Rey Blanco. Biały Król

Obstawiałem, że przy trzecim tomie ta seria dostanie zadyszki, a ty proszę - miła niespodzianka. Juan Gómez-Jurado konsekwentnie prowadzi fabułę, odkrywa przed czytelnikami nowe fakty z młodości Antonii, akcja idzie do przodu jak front burzowych zmierzając do nieuchronnego finału. Jeśli podobały wam się poprzednie tomy, to trzeci również podejdzie. Dobry lekki thriller.

Znakomite zakończenie cyklu i prawdziwy rollercoaster wydarzeń, tajemnic i śmierci. Trudno nadążyć za parą głównych bohaterów i trudno zostawić lekturę choćby na minutę. Zarwałam noc, ale jestem usatysfakcjonowana.

„Rey Blanco. Biały Król” to tom trzeci hiszpańskiej serii kryminalnej z Antonią Scott pióra Juana Gómeza-Jurado, a jednocześnie doskonały finał tej trylogii! A choć każdy tom w teorii można czytać oddzielnie, to tym razem gorąco zachęcam do zapoznania się z całością – tak spójnej, przemyślanej i oryginalnej serii dawno nie czytałam! „Rey Blanco” to coś na kształt finalnego starcia pomiędzy najinteligentniejszą kobietą na świecie Antonią Scott i czarnym charakterem, przewrotnie nazwanym panem White’em. To walka zimnego, przenikliwego psychopaty i matki, córki, przyjaciółki, która walczy o to, co jest w jej życiu najważniejsze. A zatem od razu nasuwa się pytanie: co ty byłbyś w stanie zrobić, by uratować tych, których kochasz? Historia rozpisana jest na króciutkie rozdziały, akcja jest dynamiczna, postacie cały czas są w ruchu, jednak poczuciem szybkości akcji rządzi narrator – to stary gawędziarz, nasuwający na myśl narratorów filmowych czarnych komedii, który mistrzowsko prowadzi całą fabułę – rzuca rewelacyjne komentarze dotyczące ludzi i rzeczywistości, często nawiązuje do popkultury, a na postacie patrzy z dystansem równocześnie puszczając oczko do czytelnika. To bardzo filmowa historia! Choć osadzona na czarno-białym podziale, jaki dobrze znamy – walki dobra ze złem, to świetnie utrzymuje napięcie, ciekawość wynikające w konwencji kryminalnej, tu potraktowane w sposób mocno oryginalny. Serdecznie polecam całą serię!

Książka naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła. Jest pięknie i czytelnie wydana z nieco większym drukiem. Pierwsza rzecz jaką mi się narzuca odnośnie treści, to jej nieprzewidywalność. Rozdziały są krótkie i zatytułowane tak, by dotyczyły najistotniejszej sprawy z danego rozdziału. Jeśli jest jakieś zajście nie wyjaśnione, to przechodzimy do jego rozwiązania w kolejnym dziale, bez względu na to, w jakim czasie do tego doszło. Następnie po jego skończeniu powracamy do czasu obecnego. Tym samym napięcie wciąż tylko wzrasta, gdyż dostajemy kolejne informacje dotyczące problematyki i następne i następne, jakby wymagano od nas byśmy sami skleili je w całość i dowiedzieli się dlaczego ta osoba została porwana. Ten, kto tego dokonał bardzo dobrze się ukrywa. Praktycznie całe jego postępowanie jest dla zmyłki organów ścigania. Nie ważne, że mają najbardziej nowoczesne sprzęty do wykrywania kradzieży, czy oszustw, tym razem i one dały się nabrać. Postacie bardzo często porozumiewają się za sprawą jakiegoś szyfru i kodu, który znają tylko wtajemniczeni. Są gotowi na wszystko w obliczu wielkiego zagrożenia, a przystawieni do muru grają tak, by odnieść jak najmniej strat. Choć gdyby tak dokładniej się przyjrzeć, to kłamią i oszukują tak bardzo, by samemu w to uwierzyć. Bywa, że w pewnym momencie nachodzi na siebie kilka wątków i miałam malutki problem, by je skleić do kupy, ale później zobaczyłam, że wystarczyło poczekać, a one same się rozwiązywały. Każda osoba, która tutaj występuje ...

Mam czasami taki wewnętrzny dylemat w kwestii serii, bo nie potrafię zdecydować, czy wolę jeden motyw przewodni, czy jednak, by każda część stanowiła osobną, zamkniętą historię. Najbardziej kuszący wydaje się być wariant trzeci, łączący oba poprzednie. Tak też swoją trylogię skonstruował Juan Gómez-Jurado i to uratowało ją w moich oczach.

