Wpół do świtu

Miałam dziś czas, który wykorzystałam do przeczytania jakże pięknej książki.
Strara nienarodzonego dziecka jest bólem, który każda matka przeżywa po swojemu.
Ewa, to bohaterka książki, zmagająca i próbująca pogodzić się z tym, że nie będzie szczęśliwą mamą, wychowujaca dziecko. Stara się tą wewnętrzną żałobę jakoś przetrwać, przeżyć.
Nie jest sama, ma partnera i pracę, którą niespodziewanie rzuca i zaczyna nowy rozdział w swoim życiu, zatrudniając się w małym antykwariacie. Miejsce to jest pełne pamiątek, listów i tajemnic, które Ewę zafascynowały, i dały powód do pozbierania się i nie myślenia o stracie, jaką przeżyła. Pamiątki i wydawać by się mogło stare nic nie znaczące listy, to jednak nie do końca jest prawdą, ponieważ skrywają one pewną zagadkę sprzed lat, którą Ewa postanawia rozwikłać.
❗️
"Wpół do świtu" to historia pełna żalu i bólu, który wypełnia umysł i serce. Antykwariat to miejsca jak najbardziej odpowiednie dla Ewy. Jak się okaże z czasem, to praca ta w jakiś sposób staje się jej drugim domem i wybawieniem.
❗️
Autorka poruszyła temat na który raczej mało kto się wypowiada. Mimo że powieść napisana jest z wielką delikatnością, to i tak nic nie jest w stanie zagłuszyć tej burzy, która szaleje w sercu bohaterki.
Myślę, że dotyczy to również wielu kobiet, które przeżywają traumę po poronieniu. W takich momentach potrzebne jest wsparcie i pomoc, aby poradzić sobie z tym przeżyciem.
❗️
Piękna powieść, trafiająca do serca,...

W pół do świtu to historia o stracie. Stracie która zawładnęła życiem naszej bohaterki.
Po poronieniu Ewa wraca do pracy w korporacji, niestety udawana ludzka troska jest obrzydliwa a fałsz wyczuwa się na kilometr. Po złożeniu stosownych dokumentów, Ewa wychodzi z biura i przechodząc obok antykwariatu zauważa ogłoszenie o pracę. Bez najmniejszego zastanowienia wchodzi i od razu rozpoczyna przygodę u Świętego Mikołaja. Tak bohaterka nazwała swojego nowego szefa. W trakcie porządków natknęła się na tajemnicze listy StanisławyUmińskiej. Początkowo nie chciała czytać cudzej korespondencji, lecz ciekawość wygrała. Ewa odkrywa w nich coś niesamowitego, mapę do skarbu.Dla mnie książka była niesamowicie poruszająca, wzruszająca, ale też ciekawa i zaskakująca. Autorka ma niezwykły talent do przekazywania emocji. Książka jest nimi naszpikowana, przez co czytelnik może dosłownie poczuć w sobie ból Ewy. W jaki sposób próbuje poukładać sobie życie po tak wielkiej stracie. Jak każdego dnia wstaje w pół do świtu, aby zmierzyć się z życiem. Jak cały świat jej tego nie ułatwia i jak się nie poddaje. Pokazuje jak można zacząć wszystko od nowo, choć czasami wydaje się niemożliwe. Wyszło jak zwykle fantastycznie, gratuluję autorce.

Dlaczego tak mało mówi się o powikłaniach przy ciąży? Większość książek przedstawia ten okres, jako najwspanialszy w życiu, ale dlaczego nikt nie pojmuje się tematu poronień?

Autorka idealnie ujęła uczucia kobiety, która dostała wiadomość, która przewraca jej całe życie do góry nogami. Wielkie cierpienie, chęć odcięcia się od wcześniejszego życia i bliskich. Rzuca pracę w korporacji i zatrudnia się w małym przytulnym antykwariacie prowadzonym przez starszego pana, którego Ewa żartobliwie nazywa Świętym Mikołajem. Miejsce jest pełne starych książek i listów, a jedne z nich bardzo ją interesują. Wcale się nie spodziewa, że korespondencja Stanisławy Umińskiej zmieni nie tylko jej, ale również życie jej towarzyszy.

Zacznę od tego, że historia jest napisana pięknym językiem. Przeplata się tu historia współczesnej kobiety z przeszłością, która zawarta jest w listach. W książce jest kilka wątków takich jak: strata bliskiej osoby, tajemnica czy szukanie siebie.

Historia Ewy zaczyna się bardzo smutno, czuć pełno cierpienia i żalu, jednak im dalej tym akcja się rozkręca, a my dostajemy wręcz przygodę.

Jest to piękna powieść o nowych początkach, bolesnych stratach i rozwiązywaniu zagadek!

⭐⭐⭐⭐/5

"Wpół do świtu" jest to książka o przeżywaniu straty nienarodzonego dziecka. Widzimy tutaj, że żałoba to bardzo idywidualna sprawa i każdy inaczej ją przechodzi.

Ewa ma poukładane życie, wspierającego partnera, wkrótce ma dostać wymarzony awans. Niestety niespodziewanie przychodzi strata. Strata nienarodzonego dziecka, strata o której nie rozmawia się głośno. Kobieta nie potrafi pozbierać się podczas żałoby, czuje, że wszystko czego pragneła zmieniło się. Po powrocie do pracy rzuca wypowiedzenie tym samym rezygnuje z wymarzonego awansu i "przypadkowo" zatrudnia się w małym i pełnym tajemnic antykwariacie.

Czy Ewie uda się pogodzić ze stratą?


Historia ta jest napisana pięknym językiem, pełna żalu i bólu. Autorka porusza w niej temat straty, żałoby.

Naprawdę polecam przeczytać "Wpół do świtu".