Uznanie

W.&W. Gregory, wbrew pierwszym wrażeniom, jest polskim autorem książek, który nie trzyma się jednego gatunku literackiego, ba! Jego “Uznanie” w ogóle ciężko przypisać do jednego. Ale to zdecydowanie jest duży plus tej powieści, nadaje jej głębi i takiej zwyczajnej, życiowej prawdziwości. Najbliżej jest jej pewnie do czegoś pomiędzy literaturą obyczajowo-psychologiczną, a piękną. Już sama budowa tej historii zaskakuje - to jakby dwa monologi, ojca i syna, skierowane do siebie nawzajem. Dialogów zatem jest niewiele, tylko przez nich przytaczane, ale w niczym to nie szkodzi - książka od samego początku dziwnie fascynuje. Czy to przez judo? To sport, któremu nie tylko życie zawodowe, ale i prywatne podporządkował ojciec, Jan. Żyje prosto, oszczędnie, bez używek i innych rozpraszaczy, czego nie potrafi zrozumieć jego nastoletni syn. Jan z kolei nie potrafi zrozumieć buntu syna, braku posłuszeństwa i chęci porozumienia. A przynajmniej tak wygląda to na pierwszy rzut oka, jednak im głębiej wchodzimy w tę historię, tym okazuje się ona coraz mocniej skomplikowana. Relacja, która nigdy prawdziwą relacją nie była, a po stracie spoiwa, tej jednej łączącej osoby, zaczęła się rozsypywać. To opowieść o niezrozumieniu, o różnicy pokoleń, o braku chęci do porozumienia, o różnicy w spojrzeniach na życie, której bez rozmowy przecież nie da się zrozumieć. To historia mocna, głęboka, skupiona na międzypokoleniowych relacjach, bardzo kameralna, ale i zmuszająca czytelnika do emocjonalnego zaa...

Przyznam szczerze, że biorąc do ręki tę książkę, a znając już trochę „pióro” autora i spoglądając na okładkę, spodziewałam się zupełnie innej fabuły, takiej trochę z gatunku fantasy.

Okazało się jednak, że książka mnie zaskoczyła fabułą społeczno-obyczajową z dużą dawką wątków psychologicznych.

Moim zdaniem jest to lektura obowiązkowa dla rodziców nastolatków, z którymi rodzic ma pewnego rodzaju problemy emocjonalne.

Mogłabym stwierdzić, że jest to lektura dla panów, przesiąknięta drobiazgowo przedstawionym sportem, może nie typowo dla mężczyzn, ale z pewnością większość osób, właśnie judo kojarzy ze sportem męskim.

Z wielu opisów sytuacji, czy przytaczania fachowego nazewnictwa, można domyślać się, że autor miał lub ma bliski kontakt z tym sportem.

Ale chociaż sporo miejsca w książce zajmuje judo, to fabuła nie odnosi się bezpośrednio do tego sportu. Judo jest tutaj bohaterem drugoplanowym, winowajcą, który sprawił, że wiele rzeczy skomplikowało się w życiu bohaterów powieści.

Myślę, że ta książka jest głównie o samotnościach. Jednej - samotności nastolatka, który po śmierci mamy nie potrafi odnaleźć się w życiu swojego ojca, żyje w poczuciu własnej niedoskonałości i inności, z jednej strony pragnąc miłości i aprobaty ojca, a z drugiej strony nienawidząc go za obojętność. Drugiej – samotności mężczyzny nie dojrzałego do roli ojca chociaż świetnie radzą...

Po nieźle pokręconej fabularnie "Pętli" tego samego autora postanowiłam sięgnąć po "Uznanie". Nie wczytywałam się wcześniej w opis ani w opinie czytelników. Wiedziałam tylko, że będzie to zupełnie inna historia niż wspomniana "Pętla".

Jan Sikora to niespełniony judoka, który aktualnie zajmuje się wychowywaniem nastoletnich pasjonatów tego sportu i znoszeniem własnego syna, z którym został sam po śmierci żony. Chłopak jest tak odmienny od ideału potomka, o którym marzył Sikora, że trudno mu jest zaakceptować takiego niedoskonałego syna. Codziennie mijają się, wręcz unikają spotkań, a ich relację cechuje złość. Nie ma znaczenia, że mieszkają w jednym mieszkaniu. Nie łączy ich właściwie nic oprócz genów. Kiedy Jan poznaje Karolinę, która bardzo lubi dzieci, mężczyzna próbuje poprawić relacje z synem, aby wykorzystać fakt posiadania potomka w zdobyciu kobiety. Ciekawe jest to, że jako nauczyciel i trener Sikora sprawdza się świetnie, daje z siebie wszystko, chłopcy czują do niego szacunek, lubią go, a z własnym synem nie potrafi stworzyć więzi. Czy z czasem ojciec z synem dojdą do porozumienia?

Autor zastosował ciekawą narrację. Obserwujemy sytuację z perspektywy obu głównych bohaterów. Raz patrzymy oczami ojca, następnym razem syna, Michała. Obaj mówią i myślą w pierwszej osobie, więc dodatkowo czytelnik ma wrażenie, że jest konkre...

„W tym momencie przez mój mózg przelatuje myśl, że w życiu nie zawsze jest tak łatwo jak na macie. Nie wystarczy zastosowanie prostego chwytu, by pokonać nieprzyjaciela, nawet słabszego”.

