Robaki w ścianie

Do tej powieści zostałam nakłoniona przez koleżankę. Dzięki, Aga, było warto. Akcja książki umieszczona została w latach '90. Robaki wychodzące spod drewnianej boazerii są metaforą dla ohydnych tajemnic skrywanych przez bohaterów powieści. Wątek kryminalny mnie zaciekawił i wciągnął w wir przedstawianych wydarzeń. Intryga była dobrze przemyślana, ale całość psują opisy. W moim odczuciu są zbyt rozbudowane i jest ich za dużo.

"Robaki w Ścianie" to mroczny thriller kryminalny, który wciąga czytelnika w ciemne zakamarki ludzkiej psychiki i tajemnic Bydgoszczy lat 90. Główny bohater, doświadczony komisarz Bondys, staje w obliczu serii brutalnych morderstw, które pozostawiają za sobą ślad okrucieństwa i zagadkę niełatwą do rozwiązania. W trakcie śledztwa odkrywa kolejne zawiłości i motywy, tropy zaczynają sobie zaprzeczać i nic nie jest już tak oczywiste jak na początku się wydawało.
Cytat "A jednak miał rację. Robaki siedzą pod każdą boazerią i spod każdej boazerii w końcu wyłażą. Każda rodzina ma bowiem swoje sekrety i swoje robactwo ukryte w ścianach - wystarczy tylko poruszyć pierwszą deseczkę" doskonale oddaje główny motyw książki "Robaki w Ścianie". W oparciu o tę metaforę, autorka odsłania zawiłe relacje międzyludzkie, które ukryte są głęboko pod pozornie spokojną powierzchnią codzienności.
Śledztwo w sprawie brutalnych morderstw, prowadzone przez komisarza Bondysa, staje się nie tylko poszukiwaniem sprawcy, ale również odkrywaniem zakamarków ludzkiej natury. Każda kolejna deska, każdy nowy trop, to kolejna warstwa rodzinnych tajemnic, które wydobywane są na światło dzienne. W miarę jak dochodzenie prowadzi do kolejnych domów i rodzin, okazuje się, że za pozornie spokojnymi fasadami kryją się sekrety, które nigdy miały nie ujrzeć światła dziennego.
Autorka zręcznie układa narrację, stopniowo odkrywając kolejne aspekty złożonych relacji między postaciami i ich tajemnicami. Każda...

Komisarz Marek Bondys musi rozwikłać sprawę zabójstwa , którego okaleczoną i podpisaną ofiarę odnaleziono w podmiejskim zagajniku. Modus operandi sprawcy świadczy, że nie będą to jedyne zwłoki…

Sięganie po debiuty to zawsze taka trochę loteria. Niby ktoś to wydał, więc jakość powinna zostać zweryfikowana, ale zawsze można się nieprzyjemnie naciąć. „Robaki w ścianie” są jednak bardzo przyjemnym odkryciem. Bydgoszcz lat 90 nie zachwyca, ale w tamtym okresie naprawdę niewiele miast zachwycało. Ten bardzo specyficzny okres został tu przedstawiony dokładnie tak, jak się prezentował – właściwie tylko muzyka była ok, a że Bondys też lubi cięższe brzmienia, więc od razu złapaliśmy wspólny flow. Zresztą postać bydgoskiego śledczego jest bardzo dokładnie przemyślana i skonstruowana, razem z jego fobiami, zwyczajami i sympatiami. Żeby nie było tak słodko, nie wszystko jest tu dopracowane. Razi trochę sztuczność dialogów i wszechobecne, zupełnie niepotrzebne bluzgi. Tytułowa metafora też taka trochę naciągana, choć nawiązujące do niej grafiki na kartach książki bardzo mi się podobały. Pozytywnie zaskoczyć mogą za to scenki rodzajowe prosto z lat 90 (kupowanie rajstop w kiosku – kto dziś tak robi?!), bydgoskie regionalizmy, czy cudowna więź komisarza z sąsiadką i psem Kodeksem. Może sama intryga kryminalna nie jest jakoś bardzo skomplikowana i mamy tu trochę nielogiczności i błędów, ale jak na debiut jest całkiem nieźle.
Recenzja powstała w ramach akcj...

Przenosimy się do Bydgoszczy lat 90-tych. To właśnie tam, w tym czasie kobieta znajduje okaleczone zwłoki mężczyzny. Jednak ta zbrodnia okazuje się nie być jedyną.
Do akcji wkracza Bondys, komisarz, który budzi sympatię czytelnika. Czy uda mu się wygrać potyczkę z seryjnym zabójcą?

