Zew krwi

Wilcze dziedzictwo.

Buck był szczęśliwym psem mieszkającym w domu sędziego Millera, ale pewien nieuczciwy człowiek postanowił zrobić na nim dobry interes. Buck był jedyny w swoim rodzaju, a więc cenny. Tym sposobem pies zostaje ukradziony ze swojego królestwa i zaczyna się jego tułaczka. Oczywiście będzie ona pełna przygód, a zagrożenia nie stanowią tylko inne zwierzęta, nasz gatunek pod tym względem bywa najgorszy.

Książka trochę przypomina "Białego Kła", szczególnie jeżeli chodzi o problem złego traktowania zwierząt przez ludzi. Buck też odebrał bolesną szkołę życia od człowieka, ale za to zakończenie było świetne. Od spotkania Bucka i Johna Thortona zaczyna się najwspanialsza przygoda (nadal mimo upływu lat uwielbiam opowieści o życiu w leśnej głuszy czy dalekich wędrówkach).

"Zew krwi" nie wpadł mi do tej pory w ręce i bardzo tego żałuję, bo to bardzo dobra książka przygodowa, którą chętnie przeczytałabym wcześniej. Nie wiem jak mogłam żyć wcześniej bez internetu i wiedzy, że jest jeszcze tak wiele wspaniałych książek do przeczytania :)

Kolejna z rzędu fantastyczna lektura pana Londona. Brutalna, iście pogrążająca w żałobie alegoria za straconym dziewictwem psiej natury. Trafiamy na Alaskę, gdzie panują mroźne chłody, ciężkie wyprawy zaprzęgowe. Bucky, nasz dzielny żołnierz na czterech łapach przechodzi z rąk do rąk przewożąc załadunki, między innymi listy pocztowe. Śledzimy losy z psiej perspektywy - nurzając się w kłębach śniegu, przecinając lasy, strumyki czy przełęcze. Widzimy, jak ze zwierzyny domowej przeobraża się w dzikiego zwierza na kształt wilka, który z posłusznego południowca tworzy się przywódca dzikiej, ostrej północy. Przede wszystkim imponuje język, który sprawia, że odczuwamy groźne temperatury, niebezpieczne szlaki oraz ciężar sań. Jak na powieść, która przeznaczona jest dla dzieci - została przepełniona okrucieństwem natury, twardych, ostrych starć w rywalizacji psów zaprzęgowych.

Opowieść możemy traktować na kilku poziomach: jako wyraz szczerego oddania i lojalności wobec ludzkiej twarzy, ponieważ Bucky nieustannie towarzyszy losom mieszkańców planety. Jako odwieczny pociąg za wzrastaniem, i stawaniem się lepszym myśliwym - z czasem Bucky zacznie być drapieżcą, którego nie obowiązują sztywne zasady moralne wpojone przez kulturę oraz cywilizację. Ale powód, dlaczego warto znać ,,Zew krwi'' jest prozaiczny. To przepiękna, poruszająca wiara w przetrwanie w najtwardszych warunkach, gdzie bicz nie zmusi do rozkazów, a wrogowie poniosą karę za wyrządzone krzywdy. Imponuje ilość s...

Książka jest naprawdę dobra. Jest to książka, która rozbudziła moją miłość do czytania. Książka jest naprawdę przyjemna i bardzo ŁATWO SIE JĄ CZYTA. Polecam ją każdemu. Nawet jak ktoś nie gustuje w takich klimatach, warto rozszerzyć swoje horyzonty. Książka ciekawie pokazuje jak zwierzę może się zmieniać w zależności od człowieka. Książka angażuje emocje - jest nam przykro gdy piesek dziczeje i jest nam przyjemnie gdy widzimy jak ma kochającego właściciela. Poza tym uczymy się trochę o tym jak wyglądają zwyczaje psów i ludzi w zaprzęgach. Jedynie co sam nie wiem czy nazwać plusem czy minusem to zakończenie. Trochę przykre, ale z jednej strony mogło być gorzej.