"Rey Blanco. Biały król" to trzeci tom hiszpańskiego cyklu, który oczarował miliony czytelników, ale nie mnie. Chciałam go jednak dokończyć mimo wszystko i okazało się, że warto było, bo teraz patrzę na wiele wątków zupełnie inaczej. Autor wymyślił całkiem niezłą klamrę dla całej historii i nawet jeśli przewidziałam to chwilę wcześniej, to i tak mi się podobało.

Mam wrażenie, że styl autora także nieco się poprawił w porównaniu do pierwszego tomu, a może akcja była na tyle wciągająca, że nie zwracałam już na to uwagi. Oczywiście nadal uśmiechałam się z politowaniem przy elementach sensacyjnych, jednak proporcje tym razem przemawiały na korzyść wątków kryminalnych. Może i były one mocno naciągane, ale przynajmniej naprawdę ciekawe i wzbudzające emocje.

Jak już wspomiałam, zakończenie ułożyłam sobie chwilę wcześniej, mimo to muszę przyznać, że nie było wcale oczywiste, jednak ta postać od początku trylogii wydawała mi się nieco podejrzana. Ogólnie ten tom pozwolił mi lepiej zrozumieć porzednie dwa i sprawił, że niektóre wątki nabrały sensu. Nie sprawia to wcale, że nagle bardziej mi się te wszystkie książki p...

" - Królowa to najsilniejsza figura na szachownicy - odzywa się on. - Ale bez względu na to, jak silna jest bierka szachowa, nie może zapominać...
- ... że zawsze jest ręka, która ją przesuwa - kończy Antonia. "
" Zagramy?"
Antonia Scott otrzymuje zaproszenie do emocjonującej partii, w której zwycięzca może być tylko jeden. Stawkę podbija pojawienie się nowego gracza. Strategia, którą obrał Biały król, budzi zamieszanie i powszechne przerażenie. Poświęcając kolejno mocne figury, toruje sobie drogę do zwycięstwa.
W głowie Antonii panuje chaos, wie, że jeśli chce wygrać musi wyciszyć dziki wrzask małp, który rozbrzmiewa w głębi jej umysłu. A Czerwona królowa bardzo nie lubi przegrywać. W tle słychać miarowe odliczanie upływającego czasu. Minuta po minucie, sekunda, po sekundzie. Trzy, dwa, jeden.....
Rozgrywka godna finału.
Początkowo obawiałam się, czy trzeci tom utrzyma dobry, wysoki poziom. Jednak już sam początek rozwiał wszelkie wątpliwości, całkowicie pochłaniając całą moją uwagę. Można powiedzieć, że Rey Blanco nie tylko nie zwalnia tempa, ale i wrzuca wyższy bieg. Fabuła przemyślana i dopracowana w najmniejszych szczegółach. Z zaciekawieniem odkrywałam kolejne niewiadome, stopniowo stając się uczestnikiem gry, który nie tylko bacznie obserwuje, starając się rozgryźć zamysł Autora, ale i odczuwa emocje i nerwowe odliczanie, im bliżej zakończenia mimowolnie, zaciskając szczęki.. Doskonała kreacja postaci, na czele z Antonią, która nadaje całej...

Recenzja powstała w ramach przedpremierowej akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN.

“Biały Król. Rey Blanco” to trzeci tom z cyklu “Czerwona Królowa”. Moim zdaniem najlepszy. Co tu się działo! A raczej co tu się nie działo? Złapiecie się za głowę, jak przeczytacie!

Antonia Scott pewnego dnia dostaje tajemniczą wiadomość o treści: “Mam nadzieję, że o mnie nie zapomniałaś. Zagramy?” Dziewczyna nie ma wątpliwości, od kogo jest ta zachęta. Wróg z przeszłości wrócił. Teraz trzeba go dopaść. Jednak zanim tak się stanie, Biały Król powie o zasadach gry i wystawi pionka w postaci Jona Gutiérreza. Dopiero teraz zaczyna się prawdziwa zabawa… Antonia i Jon muszą wspólnie rozwiązać kilka spraw, aby tykanie zegara ustało. Rey Blanco trzyma ich w szachu, a napięcie rośnie z każdą minutą.

