Wyszukiwarka

“całkowite przeciwieństwo pierwszego, był o wiele bardziej mroczny. I to właśnie tamtędy chłopak postanowił się udać. Trudno przezwyciężyć stare nawyki, jeszcze trudniej odwzorować cokolwiek innego, jeśli w życiu poznało się tylko to, co złe. A ta głodna bestia gdzieś w nim chciała nakarmić się światłem Avy.”

“"Nie byłam gotowa, aby tę siłę przyjąć. Nie dane mi było zrozumienie miłości, w jej wymiarze ponad podziałami, za które mam zazdrość i nienawiść.."”

“Teodor był baranem francuskim, co w praktyce oznaczało, że jego uszy, zamiast sterczeć do góry, majestatycznie zwisały. Matylda była mixem europejskim, co, jej zdaniem, dawało licencję na burzenie wszelkich porządków. Pani była zgrabną Dwunożną o artystycznej duszy (Teodor i Matylda nie bardzo rozumieli, co to znaczy, ale chyba miało związek z rysowaniem), a Dziewczynka była po prostu rasowym potworem. I to właśnie Dziewczynka przyniosła wieczorem Żabę... Teodor poczuł, że żołądek zamienia mu się w supełek. Powróciła straszna myśl, że... w Domku w nocy wydarzyło się Coś Złego.”

“Ciszę, jaka zapadła po tych słowach, nie mąciło nawet cykanie owadów, bo i one umilkły w trawie porażone tą straszną wieścią. Wszyscy uwielbiali Larysę. Jak na pospolitą jaszczurkę, była niepospolicie ładna a do tego dobrze wychowana i przyjazna. Łatwo nawiązywała kontakty, nie wywyższała się i zawsze służyła pomocą i dobrą radą.
- Larysa jest najsłodszym stworzeniem na ziemi! - krzyknęła Matylda. - I wiem, że w pysku kota brzmi to dwuznacznie, ale zjadłam jej kuzynkę rok temu i wcale nie była słodka. Kto śmiał?!”

“Stary Jaszczurka w meloniku mówił długo, wychwalając zalety młodej Larysy i apelując do sprawcy porwania tak dramatycznie, że wszystkie zwierzątka biorące udział w czuwaniu popłakały się po swojemu, po zwierzęcemu, w środku siebie i cicho. Teodor czuł, że ze świata zniknęło coś więcej niż jedna mała jaszczurka. Ubyło dobroci, której w Larysie było więcej niż samej Larysy.”

“- Och, co za piękny pokój! – Agatha kicała po sypialni ich i Dziewczynki. – Jaki mamy luksusowy kojec! Czy to… jadalny tunel? A ten domek? – To dla lalek, nie dla nas! – pospieszył z wyjaśnieniami Teodor, nerwowo kicając za Agathą. Było mu wstyd, że w Pokoju jest taki bałagan. Gdyby wiedział, że Ślub jest dzisiaj, to nie nasikałby na różowy dywanik przy łóżku i zostawiłby dla Agathy ładowarkę od telefonu Dziewczynki (Pani znowu się wścieknie, że jej nie schowała do szuflady, buahahaha).”

“Depresja to nie zwierzę.(...). To stwór, który składa się z zimnych deszczów i ostrych przedmiotów. Czyha przy drodze i płacze jak małe dziecko, a kiedy Dwunożny lub zwierzę schyli się, aby ją powąchać, to Depresja łapie za głowę, ściska i wchodzi do środka. Przez nos, ryj albo dziób.”

“Już nie była zła, że tak okropnie ją dziś potraktował. Było jej żal mężczyzny, który teraz leżał obok. Widząc cierpienie na jego przystojnej twarzy, chciała, by choć przez chwilę zapomniał o bólu. Sama również pragnęła zapomnienia, czegoś, co sprawi, że znowu poczuje, że żyje i choć na chwilę wyrzuci z głowy Famiglię, Camorrę i cały świat.”

