Walentynowicz. Anna szuka raju recenzja

Anna Walentynowicz to kobieta legenda, każdy słyszał to nazwisko, wiązano je z Solidarnością, Wałęsą, z trudną pracą w gdańskim porcie gdzie była suwnicową, a wcześniej spawaczką. Okazuje się, że życie Anny Walentynowicz do łatwych nie należało. Urodziła się na Wołyniu w ukraińskiej rodzinie. Nosiła nazwisko Lubczyk. Miała rodziców, rodzeństwo. Jako nastolatka poszła na służbę do polskiej rodziny, która zabrała ją ze sobą na tereny odzyskane gdy Ukraińcy prześladowali Polaków. Po wojnie odeszła od polskiej rodziny, wyrobiła sobie dokumenty zmieniając swoje obywatelstwo i wyzwanie. Gdy trafiła do stoczni, zrobiła kurs spawacza i zapisała się do ZMP. Była aktywistką i wzorowym pracownikiem. Otrzymała mieszkanie na Grunwaldzkiej, w którym mieszkała do końca życia. Potem jej poglądy zmieniły się, już nie wierzyła ślepo w przewodnią rolę partii. Jej syn Janusz nigdy nie poznał swojego ojca. Anna późno wyszła za mąż, a jej małżeństwo było udane. Przez wiele lat prześladował ją nowotwór, a ona wciąż miała siły by protestować przeciwko podwyżkom cen, żądać podwyżek płac wraz ze stoczniową załogą. Zawsze tam gdzie coś się działo, bezkompromisowa i uparta. W książce znakomicie przedstawiono lata osiemdziesiąte. Kulisy porozumień i nieporozumień. Knowania bezpieki by poróżnić liderów Solidarności . Internowanie. To były skomplikowane czasy. Anna Walentynowicz - prosta kobieta nie do końca potrafiła się w nich odnaleźć. Czuła się pokrzywdzona. Autorzy wykonali ogrom pracy docierając do różnych zapisków, nagrań, notatek, dokumentów. Przestudiowali w IPN teczki związane z działalnością Solidarności, rozmawiali z przyjaciółmi i wrogami Anny Walentynowicz. Odwiedzili nawet jej rodzinę na Ukrainie, którą Anna odwiedziła dopiero w 1996 roku, po 53 latach od dnia gdy opuściła Wołyń. Czyta się tę książkę wspaniale. Doceniam to, że autorzy przedstawiając biografię Anny Walentynowicz nie oceniają jej postawy ani postępowania. Była człowiekiem i jako człowiek miała prawo do swojego zdania, swoich decyzji. Była też długie lata samotną kobietą i matką. Nie miała w Polsce żadnej rodziny, a mimo to znalazła w sobie dość siły na działalność społeczną.