Cała seria autorstwa Juana Gómeza-Jurado bardzo mi się podobała. To dynamiczna, trzymająca w napięciu do ostatnich chwil, pełna zwrotów akcji i niespodziewanych manewrów literatura. W tej części bliżej poznajemy Mentora, szefa Antoni i Jona. I tu chciałabym Wam wiele napisać, ale nie mogę, a to oznacza, że odegra on ważną rolę w całej układance. Eheee…

Ostatni tom czyta się równie dobrze, co poprzednie. Na dynamikę akcji wpływa bez wątpienia język, jakim posługuje się autor. Nieco nonszalancki, z dodatkiem sarkazmu, humoru, “przyspieszany” dzięki używanym co jakiś czas krótkim zdaniom. Bohaterowie! No ...

"Koniec do dopiero początek".
Kiedy Antonia stała się świadkiem porwania swojego partnera zachowała spokój i szybko przekalkulowała co powinna zrobić. Nie krzyczała, nie wzywała pomocy. Szybko obmyśliła w swojej głowie plan i wykonała jeden znaczący telefon. Lawina, która potem ruszyła łączyła się tak bardzo z poprzednimi wydarzeniami, że to aż szokujące, że wcześniej do tego nie doszła.

Finał serii o Antonii Scott.
Antonia szybko odzyskała swojego partnera, jednak warunki, które musiała spełnić w celu ocalenia jego życia były co najmniej szokujące.
Antonia wraz ze swoim partnerem dostają szczątkowe wiadomości dotyczące zadań, ktore mają wykonać. Im dalej czytałam, tym bardziej byłam zszokowana, jak te zdarzenia się ze sobą łączyły. I odnosiłam wrażenie, że Antonia nie kalkuluje już tak szybko jak w poprzednich częściach, a to wszystko za sprawą tego, że odstawiła tabletki, które miały jej odpowiednio wyostrzać i wyciszać myśli. Do wszystkiego kobieta dochodzi sama, za sprawą tylko "małp" znajdujących się w jej głowie, które szaleją w obliczu niebezpieczeństwa.
Chciałabym, żeby Antonia i Jon powrócili jeszcze ze swoimi przygodami na łamach nowej książki, a tymczasem mam zamiar nadrobić tytuły, o...

Zakończenie niesamowicie wciągającej serii hiszpańskich thrillerów.

Wiecie co, tak powinno się kończyć serie. Taki poziom powinny mieć finalne tomy, aby w pełni usatysfakcjonować czytelnika.

To było fenomenalne i wciągajcie

3 tom zaczyna się dokładnie tam, gdzie skończył 2. Nerwami, rozdygotanym sercem, strachem i tym analitycznym spokojem Antoni.

Na kartach książki znalazłam odpowiedzi na każde pytania z 1 i 2 tomu. Nagle wszystko stało się jasne, oczywiste i wow, jak genialne autor to wszystko zaplanował.

Żaden wątek, żadna scena nie są przypadkowe. Każde ma swoje znaczenie, czasem mniej oczywiste ale ma. Narracja jest tak płynna i genialnie poprowadzona, że czytelnik czuje się realnym obserwatorem.

To chyba najbardziej dynamiczna część. Serio można dostać zadyszki, ciągle coś się dzieje. Wyścig z czasem, z Whitem i z kłamstwami.

Czytając ostatni rozdział czułam, że to koniec to dopiero początek.

To, co znajdziesz w książce
• zemsta
• wyścig z czasem
• śledztwo
• analityczny umysł
• skrajnie różnych partnerów
• demony przeszłości
• z@bójstwa
• zagadki

Recenzja powstala w ramach akcji recenzenckiej Wydawnictwa @wydawnictwosqn .

''Rey Blanco. Bialy krol'' to trzeci tom o Antonii Scott. Czy byl to najlepszy z tych trzech. Wcale nie bo wszystkie trzymaly w napieciu jak trzeba.

Nasza detektyw Antonia Scott dostaje wiadmosc ,bardzo tajemnicza :

''MAM NADZIEJE ;ZE O MNIE NIE ZAPOMNIALAS,ZAGRAMY ''

Scott domysla sie od kogo moze byc ta wiadomosc i jaki wrog wrocil.
To sam Bialy Krol ,ale zanim Antonia dowie sie o zasadach musi rozwiazac inne sprawy z Jonem.

Najwiekszym przeciwnikiem Antonii jest czas ,a tykanie zegara niemoze ustac.

Jakie zasady beda obowiazywac u Bialego Krola ?

Bardzo ,ale to bardzo szkoda ,ze to juz koniec przygod ze Scott.

