Znaki na Niebie i Ziemi

Dla Dżoanny nie ma rzeczy niemożliwych. Odkąd została członkiem zarządu domu mody pracuje coraz więcej i w coraz szybszym tempie. Pracuje żeby zapomnieć, bo wbrew pozorom to tu wśród obcych ludzi i natłoku spraw do załatwienia może nie myśleć o zdarzeniu, które chciałaby wymazać z pamięci. Dom nie jest dla niej synonimem szczęśliwej rodziny a jedynie adresem, który dzieli razem z mężem. Dla Sławka, wschodzącej gwiazdy sceny politycznej, żona to wizerunkowy „must have”. Każdy mężczyzna powinien wybudować dom, zasadzić drzewo i spłodzić syna, a jeśli jest się politykiem to już niemal obowiązek. Sławkowi do idealnego obrazka spełnionego mężczyzny brakuje jedynie dziecka. A co z miłością? Joanna nawet przed samą sobą nie próbuje udawać, że między nimi jest jeszcze jakieś uczucie. Dla męża ważniejsza jest opinia jego mamusi niż zdanie żony. Zresztą dla teściowej Dżoanna to wybrakowana kobieta, która zamiast dać jej synkowi upragnionego słodkiego bobaska, który tak pięknie wyglądałby na zdjęciach w kolorowych pismach ciągle stroi fochy i narzeka. Narastające problemy w pracy i w małżeństwie powodują, że Dżoanna pakuje się i wyjeżdża z Warszawy. Czy z dala od stołecznego blichtru i codziennej gonitwy stanie się znów naturalną i cieszącą się życiem Joasią?

Teresa od zawsze wiedziała, że będzie tańczyć. Kiedy poznała Piotra nigdy nie przypuszczała, że uczucie, które ich połączyło zmusi ją do podjęcia jednej z najtrudniejszych decyzji w życiu. Wiadomość o ciąży zaskoczyła...

Nieczęsto sięgam po powieści obyczajowe, ale byłam bardzo ciekawa czy autorka świetnych książek dla dzieci trafi i do dorosłego czytelnika. I książka spodobała mi się tak bardzo, że zdecydowałam się objąć ją patronatem.

Dżoana jest kobietą sukcesu, ma wszystko – świetną pracę, cudownego męża i wspaniały dom. Czego chcieć więcej? Pewnego tragicznego dnia jej życie okazuje się pełną pozorów farsą, a wspomnienia niedawnej traumy uderzają z nową siłą. W pierwszym, desperackim odruchu decyduje się na ucieczkę. Byle dalej, byle szybciej. Jednak żadna odległość nie uchroni jej przed podjęciem decyzji, wyborem dalszej drogi swojego życia.

Czy pomoże jej w tym miejsce, do którego dotrze? Ludzie, których napotka na swojej drodze? Czy będzie umiała dostrzec i zrozumieć znaki, które wskazują jej co w życiu naprawdę ważne? Czy odnajdzie w sobie dawną Joannę, która miała własne plany i marzenia? Która cieszyła się życiem, a nie żyła na pokaz i dla innych?

Ileż ta historia ma w sobie ciepła! Otula niczym mięciutki kocyk i rozgrzewa jak gorąca herbata z imbirem. Uświadamia, że nic nie dzieje się bez przyczyny, nie wszystkich powinno się mierzyć jedną miarą i zawsze jest czas na spełnianie marzeń. Idealna na wieczorny relaks z książką!

Kasia Keller udowadnia, że potrafi genialnie pisać nie tylko dla dzieci, ale również dorosłych czytelników.

Gorąco zachęcam do sięgnięcia po "dorosły" ...

Pamiętam, że kiedy zobaczyłam opis "Znaków na niebie i ziemi", pomyślałam sobie, że to książka dla mnie i idealnie wpisze się w moje plany wychodzenia z czytelniczej strefy komfortu. Zaliczyłam już udane spotkanie z literaturą piękną i kryminałem retro, więc przyszła pora na głęboką powieść obyczajową. Przynajmniej na to się nastawiałam, sięgając po powieść Kasi Keller.

