Jest krew... recenzja

Jest to zbiór czterech opowiadań, znanego na całym świecie mistrza grozy, w których według mnie tej grozy zabrakło...

W "Telefonie pana Harrigana" poznajemy historię Craiga- chłopca, który zarabiał czytając książki staremu, samotnemu milionerowi. Kiedy pracodawca zmarł, Craig zadbał, by w trumnie znalazł się jego telefon. Od tej pory, kiedy było mu przykro dzwonił na pocztę głosową pana Harrigana. Później to osobom gnębiącym Craiga było przykro... Uważam, że to opowiadanie miało duży potencjał, jednak zostało za szybko ucięte i spłycone. Jakby King miał fajny pomysł, ale w trakcie pisania gdzieś mu ten uleciał, więc skończył szybko, by pójść dalej, szkoda.

"Życie Chucka" zaczyna się się dystopijną wizją świata, w dalszej części opowiadania poznajemy Chucka- sympatycznego księgowego, który lubił tańczyć. Chucka, który w dzieciństwie miał nieprzyjemną wizję, jak wszyscy, którzy weszli na wieżyczkę w wiktoriańskim domu jego dziadków. Chyba z całego zbioru "Życie Chucka" najbardziej mnie rozczarowało. Przeczytałam je i zastanawiałam się- po co? O czym to właściwie było?

"Jest krew, są nagłówki" to okazja do spotkania z Holly Gibney, którą fani Kinga poznali w "panu Mercedesie" i śledzili w serii detektywistycznej. Tym razem Holly przejmuje się atakiem terrorystycznym na szkołę i przez przypadek odkrywa trop, prowadzai do mordercy. Cały kraj ma go przed oczami, a widzi go tylko Holly, czy znów da radę pokonać zło? Holly jest tak bardzo Holly, aż ciężko mi się czytało. Ja tej bohaterki bardzo nie lubię. Drażnią mnie jej napięcia i dziwactwa, ale znam osoby, które ją lubią, pewnie im to opowiadanie przypadnie do gustu.

Natomiast "szczur" to historia autora opowiadań, który koniecznie chce napisać powieść. W tym celu zamyka się w małym rodzinnym domku w środku lasu i nie da się stamtąd "wygryźć" nawet nadciągającemu huraganowi.Gdy w trakcie burzy ktoś skrobie do drzwi, nasz bohater idzie otworzyć. Wiatr wieje tak, że wyrywa mu te drzwi z ręki i wali nimi o ścianę a na wycieraczce leży szczur, który w te drzwi drapał... No jak może tam leżeć, skoro przed chwilą wiatr otworzył te drzwi??!? Może gdyby to była książka napisana przez kogoś innego nie czepiała bym się takiego szczegółu, jednak w wykonaniu Kinga taka niekonsekwencja jest trudna do przełknięcia. Inna sprawa co ten szczur później zrobił bohaterowi opowiadania....
Mam wrażenie, że Stephen King już nam się zestarzał i pisze żeby nam dać znać, że jeszcze tu jest. A, że nie ma już mocnych pomysłów to inna sprawa...