To nie ja, kochanie

"To nie ja, kochanie" to... książka nie dla mnie. Nie wiem co w niej jest takiego, że ma tak wysokie oceny na LC, ale mnie nie przekonała. Za możliwość jej przeczytania i udział w book touru dziękuję @tina_booklover

"Wierzę w dobro, nie w ofiarę. Wierzę w przebaczenie, nie w zemstę."

Salome, zwana też Mae żyje od urodzenia w sekcie - Zakonie. Jest uznawana przez społeczność za jedną z czterech przeklęty czyli, zbyt kuszących dla mężczyzn przez co, jest trzymana w odosobnieniu. Razem z nią przebywają jeszcze jej dwie siostry i przyjaciółka. Przywódcą Zakonu jest 70-letni prorok Dawid którego, nauce się nikt nie sprzeciwia. Zakon traktuje kobiety przedmiotowo, jak niewolnice. Są od najmłodszych lat zmuszane do oddawania się Starszyznie przez co, mężczyźni mogą zjednoczyć się z Bogiem. Mae w swoje 23urodziny ma zostać siódmą żoną proroka Dawida z czym nie może się pogodzić. Śmierć jednej z jej sióstr daje jej siłę i impuls do ucieczki. Dziewczyna ucieka i nie przeraża jej nawet to, że może zostać ukarana chłostą która, stosowana jest by chronić człowieka przed zejściem na złą drogę. Jest tak Zdesperowana że, nie boi się nawet świata z zewnątrz, o którym nic nie wie. Ucieka, ale podczas ucieczki zostaje ugryziona przez psa Starszyzny oraz rozcina ramię o płot otaczający Sektę. Ranna i na pół żywa dociera do siedziby gangu motocyklowego. Tam przywódcą - prezesem jest Styks - Milczący Kat który, rozpoznaje w niej dziewczynę z przed 15 lat "Wilcze Oczy". Spotkał ją...

Co. To. Było?
Przeczytałam szybko, bo napisane jest dobrze, lekkim piórem, ale język, ale tematyka, ale bohaterowie...
Po kolei.

Tematyka jest poważna, bo sekty, gangi motocyklowe i handel bronią. Wykorzystywanie seksualne dzieci i kobiet, bo robienie wody z mózgu członkom sekt, a potem traktowanie przedmiotowo kobiet w klubie. Obok tego nie można przejść obojętnie. Dlatego długo się zastanawiałam, czy to realne by w dzisiejszych czasach nadal działy się tak straszne rzeczy.
Pewnie się dzieją. Ale czy na taką skalę? Chwilami te opisy (bo są naprawdę szczegółowe, osoby wrażliwe uprasza się o omijanie tej książki) przestawały na mnie robić wrażenie a zdawały się być wręcz parodią. Do pewnego momentu tak,zwłaszcza opis praktyk sekciarskich, ale Kaci Hadesa... Oni są momentami śmieszni z tą swoją powagą, żądzą krwi swej i cudzej. Na dodatek ten słowniczek...
Z jakim namaszczeniem oni kultywują te swoje małe tradycje. A ich tortury... Chyba zapominają, że w pewnym momencie człowiek traci przytomność z bólu i ze śpiewu nici.

Jeśli chodzi natomiast o naszych bohaterów... Wykreowani są ciekawie, ale Styx mógłby, jak już znalazł tę swoją dziewczynę o wilczych oczach trzymać kierownika w spodniach. Rozumiem, że panienki na jego widok ściągają majtki przez głowę, ale no swój rozum podobno ma.
Natomiast Mae też w jednym momencie dla mnie postąpiła dziwne i nielogicznie. Mianowicie - wykorzystywana seksualnie od dzieciństwa, maltretowana i gwałcona,...

Miałam spory problem, aby zabrać się za tę książkę.
Teraz mam spory problem, aby napisać kilka słów na jej temat.
Przeczytałam, a już samo to, dla osób, które znają mnie czytelniczo, powinno stanowić niejaką informację. Jestem osobą unikającą w lekturach przemocy, szczególnie jeśli skierowana jest ona na dziecko, na kogoś bezbronnego. Nie lubię przekleństw. Nic nie drażni mnie tak bardzo, jak brak szacunku okazywany drugiej osobie, traktowanie przedmiotowe, niszczenie. Brutalność, brak pohamowania w ataku na drugą osobę, przyjemność czerpana z przemocy.
A to jakby dobrze się zastanowić, to nawet nie jest pełna lista tego co zaoferowała Cole.
A ja jednak przeczytałam.
Bo mimo tego wszystkiego, w tej książce jest jednak coś. Coś co sprawia, że wciąga. Zaciekawia na tyle, że można na bok odłożyć luki logiczne, zachwiania emocjonalne, brak spójności. Po prostu się to czyta.
Kiedy dawno temu dowiedziałam się o czym jest ta książka, pomyślałam, że nie ma szans, abym kiedykolwiek ją przeczytała. Byłam przekonana, że takie zestawienie brutalności mocno odbiłoby się na moich emocjach. Nie po jednej książce wychodziłam zdruzgotana i nie jest to najlepsze doświadczenie. Jednak Cole nie wywarła na mnie takiego wrażenia. Nie trafiła mnie tak emocjonalnie, nie przeraziła tak bardzo, jak mogła. Nie wiem czy to celowy zabieg, czy wyszło tak przypadkiem, ale jestem jej za to bardzo wdzięczna. Jestem przekona, że stworzenie z tej fabuły czegoś bardzo emocjonalnego, bard...