Ojcowie często powstrzymują się od przekazu o bezwarunkowej miłości. Synowie desperacko chcą usłyszeć, że ojcowie kochają ich bez względu na wszystko i że są ważni. Synowie często żyją ze stłumioną tęsknotą za usłyszeniem tych słów uczuć i afirmacji. Ojcowie odgrywają zasadniczą rolę w przygotowaniu synów do doświadczenia życia poza rodziną.

Jan i Michał mają napięte relacje. Jan to wdowiec, samotnie wychowujący nastoletniego syna. Na co dzień pracuje jako nauczyciel judo, który z pasją trenuje młodych chłopaków. Pewnego dnia na swojej drodze poznaje Karolinę, dzięki której ma nadzieję, że poprawią się jego stosunki z pierworodnym. Jan Sikora stracił żonę, a Michał ukochaną mamę. Niełatwo jest zastąpić kogoś bardzo bliskiego inną osobą. Na domiar złego, syn judoki postanawia go ośmieszyć na forach internetu, wstawiając vlogi z życia „Samuraja”.

Powieść na wskroś emocjonalna. Mimo iż judo jest tłem, to pokazuje nam zestawienie ludzkich cech. Jan jest drugim ojcem, autorytetem dla młodzieży, której pokazuje wytrzymałość psychiczną w wyczynowym judo. Odporność, pewność siebie, motywacja i optymizm. W rodzinie pojawił się konflikt, którego Janek nie rozumie. Uciekając w pracę, popełnił dużo błędów rodzicielskich. Czy uda mu się je naprawić?

„Uznanie” to i...

Kilka dni temu otrzymałam w ramach współpracy recenzenckiej książkę @w.w.gregory pt: "Uznanie" nakładem wydawnictwa @wydawnictwo_opener za co serdecznie dziękuję.

Niezwykle zainteresował mnie opis tej propozycji wydawniczej 👇
"Wdowiec Jan Sikora, były zawodnik, obecnie trener judo, samotnie wychowuje szesnastoletniego syna Michała. Ten jest daleki od ideału, jaki sobie wymarzył. Jan sprawdza się w roli wychowawcy młodzieży, ale jako ojciec ponosi porażkę za porażką. Pewnego dnia poznaje Karolinę, z którą wiąże nadzieje na związek. Ma jednak świadomość, że ona lubi dzieci, a jego trudna relacja z synem nie stawia go w dobrym świetle. Czy uda mu się nawiązać nić porozumienia z Michałem i zdobyć serce wybranej kobiety?"

Brzmi ciekawie? To mało powiedziane. Jest to jedna z najlepszych książek 2023r. Nie tylko opisana w niezwykle refleksyjny, pełen emocji sposób, ale również wyzwalająca u czytelnika cały wachlarz emocji. Historia tak niesamowicie życiowa, realistyczna, mogąca spotkać każdego z nas.

Wątek samodzielnego, trudnego rodzicielstwa został bardzo trafnie przedstawiony. Bycie ojcem nastolatka to nie jest proste. Bunt, okres dojrzewania, brak matki, nieumiejętność nawiązania zdrowych relacji, rozmowy i szczerości w stosunku do dziecka prowadzi do sytuacji takiej jak w przedstawionej powieści. Uznan...

GE-NIAL-NA! 🤌

“Uznanie” to kolejna książka W. & W. Gregory, którą miałam okazję przeczytać w ostatnim czasie i ja kolejny raz nie mam słów, by opisać, jakie są moje odczucia po przeczytaniu tej historii. Kiedy zapoznałam się z opisem , kompletnie nie spodziewałam się, że to będzie taka perełka. Gdybym miała określić ją tylko trzema słowami, użyłabym określeń, że jest genialna, ludzka i refleksyjna! Autor idealnie przedstawił obraz rodzicielstwa i tego, że nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli. Nie zawsze życie układa się tak, jak sobie to zaplanowaliśmy. Rodzicielstwo jest trudne i kluczowa jest tutaj rozmowa i komunikacja. Jestem pełna podziwu, jak psychologicznie autor podszedł do tematu. Jak każda myśl zapełniająca strony tej książki jest przemyślana i przepełniona ogromną dawką emocji.

“Uznanie” to historia o braku zrozumienia, o kompleksach, o nieprzepracowanej przeszłości, o poszukiwaniu samego siebie, własnej tożsamości i także ukazująca, że dążenie do idealizmu nie zawsze jest dobre ani zdrowe. Jest to lektura niezwykle pouczająca i moim zdaniem powinien ją przeczytać każdy rodzic.

Kolejny raz ogromnie POLECAM książkę autora!

Jestem oczarowana jego piórem i stylem, w jakim bawi się słowem!

Jan jest byłem zawodnikiem, trenerem judo, wdowcem i samotnym ojcem.

I choć trenowanie młodzieży zdaje się być łatwe, to jeśli chodzi o jego własnego syna, szesnastoletniego Michała sprawa wygląda zupełnie inaczej. Jak to możliwe, że jako trener sobie radzi, a jako ojciec, cóż, jest nieco gorzej?

Niestety ich relacje nie jest najlepsza co dodatkowo może nie spodobać się nowej kontekście w życiu Jana.
Jak to się potoczy?

Trudne relacje ojca i syna. Sport. Wiele emocji, a także miłość.

To książka w której różne wątki ciekawie się uzupełniają i przenikają, tworząc spójną i ciekawą całość. Bardziej życiowe, realistyczne, a przy tym ciekawe.