Uleczę twe serce

Dobrze zrobiła mi przerwa od pierwszej części. Być może na tyle dobrze, że nie zauważałam wtórności, nie do końca zwracałam uwagę na schemat, podobieństwo postaci czy wydarzeń. I o dziwo, muszę przyznać, że Uleczę twe serce podobało mi odrobinę bardziej niż część pierwsza, a nawet nie jeśli bardziej, to na tym samym poziomie.
Zdecydowanie przyzwyczaiłam się do niecodzienności zachowań, przekazu, słów, wszechobecnej przemocy i seksu w serii. Nadal jest to dla mnie zbyt wiele, zbyt brutalnie i zbyt dosadnie, ale jakaś część mojej czytelniczej głowy nakazuje mi przyjąć świat tworzony przez innych ludzi. A jeśli taki jest, to ja mogę co najwyżej o nim poczytać, albo go odrzucić. Skoro czytam, a czytelniczą masochistką nie jestem, to powinnam przynajmniej dać mu szansę. I daję. Na tyle, że z większym przekonaniem niż po pierwszej części, twierdzę, że spróbuję zmierzyć się częścią trzecią.
Atutem książki była dla mnie niewątpliwie Delilah. Szalenie przekonująca była w swoich zachowaniach, w swoim przekonaniu o swoim przeklęciu, o roli kobiety w świecie, w swojej wierze. Chyba jej upór, jej niemal bezrozumna wiara, bezwarunkowe podporządkowywanie się z narastającymi przejawami okazywanego buntu czy choćby sprzeciwu, sprawiły, że była bardzo spójna konstrukcyjnie. A przez to bardzo ciekawa. Być może nawet w przeciwieństwie do Kylera, który nakreślony jest bardzo sztampowo. Jednak nawet tak, to w konfrontacji z rozbudowaną Delilah nie wypada źle, co najwyżej mniej atrakcyjni...

Ni czorta nie wiem po co czytam serię o Katach Hadesa.
Nie zrozumcie mnie źle, to się czyta lekko. Szybko. Z zaciekawieniem i zainteresowaniem. Ale jednocześnie poziom brutalności, chamstwa i groteski sięga zenitu.

Najbardziej groteskowy dla mnie jest Flame - ten co się tnie. On się tak tnie, że non stop krwawi. Czyli non stop traci krew. Powiedzmy, że jako duży facet ma tej krwi 5 litrów, tnąc się non stop utrata połowy to nie jest sztuka. A on się chlasta i ma siłę potem robić złe rzeczy.

Logika w tej serii naprawdę kuleje. Cała ta sekta z której wyrwane zostały dziewczyny to też jeden wielki brak sensu.
Wiadomo sekty to ogólnie brak logiki na rzecz prania mózgu, ale tam w założeniach nie lepi się wiele rzeczy. W założeniach klubu motocyklowego też, ale to razi jakby mniej. Bardziej drażni mnie to, że niektóre sytuacje, najczęściej krzywdzące bohaterkę, nie mają większego sensu w przyszłości. Są napisane po to by w tym momencie wzbudzić w czytelniku współczucie i smutek, by zrobić wrażenie, ale nic poza tym.

A jeśli przeraziła, przerosła Was pierwsza część, dajcie sobie spokój z Uleczę Twe serce. Poziom okrucieństwa, bluźnierstw i pomiatania kobietami przewyższa ten w poprzedniczce. Chwilami przelatywałam tekst wzrokiem, bo zamiast przecinków były skowronki. U rzeźnika tak się mięchem nie rzuca, serio!
No i jeszcze kwestia pedofilii. Wrażliwcy na krzywdę dzieci - odpuśćcie tę książkę.
Sama może nie jestem bardzo przewrażliwiona na...