Szóste dziecko

Rewelacyjna książka. Książka wieńcząca cykl o detektywie Samie Porterze. Tu każda strona wwierca się w umysł, prowokuje do przemyśleń i opowiedzenia się po którejś stronie. Napięcie stale rośnie, atmosfera gęstnieje a akcja nie zwalnia na chwilę. Korupcja w policji, handel dziećmi i oskarżenia. Czy prawdziwe? Cały cykl lepiej jest przeczytać w e właściwej kolejności, pomaga to zdecydowanie odnajdywać połączenia wątków czy ludzi. Cały cykl to dla mnie proces prowadzący do stworzenia seryjnego zabójcy, a może zabójców. Żal, że to już koniec. Cieszy mnie takie zakończenie chociaż w części się pomyliłam z przewidywaniami. Zdecydowanie polecam.

Dziś krótko.
Tak jak i wcześniej, autor skrupulatnie przypomina najważniejsze momenty i wydarzenia z poprzednich części. Tom trzeci jest niejako zamknięciem całej historii, lecz jeśli czytasz go po raz pierwszy, to we wszystkim swobodnie się rozpoznasz.
Mało tego słuchając, co wydarzyło się wcześniej, na pewno nabierzesz apetytu, by zaznajomić się z całością.

Przeszłość doścignęła w końcu Sama Portera. Po przeżytym wypadku miał on problemy z pamięcią, szczególnie dotyczącą jego najdalszej przeszłości. Okazuje się, że może znać on 4MK, lepiej niż komukolwiek mogłoby się wydawać, tyle że w ogóle sobie tego nie przypomina. Jedno jest pewne, Zabójca Czwartej Małpy pamięta o wszystkim doskonale i nadszedł czas na wyrównanie rachunków.

To jak precyzyjnie autor splótł zawiłe wątki tej historii, rozpisując ją na trzy tomy, zasługuje na najwyższe wyrazy uznania. Przyznam się, że z każdą kolejną mój zachwyt wzrastał.

Jedno jest pewne po lekturze tej trylogii, tak pełnej podobieństw do twórczości Jefferya Deavera, zatęskniłam za tym autorem. Więc jeśli tak jak ja zastanawiacie się: co dalej? Polecam sięgnąć po jego serię kryminalną z Lincolnem Rhyme i Amelią Sachs. Zapewniam, że będziecie zachwyceni.

Premiera 28/10/2020

Jestem zauroczona tą serią! Choć kryminały ostatnimi czasy niespecjalnie mnie pociągają to w stylu pisania oraz nietuzinkowym pomyśle autora jest coś, co wchłania czytelnika bez reszty. Barker tak lawiruje fabułą, wodzi czytelnika za nos, a przede wszystkim wychodzi poza wszelkie znane schematy, że nie sposób oderwać się od jego książek. Kryminalna historia, gdzie pierwsze skrzypce gra detektyw Porter oraz Zabójca Czwartej Małpy znajduje swój finał. I cóż więcej można powiedzieć poza tym, że bardzo mi żal, iż to już koniec?

W "Szóstym dziecku" autor daje czytelnikowi do ręki wagę i na przeciwległych szalach układa poczynania dwóch dobrze nam znanych postaci - dobrego stróża prawa i brutalnego mordercy. Konkurencja, która rozgrywa się między postaciami głównymi nie pozwala wypoziomować wagi, zatem nie lada wyzwaniem jest ustalenie, po której stronie właściwie należy się opowiedzieć. Niemal do końca zastanawiamy się, czy w tym wyścigu postawiliśmy na odpowiedniego konia. A finał? Cóż, zaskakuje i tego spodziewam się właśnie po dobrym kryminale.

Skoro to już zakończenie serii to można pozwolić sobie na drobne podsumowanie - J. D. Barker utrzymuje dobry poziom przez całą trylogię. Nieustannie boksuje czytelnika coraz to nowymi wydarzeniami, ani przez chwilę nie spoczywa na laurach umiejętnie mieszając w fabule i wychodząc z tego obronną ręką. Zastanawia mnie jedynie, czy Barker od początku wiedział, że właśnie taki kształt będzie miała ta historia, czy...

"Szóste dziecko" to trzeci i zarazem ostatni tom trylogii z Samem Porterem. Myślę, że jeśli nie znacie jeszcze "Czwartej małpy" i "Piątej ofiary", to po pierwsze uważajcie na spojlery z mojej strony, a po drugie, przed czytaniem tej części, zapoznajcie się z poprzednimi.

