Tragedia na przełęczy Diatłowa. Historia bez końca recenzja

Nie pamiętam jaki tytuł miała książka, którą czytałam w wieku młodzieńczym, ale do dziś widzę przed oczami jej hipnotyczną okładkę, która wręcz emanowała aurą tajemnicy gdy brało ją się do ręki. Mówiła o niewyjaśnionych zagadkach i niewytłumaczalnych zjawiskach, które od lat fascynowały ludzkość. Pamiętam opowieść o katastrofie tunguskiej czy Trójkącie Bermudzkim, które to rozpalały moją wyobraźnię i ciekawość do białości.
Przez kolejne lata nie miałam specjalnie do czynienia z tego typu literaturą, ale kiedy w mediach zobaczyłam zapowiedzi książek o niewyjaśnionej do dziś tragedii na Przełęczy Diatłowa, która miała miejsce pod koniec lat 50-tych XX wieku w Związku Radzieckim poczułam, że z chęcią ponownie sięgnę po tego typu twórczość i dam się ponieść aurze tajemnicy.
Kiedy więc na urodzinowej liście książkowych życzeń mojego męża pojawiła się między innymi książka Alice Lugen "Tragedia na Przełęczy Diatłowa" wiedziałam co dostanie ode mnie w prezencie.

Kiedy zakończył lekturę zasiadłam do niej ja i szybko dałam się porwać niezwykle szczegółowej, opartej na wnikliwych badaniach i poszukiwaniach autorki opowieści o historii, która do dziś nie znalazła rozwiązania.
Lutowej nocy 1959 roku grupa dziewięciorga studentów poniosła śmierć w pobliżu góry Otorten na Uralu. Znalezione przez ekipę poszukiwawczą ślady wskazywały, że musieli opuścić namiot w pośpiechu, bez wierzchnich ubrań mimo iż temperatura na zewnątrz oscylowała w okolicach -30 stopni Celsjusza. Śledztwo umorzono po trzech miesiącach a za przyczynę ich śmierci uznano "działanie nieznanej siły".
Przez lata rodziny zmarłych, rzesze niezależnych ekspertów i osób opętanych wizją rozwiązania zagadki starały się dociec prawdy.
Załamanie pogody, testy nowej broni na pobliskim poligonie czy atak ludności lokalnej, żyjącej w na tych dzikich terenach. Każdej z tych hipotez z uwagą i zaangażowaniem prawdziwego śledczego przygląda się autorka książki "Tragedia na Przełęczy Diatłowa". Jestem pod wrażeniem jej wnikliwości, uporu i chęci dotarcia do prawdy.
To także opowieść o Związku Radzieckim, gdzie biurokracja, podporządkowanie władzy i ukrywanie niewygodnej prawdy było na porządku dziennym.

Polecam tę pozycję miłośnikom tajemnic i opowieści z dreszczykiem, bo historię tę czyta się jak prawdziwy horror. Emocje gwarantowane!