@wydawnictwosqn #reyblancobiałykról #wydawnictwosqn

„Koniec to dopiero początek”

Finałowy tom tej trylogii totalnie przekroczył moje największe oczekiwania. To co tutaj się wydarzyło to po prostu…🤯 brak mi słów.
Książka trzyma w napięciu od samego początku do końca. Jest pełna niesamowitych zwrotów akcji, które wbijają czytelnika w fotel. Osobiście miałam wrażenie, jakbym czytała ją na jednym wdechu.

Biały Król rzuca Antoni wyzwanie, rozpoczynając tym samym niesamowicie niebezpieczną rozgrywkę, w której stawką jest życie inspektora Jona Gutiérreza. Ta gra zdecydowanie nie należy do uczciwych, wszystkie karty trzyma Biały Król i rozdaje je tak jak mu się podoba. Jesteśmy więc świadkami walki, której finał już na samym starcie wydaje sięprzesądzony. Czy uda się Antoni znaleźć rozwiązanie i wyjść z tej sytuacji zwycięsko?

Uważam, że ten tom był świetnym zakończeniem tej trylogii, utrzymuje poziom poprzednich tomów, a nawet mogę powiedzieć, że jest lepszy od poprzednich i na pewno się nie zawiedziecie. Zawiera on w sobie wszystko to co uwielbiam - narastające napięcie, niesamowicie wciągającą akcję, walkę z czasem, nutę tajemniczości i cudownych bohaterów.
Dodatkowo, co to powtarzałam już przy poprzednich tomach, ta książka składa się z krótkich rozdziałów, co ja osobiście bardzo uwielbiam. Po każdym krótkim rozdziale zostaje niedosyt i chce się więcej, dlatego czyta się kolejny rozdział i kolejny aż do zakończenia książki. Niesamowite jest to jak tę książkę się pochłania!

Naprawdę ...

Antonia Scott to najinteligentniejsza kobieta świata, która nienawidzi przegrywać. Być może dlatego, że prawie nigdy nie doznaje goryczy porażki. Lecz pewnego dnia otrzymuje wiadomość, po przeczytaniu której doskonale zdaje sobie sprawę, że czeka ją bitwa, której ostateczny wynik zadecyduje o całej wojnie. A tę przecież będzie musiała stoczyć z samym Królem…

„Biały Król” to finałowa cześć trylogii, która już teraz jako całość, uznawana jest przez wielu czytelników za jeden z najlepszych thrillerów ostatnich lat, czemu naprawdę nie można się dziwić. Juan Gómez-Jurado stworzył bowiem historię kompletną, w której niezwykle ambitna fabuła jest zaledwie jednym z wielu czynników decydującym o jej finałowym sukcesie. Ta książka to połączenie ogromnego talentu tego piekielnie zdolnego Hiszpana z błyskotliwym poczuciem humoru na tle precyzyjnie nakreślonych bohaterów, których losy ważą się w niezwykle naelektryzowanej historii. Zarówno „Rey Blanco”, jak i jego poprzedniczki nie pozwalają na nudę, dostarczając czytelnikowi wrażeń i emocji godnych tylko tych najlepszych z najlepszych.

Biorąc do ręki książkę oczekuję, że ta skradnie mi czas, który mógłbym spożytkować na coś innego, a ja nie będę żałował ani sekundy na spędzenie go właśnie z nią. Ta trylogia dała mi dokładnie to i o wiele więcej. Fenomen na skalę światową, którego nie możecie sobie odmówić, kochając znakomite książki…

Recenzja powstała w ramach przedpremierowej akcji recenzenckiej Wydawnict...

Koniec to dopiero początek

- Królowa to najsilniejszą figura na szachownicy – mówi Biały Król. – Ale bez względu na to, jak jest silna, nie może zapominać, że zawsze jest ręką, która ją przesuwa
- To się jeszcze okaże – odpowiada Antonia.

Kto lubi przegrywać? Raczej nikt. A zdecydowanie nie Antonia. Czasem jednak niewielu wpływ na się na to, czy wejdzie się do gry, czy nie. Czasem samemu zostaje się wciągniętym. A czasem gra jest niemal niemożliwa do wygrania. Co wtedy?

Antonia uciekła, okłamywała siebie, ale prawda jest taka, że kłamstwo ma krótkie nogi, a za do rzeczywistości, przeszłość zawsze w końcu prędzej czy później nas dogonią. Tak stało się i tym razem.

To bardzo ważna bitwa, jeśli ją przegra. Przegra całą wojnę.

To już trzeci tom serii, który wraz nie traci na emocjach, zaskoczeniach i szybciej akcji. Wiele się dzieje, za to niewiele można przewidzieć, dzięki czemu czytelnik wciąga się w lekturę i chce wiedzieć co będzie dalej. Lubię postać Antoni.