Muszę przyznać, że jak na finałową część, to jest napisana naprawdę świetnie. Choć powiem otwarcie, że o wiele lepiej by mi się czytało jedną po drugiej, bo gdzieś tam mi umknęły pewne fakty. Dlatego, jeśli macie chęć i możliwość, łyknijcie serię caluteńką na raz. Łatwiej ogarnąć i tak skomplikowaną już fabułę.

Jeśli chodzi o bohaterów, to jak zwykle Barker nie zawodzi. Każde z nich jest niesamowicie charakterystyczne i to powoduje, że pamięta się ich na długo. Na pewno zapamiętacie główną postać, czyli detektywa Portera tak jak ja. Niesamowity facet, którego miałam wrażenie jak bym znała od lat, osobiście.

A finał? Dobry, ale mam takie nieoparte wrażenie, że już pisany nieco na siłę. Nie, żeby zakończyć, bo już autor ma dość tej historii, ale wręcz przeciwnie, jak by lepiej było stworzyć więcej części. Pokomplikował, pozakręcał wszystko i według mnie lepiej by było stworzyć dłuższą serię, niż upychać zakończenie w tej jednej. Aczkolwiek, rozumiem, że to miała być trylogia i takową była. Niestety, czuje się jednak z poziomu czytelnika, że zdecydowanie lepsze były poprzednie tomy.

Podsumowując: to jedna z lepszych trylogii w swoim gatunku więc tak, tak i jeszcz...

Wyczekiwana finałowa część trylogii o Samie Porterze. Trochę się bałam, że zbyt dużo zapomniałam z pierwszej i drugiej części, ale autor sprytnie nam przypomina co się wydarzyło. Trzeci tom jest tak pełen zwrotów akcji, zamieszania, fałszywych tropów, że nie daje się odłożyć książki choćby na chwilę. Gubimy się w domysłach, nie wiemy komu wierzyć, kto mówi prawdę, kto z premedytacją kłamie? Giną kolejne osoby w znacznie oddalonych od siebie miejscach. Kim jest morderca i kto mu pomaga? Powoli dzięki pamiętnikom Bishopa, poznajemy jego życie nastoletnie. Wyjaśniają się wątki poboczne, które wcześniej pozornie się nie łączyły z wątkiem głównym. Zakończenie zaskakuje, spodziewałam się czegoś innego.
Z pewnością sięgnę po inne tytuły tego autora.

„Ojcze, przebacz mi”

Taką wiadomość policja znajduje przy ofiarach. Nie jednej, nie dwóch…

Modus operandi jest ten sam, ale ciała oddalone są od siebie o wiele kilometrów. Czy zatem to ten sam sprawca? A może ma swoich naśladowców, albo „pomocników”?

Chaos robi się coraz większy…

Kiedy przeczytałam ostatnią stronę pomyślałam: „rany ile tu się wydarzyło!”

Co chwilę nowe ofiary, nowe wątki. Już pod sam koniec miałam wrażenie, że wszystko wiem, sprawa rozwiązana, ale nic bardziej mylnego. Autor potrafił wszystkie moje domysły obalić i przedstawić inne zakończenie, którego się nie spodziewałam kompletnie w zasadzie na ostatniej stronie.

Cała historia przedstawiona jest z wielu perspektyw, wielotorowo poznajemy nowe szczegóły, które małymi krokami doprowadzają nas do końca.

Najbardziej ekscytujące dla mnie były fragmenty przytaczanego pamiętnika.

Zawsze takie retrospekcje w książce, które pokazują jak do tego wszystkiego doszło są głębszym „wchodzeniem w myśli i umysł” sprawcy, czy bohaterów, co u czytelników myślę, że wzbudza jeszcze większe emocje.

Intryga została tutaj uknuta w każdym najdrobniejszym szczególe i trzeba było się nagłowić, żeby za wszystkim nadążyć, ale lubię takie wyzwania . Dodatkowo każdy bohater został wykreowany w genialny sposób 😉

Finał trylogii w iście mistrzowskim stylu...

"Szóste dziecko"

J.D. Barker Wydawnictwo Czarna Owca

Niesamowity finał bestsellerowej trylogii #4MK! . Powiem wam w sekrecie, że to była moja pierwsza, przeczytana powieść tego autora. Jestem pod ogromnym wrażeniem "Szóstego dziecka". Tajemniczy i bardzo dobry thriller, który zmrozi krew w żyłach. Po przeczytaniu tej powieści, już nic nie będzie takie same. Tajemnicze zgony lub morderstwa. Przy zwłokach znaleziono karteczki z napisami "Ojcze przebacz mi". Wszystko wskazuje na to, że morduje jedna i ta sama osoba. A jaka jest prawda? Przekonajcie się o tym sami czytając "Szóste dziecko". Finał był rewelacyjny. Zaskoczył mnie, dosłownie przeżyłam szok. Mimo, że nie czytałam poprzednich dwóch części potrafiłam się odnaleźć w tej historii. To jest naprawdę bardzo dobry i wciągający thriller. I nie ma co ukrywać muszę sięgnąć po poprzednie dwa tomy: "Czwarta małpa" i "Piąta ofiara".
Czytaliście wszystkie trzy tomy?
Z całego serca polecam powieść "Szóste dziecko". Czytając tą książkę nie zawiedziecie się, o ile lubicie powieści które trzymają w napięciu.
Jak dla mnie 10/10.

