Pozłacana rybka

Powieść Barbary Kosmowskiej została podzielona na rozdziały, których każdy tytuł ma symboliczne znaczenie. Pomiędzy rozdziały autorka wplotła „Listy do samej siebie” w których główna bohaterka pisze co tak naprawdę czuje, dzieli się swoimi problemami i rozterkami.
Alicja to czternastolatka, której rodzice rozwiedli się, kiedy miała osiem lat. Matka dziewczyny bardziej interesuje się tym, co dzieje się w pracy niż córką. Ojciec dziewczyny ma nową żonę, którą nastolatka nazywa „Miss lata”. Jakiś czas później Alicja dowiaduje się, że kobieta spodziewa się dziecka, a dziewczyna będzie miała przyrodniego brata. Kiedy ojciec przekazywał dziewczynie tą wiadomość podarował córce wisiorek z jaszczurką. Dziewczyna nie mogła pogodzić się z odejściem ojca, nie lubiła „Miss lata” i nie chciała mieć rodzeństwa, więc Fryderyka nazywała Jaszczurką. Oprócz tego dziewczyna nie ma innych zmartwień, tylko zwykłe nastoletnie problemy. Z czasem uczucia Alicji się zmieniają, a dziewczyna pokochała małego chłopca. Nastolatka wyjeżdża na wakacje do dziadków, a po powrocie do domu dowiaduje się, że Jaszczurka jest bardzo ciężko chory. Ala kupuje bratu złotą rybkę, ale pięciolatek twierdzi, że zwierzątko może być tylko pozłacane, bo nie spełnia życzeń malca. Oprócz zmartwień związanych z chorobą brata Alicja ma także problemy z najbliższą przyjaciółką Sarą i mamą. Dziewczyna jest także zakochana w Robercie. Pod wpływem wielu wydarzeń Alicja na oczach czytelnika zmienia się, dojrzewa i przestaj...

❗TW: anoreksja, rozwód, śmierć, choroba, narkotyki

Książka smutna i poruszająca wiele ważnych tematów, ale jednocześnie było tego za dużo. Wątek narkotyków wśród dzieci, nie wiem po co tu był, skoro nie został rozwinięty. Tak samo temat anoreksji bardzo spłycony, nie wierzę w to, że dziewczyna w tak młodym wieku tak szybko z tego wyszła i to dlatego, że ktoś z nią porozmawiał??
Moim zdaniem wystarczyłyby tylko tematy rozwodu i choroby, które zostały dobrze rozwinięte.

Przeczytana drugi raz. Byłem wzruszony przez 3/4 książki, a pod koniec płakałem jak bóbr. Cieszę się, że ta książka jest lekturą. Porusza ważne tematy w bardzo fajny i przystępny dla młodzieży sposób.