Bardzo lubię takie kryminały.

Kilka ciekawych wątków, które powoli zmierzają do wspólnego mianownika. Bohaterowie, tworzeni z powoli odsłanianych warstw. Z rozmysłem kreślona część obyczajowa. Całość niezwykle przyjemnie skomponowana. Nie raz uśmiechałam się pod nosem w czasie lektury, a był to uśmiech zadowolenia i satysfakcji.
Autorka nie miała problemu by utrzymać moją uwagę. Czułam się zaintrygowana, ciekawa... nabrałam ogromnej ochoty na więcej.

Pióro lekkie, płynne i plastyczne, dokładnie takie jakie lubię.

Zgrzytała mi jedna rzecz, która pojawiła się kilka razy w treści. Nie zdradzę jaka, bo może Wam nie zgrzytnie. Natomiast na tyle mnie to intrygowało, że szukałam informacji czy dobrze myślę i czy to tarcie ma prawo mieć miejsce. Wychodzi na to, że dobrze myślałam, choć może nie dotarłam do prawdy 🤔

Jest to debiut i nie ukrywam, że czuć w nim klimat książek autorstwa @robertmalecki.autor co jest atutem, ponieważ autor po prostu świetnie pisze. Natomiast trzymam kciuki bym za jakiś czas czytając kolejną książkę Autorki myślała, że czuć w tym tylko i wyłącznie @hanna.szczukowska.bialys 💚

Nie mniej czuję się zachwycona lekturą ...

Tegoroczny urodzaj debiutów nie ma końca. Kilka już mnie zachwyciło, żaden nie rozczarował, więc liczę na to, że ta passa będzie się utrzymywać. Lubię mieć podczas lektury świadomość, że to, co czytam, doczeka się kontynuacji. Bez wątpienia jestem seryjną czytelniczką, więc cieszy mnie to, że panuje obecnie moda na wielokrotne wykorzystywanie tych samych bohaterów w fabułach.
"Robaki w ścianie" to powieść, która zaintrygowała mnie już od pierwszych zapowiedzi. Hanna Szczukowska-Białys stworzyła bowiem historię osadzoną w moich ukochanych latach 90. Taki czas akcji zawsze działa na mnie jak magnes, choć sama niewiele z tego okresu pamiętam, to klimat tamtych lat ciągle wywołuje u mnie szczególny zestaw emocji. Dodatkowym autem miała być Bydgoszcz, dawno nie miałam w rękach kryminału typowo miejskiego, bardziej oczywistym wyborem dla autorów są raczej małe, zamknięte społeczności.
Debiutantce udało się rzeczywiście wykorzystać potencjał drzemiący w dekadzie przemian, a z Bydgoszczy uczyniła pełnoprawną bohaterkę swojej książki. Nie sposób byłoby oderwać fabułę od tego miasta i jestem pełna podziwu dla takiej kreacji, gdyż z reguły nawet nie zwracam uwagi na to, gdzie toczy się akcja, a tutaj chłonęłam po prostu opisy kujawsko-pomorskich realiów.
Jednak ogólnie opisów w tej powieści było dla mnie za dużo. Wątek kryminalny był świetnie skonstruowany i naprawdę mocno zagmatwany, pełen istotnych pobocznych elementów, ale drobiazgowość w marginalnych kwestiach była ...

Hanna S. Białys to nowe nazwisko, na które warto zwrócić uwagę w gatunku kryminałów utrzymanych w spokojnym rytmie, w których mocno dopracowana jest kreacja świata przedstawionego. Właśnie tak jest w jej debiucie “Robaki w ścianie”, który równocześnie jest pierwszym tomem serii z komisarzem Markiem Bondysem. Akcja powieści toczy się w Bydgoszczy w 1996 roku. Zaczyna się mocnym akcentem, który wprowadza element niepokoju - jest kobieta z chorobą psychiczną, która odnajduje porzuconą ofiarę morderstwa. Później jednak skupiamy się na codzienności, na kolejnych, z wysiłkiem odkrywanych elementach śledztwa i postaciach, które w nim uczestniczą. Akcja rozpisana jest na kilka miesięcy, w czasie których mamy czas, by przyjrzeć się również śledczym prywatnie - i dobrze, bo to całkiem niezłe kreacje, do których miło będzie powrócić w kolejnych tomach. Atmosfera historii jest kleista, brudna, pełna tych tytułowych robaków, które lęgną się w każdej rodzinie - to dobra metafora brudnych sekretów, choć momentami dosyć mocno eksploatowana. Sama intryga utrzymana jest w stałym tempie, czuć, że autorka spędziła na jej tworzeniu naprawdę wiele czasu. No i Bydgoszcz! Oddany bardzo dokładnie, z dużym wyczuciem i uczuciem do samego miasta. Ogólnie, mimo iż nie jest to debiut pozbawiony wad, to dużo nam obiecuje - myślę, że Hanna S. Białys w rodzaju spokojnego, skupionego kryminału może nam w przyszłości naprawdę dużo pokazać. I na pewno zamierzam jej postępy obserwować!

