Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "co o curie", znaleziono 42

- Nie każda blondynka to idiotka, tak jak nie każda ciemnowłosa kobieta to przyszła laureatka Nobla.
- Ma pan rację, nawet gdy się ma twarz nieskalaną myślą i dekolt do pępka, zawsze ma się szansę zostać drugą Curie-Skłodowską.
Zabieg redakcji odbiera jako kuksaniec, drobną, chociaż bolesną uszczypliwość: madame Curie ma kochanka, trzeba zatem ukarać niegrzeczną madame! Albo przynajmniej utrzeć jej nosa, umieszczając informację o wyczynie, którego nikt dotąd nie dokonał - o drugim Noblu przyznanym tej samej osobie - na czwartej stronie.
Mój brat od zeszłego roku studiuje fizykę i astronomię na Sorbonie i właśnie to wydaje się spełnieniem jego marzeń. Tak więc te wszystkie zakochane w nim po uszy panny, których zresztą wciąż przybywa, powinny dać sobie z nim spokój. Nie wierzę, żeby Laurent kiedykolwiek mógł zainteresować się którąś z nich. Nie mówiąc już o tym, by był w stanie taką pokochać. Chyba że miałaby umysł tak światły jak Maria Curie.
Moja miłość do chemii jest pochodną mojej miłości do Nauki. Uważam Naukę całkiem serio za najcenniejsze, co wymyśliła nasza cywilizacja. Osiągnięcia Newtona, Einsteina i Skłodowskiej-Curie w moich oczach przebijają dokonania Mozarta, Szekspira i sióstr Brontë (razem wziętych).
Nie chodzi o to, że nie cenię tych ostatnich - wprost przeciwnie! - tylko o to, że nauka ma znacznie silniejszy wpływ na nasze życie niż literatura czy muzyka.
„ Nie ma większej furii niż furia zdradzonej kobiety „
Piekło nie zna furii większej niż wzgardzona kobieta.
... wyobrażam sobie furię towarzyszącą dzisiejszemu szczęściu i karmiącą jutrzejszą brutalność.
- W ogóle uważam, że porządna furia bywa bardzo użyteczna - stwierdziłam kategorycznie (...).
"Miotała się po pokoju jak Kaczor Donald w napadzie furii. Brakowało tylko plucia i seplenienia."
Lało jak z cebra, zupełnie jakby Bóg wessał w siebie ocean, a teraz w furii wypluwał go im na głowy.
Czułam się upokorzona, moje policzki płonęły z furii i zażenowania z powodu kompletnego braku wrażliwości u syna.
Mędrzec obawia się tylko trzech rzeczy: morza w czasie sztormu, nocy bez księżyca i furii człowieka łagodnego".
Niebo nie zna wściekłości takiej, jak miłość w nienawiść zmieniona, ni piekło nie zna furii takiej jak kobieta wzgardzona.
Najbardziej trzeba się lękać milczącej furii. Gniew, który kipi i wybucha, stanowi widoczne zagrożenie i można się przed nim obronić, ale cicha złość to śmiertelny wróg.
Ruszyła w waszą stronę jak rozjuszona furia. Nie mogłam jej powstrzymać. Gotowa była przegryźć jej tętnicę. Dobrze, że ta laska wyszła do toalety, bo nie byłoby co po niej zbierać.
Co musicie o mnie wiedzieć, to to, że najbardziej na świecie kocham Solańskiego i Kwiatkowską, spacerki oraz kiełbasę śląską. Kiedy więc pozbawia się mnie jednego z tych niezbędnych aspektów życia, wpadam w furię.
Coś wzbudziło jej gniew i w miarę, jak mijały kolejne dni, gniew ten narastał, coraz bardziej i bardziej, aż zmienił się w prawdziwą furię.
Typowa histeria obrażonej kobiety.
Gwałtowność, z jaką zadawano ciosy, świadczyła o dzikiej furii zabójcy, ale- abstrahując od odpowiedzialności karnej- czy każde morderstwo nie jest zjawiskiem z pogranicza rozumnego działania i obłędu?
