Niż recenzja




Godziny bez jedzenia dla siebie, choć wokół jest go pełno. Spory z kucharzami. Natrętni klienci, którzy tylko szukają pretekstu do utrudnienia pracy. Brak umowy, więc brak ubezpieczenia. Upierdliwy szef i płytkie relacje. Obolałe nogi i zmęczone serce.

Obraz gastronomi, jaki prezentuje Maciej Topolski, jest szary i wyprany z radości. Kelner porównywany jest do wyposażenia restauracji, a klient staje się kimś pokroju pana, przed którym należy się kłaniać i u którego szukać należy wybaczenia. Relacje są puste i goni je czas. Wszystkie opowieści zachęcają klientów do szacunku dla kelnerów i odradzają iście tą drogą zawodową. A przecież są ludzie, którym praca tego typu sprawia radość. Dla których jest okazją do poznania ciekawych person i którzy odnajdują w tym siebie.

W „Niżu" zdecydowanie ich nie zobaczymy i nie uświadczymy wielobarwności pracy z ludźmi. Autor skupił się na trudach i przyznam, że podobał mi się sposób w jaki ujął temat. Mogę nie zgadzać się z czarnym obrazem gastronomi, ale nie mogę odmówić Topolskiemu pomysłowości i zgrabności w poruszaniu piórem. Jego teksty są opowiadaniami napisanymi poetycką prozą i czuć w nich pewne elementy reportażu — Autor nawet przeprowadził liczne rozmowy z kelnerami i kelnerkami, by jak najlepiej oddać realia ich zawodu. Stworzył obraz krytyczny, z dodatkiem kilku kropelek kpiny.

Zdecydowanie tkwi w tym urok i lekturę uważam za przyjemną. Dostarczyła mi pięknych wrażeń estetycznych oraz pokazała inne spojrzenie na świat, który dla mnie zbudowany jest z ciepłych uśmiechów, interesujących historii, zbywania natrętnych ludzi i poznawania życia innych, co wzbogaca moje własne. Ta czarna kreacja jednak była orzeźwiająca. Na co dzień staram się w ten sposób nie myśleć o pracy w gastronomii, więc odczuwałam frustrację (chciałam wręcz krzyknąć do Autora „okej, zrozumiałam, cicho!"), ale jednocześnie wiele elementów było boleśnie prawdziwych i...

Tekstu Macieja Topolskiego nie jestem w stanie ocenić. Podobał mi się sposób ujęcia tematu i podobały mi się moje reakcje, ale zdecydowanie to nie książka dla każdego. Wydawnictwo Ha art matendencję do wydawania pozycji, które uwielbiam i nienawidzę jednocześnie. Jeśli lubicie literackie eksperymenty — polecam!