Styl autorki sprawia, że kolejne strony uciekają w zawrotnym tempie. Jest niezwykle lekki i ciepły, chociaż powtarzanie pewnych zwrotów i motywów mnie drażniło. Wiem, że taki zabieg ma na celu ich podkreślenie i zwrócenie na nie uwagi czytelnika, ale za trzecim razem stało się już dla mnie po prostu nachalne. W przypadku debiutu jestem w stanie przymknąć na to oko, ale nie u autorki, której warsztat pisarski uważam za naprawdę solidny.

Mówi się, że nie powinno się oceniać książki po okładce. Ja mam nauczkę, żeby nie stawiać oczekiwań po opisie. Niestety nie znalazłam w tej powieści głębi, na którą liczyłam. Lekkość pióra Autorki w niektórych momentach wręcz nie pasowała do opisywanych sytuacji. Zresztą te wątki, które w moim odczuciu mogły stanowić o sile "Znaków" zostały ledwie liźnięte. Czytając, czułam się trochę jakbym miała mniej niż dziesięć lat i oglądała z otwartą buzią "Nigdy w życiu". Wtedy komedie romantyczne robiły na mnie jeszcze wrażenie, potem dorosłam.

Jednak tym, co ostatecznie mnie dobiło, było nagłe urwanie akcji. W pewnym momencie zupełnie nielogicznie zaczęł...

Zgrabna i przyjemna historia. Przyjemna oczywiście w czytaniu, bo fabuła nie zawsze była miła. Czytając tę książkę czułam się jak na koniu. Najpierw stępem przez wielki las, a na końcu galopem po małej łące. Akcja od początku toczy się wolno, wręcz ślimaczy się, a na trzydzieści stron przed końcem przyspiesza tak, że ho! ho! w mig rozwiązując wszystkie wątki. No galop jak nic! :) Trochę mnie nudziły przydługie, szczegółowe opisy. Nie muszę znać rozmieszczenia każdej patelni w domu żeby móc sobie go wyobrazić. Ale jestem zadowolona z lektury. Tośka mnie uwiodła! Totalnie.

mąż i teściowa aż do przesady okropni, przyjaciółka też "cudowna", niektóre rozwiązania zbyt piękne aby mogły być prawdziwe, happy endy są przereklamowane pani autorko !!!

Książki Kasi znam, ale z działu dla dzieci. Debiut dla dorosłych był dla mnie mega szokiem, zdziwieniem i wielka/ogromną chęcią przeczytania jej. Bardzo dziękuje wydawnictwu za wybranie mnie do otrzymania druku recenzenckiego.

Historia, jaką będziecie mieli przyjemność przeżyć będzie jedną z tych, których nie zapomina się przy pierwszej okazji. Macie historie, w której nadzieja umiera ostatnia, historia, która czeka na swoją kolej.

U mnie trafiła w odpowiednim czasie, ponieważ pokazała, że na wszystko przychodzi czas i wszystko dzieje się po coś! Każde znaki na niebie i ziemi mówią, a raczej mówiły żebym wybrała coś nowego, innego i okazało się, że był to bardzo dobry wybór. Moje znaki miały racje, a Twoje?

Czy w momencie, kiedy wydaje nam się, że już osiągnęłaś/łeś wszystko nagle powstaje w nas taka lekka frustracja i chęć zmiany, podążenia do czegoś, co mieliśmy kiedyś!!

Zaczynasz robić jeden krok, potem drugi i nagle budzisz się w miejscu oddalonym od własnego domu o kilkanaście km z dziurą w oponie i tu zaczyna się coś, czego potem trudno powstrzymać, ale czy będzie to dobre czy złe musisz wiedzieć, że to już jest gdzieś zapisane i choćbyś nie wiem jak broniła się przed tym nie uciekniesz, nie uciekniesz przed przeznaczeniem.

Kocham te opowieść za to, że tak naprawdę koniec końców zakończenie jest takie, które daje otwartą furtkę autorowi na pisanie dalszej kontynuacji...