Nie znoszę robactwa….. na samą myśl o nich mam dreszcze, te chude nóżki …. dużo nóżek, czułki, pancerze… brrr.. ale za to bardzo lubię książkę ROBAKI W ŚCIANIE! 😉

Widząc ten tytuł miałam pewne obawy, bo po stronach książki biegają karaluchy, mówię prawdę! Ale tu nie chodzi stricte o pełzające paskudy, bo owe „robaki” to kłamstwa, tajemnice, całe zło które kryje w sobie człowiek, a gdy tylko poruszysz odpowiednią strunę, czy nadepniesz na „zainfekowany” kawałek owe „robactwo” rozpełza się we wszystkie strony! Trzeba na nie uważać, trzeba mieć porządek w życiu i w głowie, ale wszyscy doskonale wiemy, że jest to w zasadzie niemożliwe.

Ponownie wróciłam do lat 90-tych i od pierwszych chwil mocno się tu zadomowiłam, chociaż to z czym się spotkałam wcale nie było przyjemne. Towarzyszyłam pewnej dziewczynie, która w lesie odkryła zwłoki młodego mężczyzny. To był przerażający widok, bo trup był naznaczony, jakby podpisany przez mordercę, a to był dopiero początek. Dobrze, że szybko na mojej drodze stanął komisarz Bondys, wiesz dziwny typ, zamknięty w sobie, taki trochę gbur, trochę cichociemny, ale pełen charyzmy no i wziął sprawy w swoje ręce. Oj dużo mu zawdzięczam, zna się facet na swojej robocie, a nie jest ona bezpieczna. Przeprowadziliśmy wiele rozmów, przesłuchań, wizji lokalnych, ba nawet byliśmy w szpitalu psychiatrycznym… oj działo się, sporo.

W tej historii każdy walczy ze swoimi „robakami”, jest ich mnóstwo. Cicho drepczą i zatruwają życie....

"Nie ma nic gorszego niż patrzeć na krzywdę osoby, którą kochasz."

1996

Agatę wypisano ze szpitala. Kobieta cierpi na schizofrenię paranoidalną. Jest samotna, ale ma przyjaciela, psa. Podczas spaceru znalazła martwego mężczyznę. Znów trafiła do placówki. Ma koszmarnie realistyczne sny.

Okaleczone i oznaczone zwłoki. Podpisane. Ofiara brutalnego zabójstwa. Nie jedna.

Bydgoszcz

Komisarz Marek Bondys mieszka tu od urodzenia. Rutyniarz. Nałogowy palacz z nerwicą natręctw (liczenie). Właściciel psa, wabiącego się Kodeks.

Aleks Kownacki, psycholog policyjny to jego przyjaciel. Beata i Radek, młodzi policjanci, oddelegowani do pomocy przez naczelnika Rybackiego. Patomorfolog (zabawny) doktor Rudnicki. To zespół śledczych, do których należy znalezienie winnego. A on wciąż jest o krok przed nimi.

...

Robert Milewski, nieszczęśliwy nastolatek, który popełnił samobójstwo w czerwcu.

Jego osoba jest tu znacząca.

...

Dużo obrazów miasta, które też jest tu bohaterem. Szare. Ponure. Zaniedbane. Brzydkie. Z zakładami przemysłowymi i blokowiskami. Dziurawe ulice.

Policja jeżdżąca polonezami. Magnetofony kasetowe. Boazerie. Meblościanki.

I ludzkie tragedie.

W takim klimacie i otoczeniu rozgrywała się akcja tego kryminału, gdzie tajemnice rodzinne, wcześniej schowane, wychodziły jedna za drugą jak robaki ze ściany.

"Człowiek jest jak karaluch - adaptuje się do każdego środowiska."

