Recenzja książki Szczelina

Ciekawe miejsce, ten Trybecz. Niby takie niewysokie góry, niewymagające, a jednak. Podobno łatwo się w nich zgubić. Zniknąć. Szczególnie zimą.
To co, gotowi na wycieczkę?

Historia zaczyna się w chwili w której Igor - trochę życiowy nieudacznik, trochę socjopata - wchodzi w posiadanie dokumentacji medycznej niejakiego Waltera Fischera.Patrzą przez szkło. Cisza z oczami. Część z nas po usłyszeniu takiego bełkotu w środku nocy wyrzuciłaby te płyty w przysłowiową cholerę. Część z nas połamałaby je przed wyrzuceniem albo porysowałaby je dla pewności. Pewnie znalazłby się też ktoś, kto zadzwoniłby do znajomego księdza i spytał o możliwość umówienia się z jakimś sympatycznym egzorcystą. Na wczoraj.
Ale nie Igor. Bo oto okazuje się, że chłopak trafił w dziesiątkę! To jak odnalezienie Świętego Graala! To wspaniała historia - tajemnicze zaginięcia, Trybecz, wariat i zakład psychiatryczny w Żylinie. A co sprzedaje się równie dobrze jak seks i przemoc? Tajemnicze nierozwiązane historie!
Igor oczyma duszy swojej widzi już szczyty popularności, które dzięki tej historii zdobywa jego blog. Liczba odsłon idzie w tysiące, tak samo lajków, serduszek, udostępnień. Ta historia jest na wyciągnięcie ręki. Trzeba tylko po nią sięgnąć. W końcu czego się nie robi dla sławy, prawda?

Prawda?...

,,Las
Zamieszkały przez mrówki, które jedzą ludzkie mięso
Zamieszkały przez mrówki, które jedzą złych ludzi''

,,Szczelina'' Kariki nie jest horrorem krwawym, w którym straszliwy potwór (Hykal!) wyłania się z lasu po to, żeby rozszarpać jednego z bohaterów. Nie jest horrorem w którym znajdziemy sceny gore w stylu ,,Teksańskiej masakry piłą mechaniczną'' - i dobrze. Jako społeczeństwo w większości uodporniliśmy się już na sceny tego typu. A zważywszy na to, że świat w którym żyjemy jest wystarczająco nieprzyjemnym miejscem, nie widzę powodu dla którego mielibyśmy się dodatkowo prześcigać w wymyślaniu krwawych okrucieństw tylko po to, żeby przerazić odbiorcę.
,,Szczelina'' jest powieścią, którą od pierwszych stron buduje klimat. Karika akcję rozwija umiejętnie i doskonale stopniuje napięcie. Chociaż przyznać muszę, że momentami wywody Igora nieco mnie nużyły. Możliwe jednak, że to dlatego, że nie zapałałam specjalną sympatią do tego bohatera, a nie z powodu niedostatków w warsztacie autora.
Co dodatkowo mnie ujęło to fakt, że Karika pisze w sposób, który nie uwłacza czytelniczej inteligencji - niczego nie tłumaczy, pozwala nam do wniosków dojść samodzielnie i we własnym tempie. A wnioski te są naprawdę ciekawe. I z całą pewnością byłabym pod większym wrażeniem zakończenia ,,Szczeliny'' gdybym za młodu nie naczytała się opowiadań i książek Philipa K. Dicka, który poruszał podobną tematykę, choć z nieco innej strony.

Czy ,,Szczelinę'' polecam? W zasadzie tak. Szczególnie tym z Was, którzy mają ochotę na horror inteligentny, a nie krwawy.