W pułapce

Lisa i Klara zostały porwane, nie pamiętają nic, co się z nimi działo przez te kilka dni. Nie zostały zgwałcone, okaleczone fizycznie, ale ich podejście do otaczającego świata zmieniło się diametralnie.
Widzą porywacza na każdym kroku, reagują na kroki, nie potrafią wyjść do ludzi. Klara postanawia odszukać Lisę i wtedy okazuje się, że ……
Od początku powieści autorka trzymała mnie w napięciu. Razem z Lisą i Klarą wpadałam w obłęd, czytając następne strony zastanawiałam się, co będzie dalej. Nad kartkami snuła się atmosfera tajemniczości, tym bardziej, że mamy narrację w trzech osobach: Lisa, Klara i ten trzeci ktoś. Nie wiemy, dlaczego trzecia osoba jest uwięziona, kim ona jest, kto ją więzi. Wstawki opowiadane przez nią powoli naprowadzają nas na rozwiązanie zagadki – jest ona mocno zakręcona. Niby powód porwań jest prosty i nieskomplikowany, jednak przez formę opowieści i wyjaśnienie, kto jest, kim podnosi moją ocenę całości. W sumie jestem zaskoczona, akcji nie ma, nie wiem czy język jest prosty, ale opisanie wpadania w psychozę, paranoję głównych bohaterek mnie przekonało.

Wychodzisz wieczorem na imprezę, pijesz jednego drinka, drugiego, wszystko masz pod kontrolą, jesteś wśród bliskich ci osób. I nagle budzisz się na klatce schodowej, zdziwienie, wstyd, niepewność mieszają się ze sobą naprzemiennie. Kiedy próbujesz sobie przypomnieć co takiego wydarzyło się poprzedniego wieczoru i wtedy w tle słyszysz jak spiker radiowy podaje daje...nie to, musi być pomyłka. Panika i strach sprawiają, że szumi ci w uszach, to wcale nie pomyłka, od sobotniej imprezy minęły już dwa dni.
Klara w tym momencie już wie, że stało się coś bardzo złego, tylko jak poznać prawdę skoro ma się ogromną dziurę w pamięci?
W książce poznajemy trzy osoby, Klarę, Lisę i porywacza, każda z tych postaci przedstawia swoje myśli, możemy zatem zajrzeć do umysłu każdego z nich...
Jesteście gotowi poznać Ich myśli i poznać prawdę co takiego kryje się za porwaniem Klary? i czy oby była jedyną porwaną?

Niesamowita i wciągająca historia Klary sprawi, że pójdziesz sprawdzić czy drzwi na pewno są zamknięte na klucz.
Moje trzecie spotkanie z autorką zaliczam jako trzecie bardzo zadowalające :)
Pani Magdo, proszę nie przestawać, proszę pisać dalej, z niecierpliwością oczekuję spotkania z kolejnymi bohaterami, którzy wyjdą spod Pani pióra :)

Książka, o której szybko zapomnę.
Pierwsza połowa była całkiem wciągająca i dobrze się czytało mimo tego, że nie ma tu dynamicznej akcji tylko mnóstwo przemyśleń, strachu i paranoi.
Kiedy zbliżałam się do końca i wszystkie znaki wskazywały na to, że niebawem zagadka zostanie rozwiązana, zamiast zainteresowania zaczęłam odczuwać niecierpliwość kiedy to się skończy.
Zakończenie nie zrobiło na mnie większego wrażenia, a piętrowa budowa intrygi była wielokrotnie wykorzystywana w czytanych wcześniej książkach.
Daję 5 gwiazdek (a nie 1 lub 0), bo jednak autorka potrafiła zgrabnie oddać klimacik strachu i pomysł na uśmiercenie jednej z bohaterek też niczego sobie.

Klara, normalna lubiąca ludzi i życie dziewczyna. Wracając do domu z imprezy urywa jej się film i budzi się na klatce schodowej. Zszokowana jak mogła się tego dopuścić szybko wraca do domu, zanim ktoś ją zobaczy. Jednak data na wyświetlaczu telefonu zupełnie zwala ją z nóg...minęły dwa dni. Dziewczyna zupełnie nic nie pamięta, przecież nie mogła nie zauważona leżeć na klatce przez tyle czasu. Co działo się w ciągu tych dni? Czy została porwana, może zgwałcona? Tysiące myśli kłębiących się w głowie zmuszają dziewczynę do działania, musi dowiedzieć się co się wydarzyło. Czy ktoś czycha na jej życie i czy nie była jedyną, która zniknęła?

„ W pułapce „, jest trzecią powieścią w dorobku autorki, a drugą po „ Idealnej” przeczytaną przeze mnie. Na zakończenie recenzji napisałam wtedy, że sięgnę po kolejną książkę Stachuli. „ Idealna” na swój sposób mi się podobała, chociaż miałam parę zastrzeżeń, ale debiutom można wiele wybaczyć i przymknąć oko na małe niedociągnięcia. Natomiast, co do powieści „ W pułapce „, moje oczekiwania były już dużo większe. Książka reklamowana, jako wciągający mroczny thriller psychologiczny, niezbyt obszerna, bo zaledwie trzysta stron, którą czytałam tydzień czasu. Dlaczego?

Wciągnęła mnie na samym początku i czytałam z bijącym sercem, chyba udzieliła mi się psychoza bohaterek, ale później stopniowo emocje opadały, a historia już tak nie trzymała w napięciu. Trudno mi się było skupić, gdyż przeskakiwanie z jednej bohaterki na drugą nie ułatwiało mi czytania. Lektura była coraz mniej wciągająca i zwyczajnie zaczęła mnie nużyć.

W powieści mamy trzy bohaterki, których narracja jest prowadzona pierwszoosobowo. Iza, która rok temu straciła przytomność na stacji benzynowej, zniknęła w tajemniczych okolicznościach, a gdy się po kilku dniach odnalazła, zupełnie nie pamiętała, co się z nią działo. Klara, która rok później po suto zakrapianej imprezie budzi się na klatce schodowej, a po powrocie do swojego mieszkania z przerażeniem stwierdza, że jest dwa dni później, a ona nic nie pamięta, co robiła po wyjściu z prywatki. I wreszcie pisane kursywą przeżycia porwanej i torturo...

Chyba za dużo już takich thrillerów czytałam, żeby mnie ta książka zainteresowała. Wynudziłam się i zmęczyłam. Przeskakiwanie z relacji jednej bohaterki na drugą sprawiało, ze dziewczyny myliły mi się. Takie były do siebie podobne! Dla mnie autorka nie potrafi budować napięcia. Na pewno pani Stachula nie jest mistrzynią thrillera psychologicznego.

Początek i koniec mnie wciągnął, ale środek już tak sobie. Troszkę mi się dłużyło. Spodziewałam się czegoś dużo lepszego po tylu dobrych słowach, jakie słyszałam.