Wyznania rzekomo porządnej dziewczyny

„Wyznania rzekomo porządnej dziewczyny” opowiada o Monique, i jej podróży do samopoznania. Dziewczyna zawsze prowadziła „idealne” życie jako córka kaznodziei i dziewczyna złotego chłopca z miasta. Kedy jednak jej chłopak, Dom, zrywa z nią z powodu braku seksu, ona odkrywa, że ma pochwicę. Z pomocą nowych przyjaciół, Sashy i Reggiego, obmyśla plan wyleczenia się i odzyskania Doma – tylko po to, by po drodze zdać sobie sprawę, że może nie powinna naprawiać swojego ciała dla chłopca…

Będę z tobą całkowicie szczera, podeszłam do tej książki z naprawdę dużymi oczekiwaniami i muszę przyznać, że się nie zawiodłam. Najbardziej w tej historii urzekła mnie pozytywność otaczająca seks, co sprawiło, że była ona zupełnie inna niż książki, które dotychczas czytałam. Naprawdę podziwiam autorkę za zmierzenie się z tematem s@ksu i otaczającym go tabu, co jest tak ważne w książkach YA. Podobało mi się, że rzuciła światło na coś, o czym nie miałam zbyt dużej wiedzy – pochwicę – czerpiąc z własnych doświadczeń i opowiadając o tym w naprawdę pozytywny sposób. Na wyróżnienie zasługuje tutaj również niesamowity rozwój bohaterów. Monique przeszła niesamowitą drogę od niepewnej siebie i pełnej lęków dziewczyny do kobiety, która myśli o sobie i o swoim ciele z miłością. Jednak nie wydarzyłoby się to bez przyjaźni, która zrodziła się między bohaterami w najtrudniejszym momencie życia Monique. Pojawienie się Sashy i Reggiego w życiu dziewczyny całkowicie zmienił...

Monique odkrywa, że fizycznie jest niezdolna do uprawiania s3ksu. Jako córka pastora nie ma kogo poprosić o pomoc w rozwiązaniu problemu, gdyż od zawsze miała wpajane że ma poczekać z s3ksem do ślubu. Po dwóch latach związku chłopak z nią zrywa bo nie może mu oddać swojego dzi3wictwa. Wtedy Monique chce się "naprawić" nie dla siebie tylko dla Doma, żeby do niej wrocił. Czy jej się uda?

Wyznania rzekomo porządnej dziewczyny to idealna książka dla młodych osób odkrywających swoją s3ksualność. Jednak powieść jest skierowana do ludzi w każdym wieku, to bardzo ważna pozycja.

Powiem Wam że jestem zauroczona tą książką. Nie spodziewałam się, że powieść gdzie główną rolę odgrywa dolegliwość zwana pochwicą może być tak uroczą i mądrą ksiażką. Monique na kartach lektury oswaja się ze swoim ciałem, odkrywa co lubi ale poznaje też siebie i zaczyna akceptować się w 100%. Spędzając czas z nowymi przyjaciółmi zaczyna się otwierać, robi zabawne i szalone rzeczy, w końcu oddycha pełną piersią.

Książka jest o tym że nasze ciała są nasze. Tylko i wyłącznie my o nich decydujemy. Nie musimy się spieszyć z oddawaniem dzi3wictwa, możemy poczekać na odpowiednią chwilę, możemy poczekać na odpowiednią osobę, to nie jest nic złego. Też nikt nie powinien nakłaniać nas do czynności s3ksualnych, nikt nie może nam stawiać granic ani warunków. Jesteśmy panami własnego losu.

Dzięki tej książce możemy przypomnieć sobie, że jesteśmy wystarczający. Monique dzięki nowym z...

Dopisałabym ją do kanonu lektur dla myślę 8 klasy. Serio. Ta książka aż kipi mądrymi słowami , życiowym i przemyślanym podejściem do samego siebie. I wsparciem tak potrzebnym w drodze ku dorosłości.

Razem z Mo poznajemy jej ograniczenia, lęki jak i narzucony tryb funkcjonowania i myślenia. "Zasady" wpojone przez rodziców, pokręconae do maksimum czynią życie dziewczyny nieszczęśliwym i stawiają ją na liczyć rozdrożach.

To, że ktoś popełnił błąd nie znaczy, że to samo przydarzy się drugiej osobie.

To, że Ty czegoś chcesz nie znaczy ,że ja tego pragnę.

Książka, która uczy:
- poznanie swojego ciała to podstawa w życiu w zgodzie ze sobą
-szukanie pomocy i wsparcia powinno być pierwszym odruchem a nie chowanie się w szafie
-szczera rozmowa może pokonać góry
-moje ciało to MOJE CIAŁO , nie nagroda, nie rzecz.
-nie liczy się tylko wygląd, ale to co masz w środku, jaki/jaka/jakie jesteś
-w miłości nie ma warunków do spełnienia

I wiele więcej!

Uwielbiam! Potrzeba i wartościowa Książka! Tak, książka przez duże K.
Przemiana bohaterki jak i jej otoczenia wywołuje masę emocji. Mo rozkwita na naszych oczach i podejmuje działanie.

Marzę o ekranizacji, aby więcej osób poznało tę historię.

O tym trzema mówić głośno!
O tym trzeba rozmawiać!

“Wyznania rzekomo porządnej dziewczyny”, to książka, do której miałam na prawdę złe przeczucia i myślałam, że będzie okropna. Miałam rację, ale gdy przebijemy się przez tą okropną część poznamy coś wartego tego wysiłku.

Przysięgam nigdy nie denerwowałam się tak przez jakąś książkę od czasu czytania “Złodzieja Dusz”. W pewnym momencie miałam już dość tego w jaki sposób Mo była więziona we własnej religii przez jej rodziców.

Ale taki był przecież zamysł autorki. Najpierw wkurzyć czytelnika, aby potem pokazać mu przemianę bohaterów i słodkie zakończenie.

Przejdźmy może do tego co najlepsze jest w tej książce.

REGGIE.

Więcej nie muszę dodawać. Jego imię wystarczy, aby uzmysłowić sobie, że to ideał.

Cała ta historia w pewien sposób daje mi vibe Ariego i Dantego, nie mam pojęcia, dlaczego, ale nie jest to coś co odbiera tej książce ważności.

Jest to naprawdę ważna pozycja idealnie pokazująca jak religia potrafi wpływać na człowieka i sterować JEGO życiem. Seks nie powinien być tematem TABU i nie powinien być postrzegany jako coś złego. Droga Moniki wraz z Reggiem i Sashą jest czymś wspaniałym i tak jak np. Practice Girl czy Sezon Luster pokazuję silne postacie kobiece.