Hanna S. Białys zbiera nas do Bydgoszczy lat dziewięćdziesiątych. W lesie na przedmieściach Bydgoszczy młoda dziewczyna chorująca na schizofrenie odnajduje okaleczone ciało mężczyzny. Morderca w bardzo okrutny i obrzydliwy sposób morduje kolejne osoby, ciała pozostawia na znak który ma coś inscenizować. Jednak co? Seryjny rozkręca się coraz bardziej i morduje kolejne przypadkowe osoby. Sprawa zostaje przydzielona komisarzowi Bondysowi.

Fabuła książki jest fajnie poprowadzona, krótkie rozdziały które powodują, że jesteśmy ciekawi co będzie dalej "i tylko jeszcze jeden rozdział", zagadka kryminalna od samego początku jest wciągająca . Główny bohater komisarz Bondys budzi w czytelniku sympatię, a jego nałóg "czuć" czytając. Bardzo podobała mi się też dynamika rozwiązywania zagadki.

Kolejny raz przeczytałam debiutancką historię i po raz kolejny nie zawiodłam się! Takie debiuty mogę czytać! Trzymam kciuki za kolejne tak dobre książki.

Każda rodzina ma swoje sekrety i swoje robactwo ukryte w ścianach – wystarczy tylko poruszyć pierwszą deseczkę

Okaleczone zwolni mężczyźni ja obrzeżach lasu to niecodzienne znalezisko. Szczególnie dla młodej dziewczyny.
Komisarz Bondysa musi odnaleźć sprawcę, który sam zostawia tropy. Zdaje się być dumnym ze swojej pracy skoro zostają napisy wyryte na klatce ofiary. I nie wygląda na to, aby miała to być jedyną ofiara. Czy komisarzowi uda się go powstrzymać, zanim będzie za późno?

Co morderca może mieć wspólnego z pacjentką szpitala psychiatrycznego? Czy można zrozumieć a nawet usprawiedliwić mordercę? Tutaj wszystko jest bardziej skomplikowane, każdy czyn na swoje powody i konsekwencje.

Tytuł Robaki w ścianie jest intrygujący, okladka – wielki robak niezbyt zachęcająca szczególnie gdy ktoś nie przepada za robakami. Historia jest jednak ciekawa, pełna sekretów i tajemnic, a to lubię w takich powieściach.

Na obrzeżach Bydgoszczy młoda kobieta odnajduje okaleczone zwłoki mężczyzny. Makabryczności całej sytuacji dodaje fakt, iż morderca podpisał ofiarę, naprowadzając tym samym wymiar sprawiedliwości na pierwsze tropy. Spragniony krwi i nieuchwytny morderca nie poprzestaje jednak na jednej ofierze i zdaje się prowadzić wyjątkowo makabryczną grę ze śledczymi z komisarzem Bondysem na czele, który zrobi wszystko, by dopaść i ukarać winnego…

Do sięgnięcia po „Robaki w ścianie” autorstwa Hanny Szczukowskiej- Białys nie musiałem sam siebie długo przekonywać. Intrygujący opis, zwiastujący dość makabryczną historię z charyzmatycznym śledczym w roli głównej i przyciągająca wzrok okładka sprawiły, że wyboru dokonałem błyskawicznie i już teraz mogę zdradzić, że lepszego dokonać nie mogłem. Od pierwszych zdań książki nie opuszczała mnie myśl, że autorka włożyła całe swoje serducho i coś znacznie więcej do jej napisania. Czyta się ją niezwykle lekko i przyjemnie, delektując się kolejnymi rozdziałami, które dostarczają wiele emocji na czele z czytelniczą satysfakcją i ciągle podsycaną ciekawością. Tym, co jednak urzekło mnie w tej historii najbardziej jest jej styl- niezwykle plastyczny obraz realiów przedstawianych sytuacji i dialogów dopełnił tylko ciągle kotłującą się w mojej głowie myśl, że mam do czynienia z fenomenalną lekturą.

Szczerze powiedziawszy najgorzej pisze mi się o książkach, które spodobały mi się najbardziej. Nie wiem wtedy kompletnie jak konstruować ko...

❗TW: homofobia, brutalne morderstwa, przemoc, przekleństwa, alkoholizm

Nie lubię książek, które nie dzieją się współcześnie. Nie wiem, skąd mi się to wzięło, ale gdy tylko widzę, że akcja będzie rozgrywała się przed 2000 rokiem, od razu czuję niechęć do sięgnięcia po ten tytuł. Jednak nie powstrzymało mnie to od sięgnięcia po ,,Robaki w ścianie", która swoją drogą zwróciła moją uwagę okładką. Czy tylko dla mnie jest coś przyciągającego w tej prostocie?

