Opinia na temat książki Róża północy

Bardzo mi przykro. Nie rozumiem zachwytów nad ta książką. Nie rozumiem też, czemu została okrzyknięta najlepszą powieścią Lucindy Riley. Na razie jest to jej druga powieść, którą przeczytałam i nie wytrzymuje konkurencji z dziewczyną na Klifie.
Dziewczyna na klifie była świetną powieścią obyczajową, a róża północy jest niestety mdła, nieco nijaka (choć dzieje się tu dużo).
Mamy Indie i Anglię i Nowy York. Mamy księżniczki i pałace, ale też i skrajną biedę. Mamy angielskie majątki i ekipy filmowe. Troszkę jest tego wszystkiego za dużo. Choć sam pomysł na fabułę był zacny, tylko, że mocno "przegadany". Część opowiadająca o przeszłości Amanity dłużyła mi się niepomiernie.
Książka niby ciekawa, ale rozwleczona straszliwie. I gdyby tą całą historię zmieścić na 250 stronach, może byłaby ciekawsza? Nie wiem.
Niemniej jednak cała historia była na tyle wciągająca, że nie odłożyłam książki, choć po pierwszych stu stronach miałam na to wielką ochotę.
Podsumowując - dla mnie była to dość słaba obyczajówka, pomimo, że obfitująca w wielkie uczucia i różnice kulturowe.