Czy można napisać genialny kryminał? Oczywiście, że tak. Czy można stworzyć najpierw pierwszy tom, który okaże się genialny, a potem dwa kolejne, które wywołają jeszcze więcej emocji? Tak, tak, tak!!! Ale trzeba być takim mistrzem, jak J. D. Barker, który jest przyrównany do Stephena Kinga. Ja uwielbiam tę książkę, uwielbiam całą serię o Samie Porterze i już płaczę rzewnymi łzami, że już więcej nie przeczytam o jego przygodach!

“Szóste dziecko” otrzymałam w ramach kolejnego booktouru, tym razem zorganizowanego przez wspaniałą @ona.czyta (dziękuję ci kochana!!!). Po przeczytaniu poprzednich części przygód tego niesamowitego gliniarza nie miałam nawet najmniejszych wątpliwości, że sięgnę i po trzeci. Tak mistrzowsko poprowadzonej historii to dawno nie czytałam, zapewniam was!
Tym razem policja różnych zakątkach świata natrafia na przedziwne ofiary. Jedna z nich na przykład klęczy na schodach, ręce ma złożone jak do modlitwy, jest obsypana solą. Ale to nie wszystko. Obok niej morderca zostawił trzy niewielkie pudełeczka, obleczone czarną nitką, a w każdym z nich czeka upominek… Ofiary w swoich dłoniach, albo w swoim pobliżu mają karteczki, z trzema słowami: “Ojcze, przebacz mi”. Co to może oznaczać? Sam Porter też się nad tym zastanawia, bowiem o wszystkie zbrodnie zostaje właśnie on oskarżony. Te trzy słowa wywołują u niego powrót wspomnień, o których chciał zapomnieć na całe życie. Dla Ansona Bishopa te wyrazy są połączeniem przeszłości z teraźniejszością. D...

Seria #4mk to trzy tomy krwistych morderstw, pełnych napięcia zwrotów akcji i totalnego zawirowania fabuły. Autor z każdym tomem przechodzi sam siebie dając nam coraz więcej niepewności, emocji, brutalności mordercy i zagadek. Ostatni tom - "Szóste dziecko" to idealne zwieńczenie serii. Zawiłość faktów, dowodów i wydarzeń absolutnie wyprowadziła mnie z pewności co do tego, kto jest dobry, a kto zły. Zakończenie zostawiło dużego kaca książkowego - na tyle dużego, że odstawiłam kryminały bojąc się, że nie będę mogła ocenić kolejnego obiektywnie.😅 Brawa dla @jdbarker_author !
Książki czyta się przyjemnie. Wciągają od pierwszych stron, niezmiennie trzymają w napięciu i szokują. Autor ma bardzo fajny styl i zdecydowanie dobrze trafia w moje gusta. Postacie są realistyczne i budzą ogrom emocji. Przywiązujemy się do nich, zażywamy i raz kochamy, raz nienawidzimy. Pomysł na fabułę jest świetny, akcja toczy się szybko, jednocześnie nie gubiąc ważnych szczegółów. I choć w seriach zwykle najlepiej oceniane pierwszy tom - tutaj trzeci jest absolutnym sztosem. Gorąco polecam i przy okazji odradzam podjadanie przy czytaniu (szczególnie w przypadku"Czwartej małpy"). Opisy są naprawdę solidne.

Ostatni tom trylogii również przesłuchałam i bardzo mi się podobało. Muszę przyznać, że ten tom wciągnął mnie najbardziej.

Działo się tu dużo, ale autor poradził sobie śpiewająco i wszystko pięknie się spinało. Nie zauważyłam żadnych błędów, zadbano o każdy szczegół. Trudno mi jednak pisać o tej książce nie zdradzając fabuły, tym bardziej, że to jest trylogia i łatwo chlapnąć coś o poprzednich częściach. Dlatego chyba po prostu powiem, że gorąco polecam tę serię. To jest kawał genialnego kryminału ☺️