Przebudzenie Morfeusza

Właśnie przekręciłam ostatnią stronę "Przebudzenia Morfeusza". Jedyne słowa jakie przychodzą mi do głowy to "wow" i (przepraszam za niecenzuralne słowo) "fuck". Kasiu zdecydowanie jesteś moim najlepszym i największym odkryciem. Pamiętam jak dziś, gdy na facebooku mignęła mi reklama "Snów Morfeusza". Było to dla mnie coś zupełnie nowego, ponieważ nigdy wcześniej nie trzymałam w dłoniach powieści erotycznej. Słyszałam o Greyu, ale nie miałam do czynienia ani z filmem, ani tym bardziej z książką.

Cóż mogę rzec o serii mafijna miłość. Zatraciłam się w niej bez pamięci. Przepadłam w błękitnych oczach Morfeusza - Adama. Jestem oczarowana zmianą jaka w nim zaszła od pierwszej części. Zdecydowanie częściej widzimy jego człowieczą stronę i emocje, które nauczył się okazywać, a co najważniejsze nauczył się o nich otwarcie mówić: ból, strach, niepewność i wreszcie miłość. Dodatkowo widzimy jakim jest cudownym ojcem dla małego Tommy`ego. Są takie momenty w książce, w których bałam się, że Adam znów podkuli ogon i ucieknie niczym tchórz, i tu znów zaskoczenie. Podejmuję nierówną walkę o szczęście u boku Cassandry, poddając się coraz wymyślniejszym zadaniom i próbom Głównych, by wspiąć się wyżej i zapewnić bezpieczeństwo swojej rodzinie.

Cass znowu niejednokrotnie wyprowadzała mnie swoim zachowaniem z równowagi. Nawet tak do końca nie rozumiałam jej wahań hormonalnych w ciąży, zapewne dlatego, że sama takowych nie miałam. Wielu jej decyzji nie rozumiem, choć w sumie sama ...