Było kilka trupów, a więc i walka z czasem, co osobiście bardzo lubię. Ale pomimo walki z czasem, sprawa ciągnęła się kilka miesięcy, a nie kilka dni (nienawidzę tego braku realizmu), więc to zdecydowanie na plus. Sposoby zabijania raczej nie odznaczały się niczym szczególnym spośród kryminałów, co nie jest niczym złym.

Osób powiązanych, podejrzanych i policjantów było sporo, a jak wiadomo, mam ogromny problem z połapaniem się, kto jest kim, a tym bardziej z zapamiętaniem imion i tu nie było inaczej. Postacią, która zapadła mi w pamięć była chora psychicznie dziewczyna i myślę, że spowodowane było to właśnie wspomnieniem o tej chorobie. Reszta postaci nijaka, ciężka do odróżnienia z innymi książkami z tego gatunku. No może jeszcze poza Bondysem - głównym bohaterem. Dużo było o jego życiu prywatnym i przeszłości, co w przypadku serii jest świetnym zabiegiem, bo pozwala spojrzeć na bohatera bardziej ludzko.

Najważniejsze pytanie brzmi, czy faktycznie było czuć tu klimat Bydgoszczy lat 90? ...

Lata 90., Bydgoszcz, okaleczone zwłoki mężczyzny, podpisane: Paweł Skok, 35 lat, nauczyciel. Od tego rozpoczyna się akcja powieści. Prowadzi nas dalej ulicami Bydgoszczy do kolejnej ofiary. Kto jest mordercą? Dlaczego to robi? Jaki ma motyw?

Zacznijmy od tego, że „Robaki w ścianie” to fajna rozrywka, a tego przede wszystkim wymagam od kryminałów: ciekawej sprawy, którą chce się odkrywać, rozwiązać. Im dalej tym ta książka bardziej angażuje i wciąga. Czasem bywa jednak przesadnie dramatyczna, jednak im dalej, tym mniej takich momentów – na ostatnich 150 stronach już ich nie wychwytywałam.

Świat przedstawiony w tej książce, a konkretniej niektóre rodzinne historie (zwykle poboczne), przypominały mi czasem paradokumenty. Policjantka z przyjaciółką – doktorantką zachowywały się jak nastolatki, mimo, że dawno nimi nie były. Jestem o nich młodsza a nie wyobrażam sobie, żeby głównym tematem rozmów z współlokatorką mogliby być faceci. I oczywiście każdy w otoczeniu jest potencjalnym kandydatem… Zaobserwowałam także jedna dziwną nieścisłość – policjant nie wiedział, że dziewczyna, z którą rozmawia ma 18 lat, mimo, że wcześniej przesłuchiwał ją bez obecności rodziców. Jeden z głównych plot twistów był związany z pismem, szczerze mówiąc wydaje mi się to naciągane (nie będę zdradzać szczegółów). Dla osób wrażliwych na zachowania/słownictwo homofobiczne – odradzam tę książkę (to daje mi flashbacki do powieści „Szymek”, mają kilka wspólnych elem...

Pierwsze spotkanie z autorką, bo to debiut, co nie oznaczało, że wiem czegoś się spodziewać. Wiedziałam, że będą lata 90. Śledztwo w tym klimacie i robaki.

"Robaki w ścianie" to historia kryminalna, z policją, problemem z tolerancją, miłością i seryjnym mordercą w tle. Z rozbudowanym wątkiem obyczajowym, gdzie główną rolę gra komisarz Bondys.
I mam mieszane uczucia. Bo część książki jest spójna, przemyślana, wątki się łączą i przeplatają, tak też są momenty całkowicie niepotrzebne. Mam nadzieję, że wynika to z tego, że autorka szykuje dla nas drugą część, a nawet trzecią. Ogólnie podobało mi się, chociaż końcówka tego śledztwa to takie szybkie rozegranie, gdzie odpowiedzi spływają z nieba. Ale to moje odczucie, bo wolę jak układanka powoli wypełnia się brakującymi elementami.

Historia mnie wciągnęła, czytało mi się to całkiem dobrze, jednak potrzebuję więcej. Na ten moment jest całkiem przyzwoicie, i liczę na jeszcze lepsze kolejne części.