje serce serią z D.D. Warren, jednak i cykl z Quincy i Rainie okazał się genialny, a już ten tom absolutnie mnie do niego przekonał. Brak chronologii w czytaniu tym razem w niczym nie przeszkadza, bo każda książka z tej serii sprawdzi się jako samodzielny thriller. I to jaki!

Fabuła od początku oplata nas niczym misterna pajęcza sieć i nie wypuszcza, wciągając nas w odmęty zła coraz głębiej i głębiej… Jesteśmy jak szamocząca się mucha, która wie, że pozostanie w niej do końca bez względu na to, czym jeszcze obarczy ją autorka.

A poruszana tematyka jest naprawdę ciężka i brutalnie zarysowana. Znikające prostytutki i mali chłopcy, których nikt nie szuka. Molestowanie i pedofilia. Okrucieństwo i poniżenie. Z jednej strony psychopatyczny i nieuchwytny morderca, szalony, ale i niesamowicie sprytny. Z drugiej agentka specjalna Kimberly Quincy w zaawansowanej ciąży z wszystkimi towarzyszącymi jej ograniczeniami fizycznymi i pewnym rozchwianiem emocjonalnym. I sprawa, w której jest wiele podejrzeń, ale brak jakichkolwiek dowodów, w tym tych najważniejsz...

„Pożegnaj się” to książka można rzec, że obecnie na czasie. Wszystko dlatego, że fabuła nawiązuje między innymi do mężczyzny znęcającego się nad dziećmi, a w momencie kiedy piszę tę recenzję całą Polska żyje podobnym wydarzeniem. Wydarzeniem, które podobnie jak w książce nigdy nie powinno mieć miejsca. Jednak obok tego przyglądamy się także śledztwu, gdzie będziemy tropić seryjnego mordercę prostytutek, a sprawę prowadzi nie nikt inny jak Kimberly Quincy.

Trzeba przyznać, że Gardner wie jak zaciekawić czytelnika już od pierwszych stron. Po raz kolejny prowadzi z nami zabawę w kotka i myszkę, gdzie rzuca coraz nowsze tropy, wodzi nas za nas i sprawia, że w naszych głowach panuje kompletny chaos. Jednak jest to jeden z tych przyjemniejszych chaosów, który powoduje, że przewracamy stronę za stroną i nie chcemy odkładać książki, póki nie poznamy jej finału, a ten jest naprawdę zaskakujący.

Trzeba przyznać, że w książce nie brakuje brutalności zarówno tej fizycznej, jak i psychicznej. Jednak to właśnie ta psychiczna wywarła na mnie największe wrażenie, bo w połączeniu z ogólnym klimatem stworzonym przez Garner tworzą wstrząsającą całość, która nie pozwala spokojnie zasnąć.

Oczywiście jak na autorkę przystało jej głównymi i najmocniejszymi postaciami są kobiety o silnych charakterach i niezwykłej przebiegłości oraz inteligencji. To właśnie za to kocham twórczość autorki, bo muszę przyznać, że już mam dosyć kryminałów gdzie główny p...

Czy książkę polecam? O tak, zdecydowanie. “Pożegnaj się” to jedna z tych powieści, w których jesteśmy bombardowani nazwiskami, miejscami i wydarzeniami. Jako czytelnicy musimy poskładać posiadane informacje w jedną, spójną całość. Tym, co towarzyszy nam podczas lektury jest niepokój i ciągłe wrażenie zagrożenia. Podobało mi się, że wciąż analizowałam i nie mogłam przestać myśleć, dopóki nie poznałam zakończenia. Jednocześnie niektóre sytuacje wydawały mi się przerysowane, niepotrzebnie wplecione, przez co książka stawała się zbyt sztuczna. Również niektóre zwroty akcji mnie drażniły. Było ich zbyt dużo i w moim odczuciu były one przesadzone. Ale to tylko moje odczucia.

Cała recenzja: https://znakomita.com/2020/10/09/pozegnaj-sie-42-2020/