Syrakuzańskie

Jarosław Mikołajewski pisząc o Syrakuzach — włoskim mieście, gdzie czas rządzi dwie swoimi prawami — skupia się na tym, co widzi, myśli i czuje podczas swoich spacerów kamiennymi uliczkami. Znajduje się w miejscu, gdzie chrześcijaństwo żyje obok śladów pogaństwa, a pomimo ciszy i spokoju, który panuje poza sezonem, łatwo odwiedzić zabytki i usłyszeć ich historie. Te o Żydach, którzy w piętnastym wieku zostali z miasta przepędzeni. O obrazach Caravaggia. O bombardowaniach podczas drugiej wojny światowej. O historii świętej Łucji... Autor odwiedza miasto w styczniu, a jednak miałam wrażenie, że czuję promienie słońca na twarzy. Że wszędzie jest równie gorąco, co w katakumbach, których jest tam niemało. „Syrakuzańskie" to kolejny dobry tekst z serii rękopisów, czyli miniaturowych reportaży podróżniczych. Kolejny miło spędzony czas.

Jarosław Mikołajewski "Syrakuzańskie",

"Z jakiegoś niezdrowego ciepła podziemi wychodzimy na ciepło słońca. Jest szesnaście stopni, punktowo pewnie więcej. Wzdłuż via della Giudecca, szerszej ulicy, od której odchodzi seria wąskich numerowanych zaułków, czyli vicoli della Giudecca, próbujemy wywąchać morze. Z planu wynika, że prędzej czy później na nie wyjdziemy. Możemy śmiało się gubić, a gubienie się to moja ulubiona forma poznawania miasta. Absolutnie skuteczna w miejscach takich jak Ortigia - cypelkowata wysepka, najstarsza część Syrakuz, połączona z resztą miasta dwoma mostamiprzepuszczonymi nad morskim kanałem. Sycylia jest wyspą, Ortigia jest wyspą przy wyspie".

Miniaturowa publikacja, krótki esej, w którym Jarosław Mikołajewski opisuje swój styczniowy pobyt w Syrakuzach, zabrałam ze sobą jako jedną z książek, które miały towarzyszyć mi podczas kilkudniowej podróży wzdłuż wschodniego wybrzeża Sycylii.

Ortigia jest miejscem idealnie skrojonym na podróżowanie bez mapy, kiedyś papierowej, dziś tej którą otwieramy w Google. Niewielka, pełna krętych uliczek, którymi pozwoli się cieszyć nawet podczas kilkudniowego pobytu. Tu nigdy nie wiesz dokąd dotrzesz, zawsze też będziesz zastanawiać się czy Twoje zmysły są na tyle uważne, by zapamiętać powrotną drogę.

Rozmyślania nad tym co dostrzegalne wzrokiem, połączone z rozważaniami nad kryzysem uchodźczym, zajmują umysł Jarosława Mikołajewskiego, towarzysząc mu podczas kolejnych stawianych ...