Kiedyś byłam słaba. Teraz drzemała we mnie moc podsycana gniewem. Obiecałam sobie, że członkowie klanu Lagarde'ów jeszcze odczują moją furię, a gdy to nastąpi, będą uciekać w popłochu
Był oszołomiony swym nienasyconym pragnieniem, zakłopotany bezsilnością, wobec własnych uczuć. Doprowadzało go to do furii, że mogłaby stać się jego słabością przez sam fakt swego istnienia.
Liczą na to, że w gabinecie będą mieć bezpieczne warunki, że będzie ktoś taki, jak rodzic, który rozdziela kłócące się rodzeństwo. I że będzie można bezpiecznie poczuć się z napadem furii, że nikomu to nie zrobi krzywdy.
Wielotygodniowa walka ze łzami zdała się na nic. Nie miałam jednak nadziei na to, że szloch mimo, że pełen furii, bólu i tęsknoty, chociaż w niewielkim stopniu ukoi moje złamane serce.
Wpadłam w furię. Wcale nie miałam takiego zamiaru, planowałam odbycie spokojnej, rzeczowej rozmowy, bo jeszcze ciągle kołatały się we mnie resztki nadziei, że zdołam go uczłowieczyć. Idiotka. Uczłowieczyć mężczyznę!
Przed domem poruszył się leżący na ziemi liść.
Niewidzialna siła uniosła go w powietrze - i wprawiła w kolisty ruch. Zataczał coraz szersze kręgi, coraz wyżej... zerwał się wiatr...
I zaczęła się furia".
Poznanie i wiedza są dla mnie tym samym, jestem drobiną, my zaś jesteśmy całą przestrzenią, którą nam przeznaczono. I jeśli jestem stworzona ze smutku, cóż! Oto radość. A jeśli jestem stworzona z furii, oto spokój.
Dziewczyna nie została po prostu zamordowana. Stała się obiektem jakieś obłąkańczej zajadłości i furii. (...) Widok był zbyt wstrząsający, by mogło istnieć jakieś racjonalne wytłumaczenie. Obraz sprofanowanego życia jak splunięcie w twarz ludzkości.
Matki są najlepszymi policjantkami, bo małe dzieci, jak kryminaliści, często bywają agresywne i mają destrukcyjne skłonności.
Jeśli zdołasz jakoś przetrwać z małym dzieckiem, nie tracąc panowania nad sobą ani nie wpadając w furię, masz szansę poradzić sobie też z dorosłymi przestępcami.
Targała nim cała gama intensywnych emocji, począwszy od żalu i rozpaczy po śmierci Jagody, poprzez złość i frustrację na ten cholerny system i policjantów półgłówków, którzy aresztowali niewinnego człowieka, po furię i chęć odwetu na tym, kto naprawdę ją zabił.
Anja ma w sobie wiele rzeczy, które mnie kręcą. Stanowi unikalną mieszankę, która zaskakuje w najmniej oczekiwanych momentach. Sami widzieliście: od totalnego przerażenia, że wydaliśmy na nią wyrok śmierci, do furii palącej na swojej drodze wszystko w mniej niż sekundę.
Gorący gniew był gniewem emocji, powierzchownym nawet w ataku furii - gniewem, jaki zdarzał się między przyjaciółmi, kochankami, członkami rodziny, był gniewem w życiu codziennym. Zimny gniew był gniewem Kamieni - głęboką, niedostępną, lodowatą wściekłością, która zaczynała się w samym środku. Nieprzejednany, niemal zawsze niemożliwy do opanowania, dopóki furia nie zostanie wyładowana, zimny gniew nie mógł zostać stłumiony przez ból, głód lub zmęczenie. Rodzący się z takich wewnętrznych otchłani gniew sprawiał, że ciało, które go gościło, przestawało mieć znaczenie.
© 2007 - 2025 nakanapie.pl