Królestwo kanciarzy recenzja

Kaz Brekker niejednokrotnie pokazywał, że stać go nawet na najbardziej niewiarygodne czyny - i te okrutne i te niewykonalne. Jednak co się stanie, gdy przyjdzie mu stanąć oko w oko z całym przestępczym światem Ketterdamu? Kaz ma do wyrównania pewne rachunki, bardzo stare, nabrzmiałe żółcią i nienawiścią - rachunki, które można opłacić tylko krwią.

Drugi tom dylogi o gangach Baryłki nie traci nic z rozpędu tomu pierwszego. Można by przypuszczać, że po dogłębnym poznaniu postaci, ich motywów i przeszłości w "Szóstce Wron", już nic innego nie można dopowiedzieć - a jednak! Psychologicznej zawieruchy ciąg dalszy, kolejne warstwy ukazują swoje oblicze, jeszcze bardziej zżywamy się z postaciami.

Dawno nie czułam się swoją drogą tak bliska postaciom czytanej książki. Są one tak żywe, że czuje się - dosłownie - jakby szło się po ich śladach. Poza tym, kocham to, co Leigh zrobiła z Jasperem, jego ojcem i Wylanem. Oby więcej takich ciepłych wątków pośród wojennej zawieruchy!

Kaz oczywiście błyszczy i gra pierwsze skrzypce. Jest w nim taki niepokonany duch, którego nie można nie podziwiać - mimo traum, kalectwa i praktycznie będąc samym na placu boju, samym, mimo, że otoczonym towarzyszami broni, jest jakby ponad to - dla mnie postać niezwykle motywująca i inspirująca. Ma pełno wad, jest oschły, okrutny i ma paskudny charakter - jednak udało mu się zgromadzić wierną ekipę, która jest z nim nierozerwalnie związana.

Inej poznaje swój cień, Nina odkrywa pewne specyficzne - i dość makabryczne - zdolności, Matthias zaczyna rozumieć, że miłość to coś więcej niż trzymanie się za ręce. A wszystko pośród walących się ścian ich świata.

Leigh poszła w inne klimaty niż przy trylogii "Cień i kość" i chwała jej za to - myślę, że została stworzona do pisania łotrzykowskich historii. "Królestwo kanciarzy" jest niepodważalnym tego dowodem. Pióro autorki nabrało głębi i mroku, a atmosfera, którą zręcznie buduje pasowałaby nawet do rasowego (i dobrego) kryminału.

Nie mogłabym bardziej polecać tej serii. Oczywiście nie jest dla każdego, zwłaszcza nie dla osób nie lubiących niespiesznej akcji i tak bardzo dogłębnego wejrzenia w duszę i przeszłość postaci. Jednak jeśli lubicie nagłe zwroty akcji w otoczeniu brutalnego i niewybaczającego świata, gdzie jednak nie każdy zapomniał co to znaczy być człowiekiem. Jeśli lubicie opowieści o braterstwie i pokonywaniu piętrzących się przeciwności. To książka, która spełnia wszystkie te warunki i jest do tego... naprawdę dobra.