Recenzja książki Receptura wszechmocy

Co byś zrobił, gdybyś znał recepturę wszechmocy, która pozwala kontrolować innych ludzi?

Łukasz Lijewski poświęca się swojej pracy – prowadzona przez niego poradnia psychoterapeutyczna jest popularna, pacjenci czują się rozumiani i zaopiekowani.

Problem polega na tym, że Łukasz nie potrafi zaopiekować się sobą (bowiem cierpi na ataki paniki, nerwicą i dręczącymi koszmarami) a także siostrą, która zatraciła się w narkotykowym świecie i życiu. Pewnego dnia rodzice proszą Łukasza, by postarał się postawić siostrę na nogi (która znów wpadła w narkotykowy ciąg), zanim uda się ją umieścić w ośrodku dla osób uzależnionych. Na domiar złego, w jego gabinecie pojawia się dawna przyjaciółka, z którą łączy go mroczny sekret. Dziewczyna proponuje chłopakowi współpracę, która jest swego rodzaju ultimatum. Chłopak musi jej pomóc, by ocalić najbliższych.

Łukasz Piotrowski stworzył bardzo dobrą historię. Historię, którą się chłonie. Wczytywałam się w nią z zapartym tchem. Kradzież receptury na IACC735 (medycznego cudu zwiększającego liczbę szarych komórek oraz modyfikującego i rozbudowującego sieci neuronów) z Inncocent Labs i konsekwencje po jego zażyciu wprowadzają niesamowity klimat do opowieści. Ta staje się szybka, konkretna – akcja toczy się w zawrotnym tempie. Niejednokrotnie leje się krew, kontrolowane umysły wprowadzają niepokój – co mogę powiedzieć, dzieje się!

„ - A ona to zażyła? - upewnił się. - Okej… Czyli powiedzmy, że jest teraz cudakiem. Ale czy to aż taki powód, aby wszyscy stawali na głowie…
- A co, jeśli przejmie kontrolę nad twoimi myślami? - przerwała mu ostro.”

Polubiłam Lijewskiego. To swój chłopak, który nie jest idealny, ma problemy z którymi wie, że musi walczyć. Stara się jak może, dba o bliskich i ma problem z asertywnością. To, w jaki sposób walczy z Sarą Wilk, stara się nie wpuścić jej do swojego umysłu – to się po prostu czyta z zapartym tchem! Dodatkowo owa Wilk – kobieta rządna władzy, popaprana wewnętrznie i cholernie zawzięta, twardo stąpająca po ziemi, dążąca po trupach (dosłownie!) do celu. Autor wykreował bardzo silne osobowości.

Pan Piotrowski stworzył bardzo dobrą historię, która wciąga. Czyta się ją bardzo szybko. Język również nam to ułatwia, bowiem autor pisze w sposób lekki i przyjazny czytelnikowi. To bardzo dobry thriller, idealny na połknięcie w jeden wieczór.