“Układając głowę na miękkiej poduszce, łudził się, że może uda mu się zasnąć. Przymknął powieki, prosząc w myślach o choć odrobinę łagodzącego jego niepokój snu. Tej nocy jednak znów nie mógł zasnąć. Targany emocjami umysł błądził gdzieś pomiędzy rozpaczą a szaleństwem, złem a dobrem, mrokiem a jasnością, nie dając mu ukojenia.”

“Od ponad dwudziestu lat nie poznał kobiety, w której oczach nie dostrzegłby nawet cienia przerażenia. W całym swoim życiu spotkał tylko trzy takie. Sofię, swoją matkę i babkę. Każda z nich wiedziała, że nie ma powodu do strachu, bo Salvatore dbał o rodzinę nawet za cenę własnego szczęścia.”

“W tym momencie zapragnął, by ten dziwny efekt utrzymywał się już zawsze. Potrzebował jeszcze przez chwilę tulić drobną istotę, której miarowy oddech i ciepło dawały mu ukojenie. Zaciągnął się ponownie jej zapachem i musnął zimnymi wargami blady policzek.”

“Jej serce zalała mieszanka radości i dziwnego spokoju. Coś, czego w ogóle nie powinna czuć, wchodząc na pokład samolotu wrogiej rodziny. Mimo to nie potrafiła z tym walczyć. Z poczuciem, że jest tam, gdzie właśnie powinna być.”

“Nie wiedziała, jak bliska była prawdy. Nie zdawała sobie sprawy, co ją czeka i jak okrutny jest mężczyzna, u którego zamieszkała. Nie miała pojęcia, że właśnie stała się częścią dziwnej, pełnej bólu i cierpienia układanki.”

“Od dawna nikt nie wywołał w niej tak skrajnych emocji jak jej tymczasowy szef. Intrygował ją, podniecał, a jednocześnie wkurzał do tego stopnia, że chciała wypróbować na nim ulubioną z tortur.”

“Diabeł z Palermo nie widział w swoim życiu żony czy dzieci, zatem to logiczne, że zniknie z tego nędznego padołu, nie pozostawiwszy po sobie dziedzica tego całego mafijnego gówna.”

“W naszym świecie istnieje tylko piekło i wszyscy, bez wyjątku do niego trafimy. Nawet twoja matka, której, tak między nami, nie dało się nazwać niewiniątkiem.”

“– Cokolwiek zrobicie, nie uleczycie naszych ran – wtrąciła żona, szlochając. – Jesteśmy już do końca życia skazani na cierpienie. Nie da się nigdy zapomnieć o własnym dziecku. To najgorszy ból, jaki istnieje...”

“– Tato, mądry w Internecie znajdzie mądre rzeczy i będzie jeszcze mądrzejszy, głupi – głupie i będzie jeszcze głupszy. ”

“"Jeśli zdolność do zabójstwa odziedziczył w genach, to jak gdyby winić węża, że jest jadowity. Jeśli nie, to morderstwo ma odwrócić uwagę od prawdziwego motywu jego działania. W naszym przypadku mógł mieć motyw tak przerażający, że normalny człowiek nie jest sobie w stanie go wyobrazić."”

“Undredal leży samotnie w mglistym powietrzu u brzegów fiordu. Czasem spotkają się tu jedna czy druga dusza, głodna radości, trawiona ogniem przeszłości”

“„Głodne dusze, nieudolne i niezdolne do zmiany, w ciszy krzyczą i tylko liscie na wietrze są żywsze od nich”

“"Przede wszystkim był jednak wkurzony na Polaków. Starał się uznać ich racje i zrozumieć motywy kierujące nimi przy wyborze. Niemniej jednak za każdym razem, czy to z powodu własnych sympatii, które odbierały mu zdolność obiektywnego oglądu, czy, wręcz przeciwnie, właśnie ze względu na racjonalnie dokonywaną analizę, zrozumienie to nie dochodziło do skutku. W końcu powiedział Karinie, że zarówno były już nieżyjący prezydent, jak i jego przegrany w wyborach brat „są najwyraźniej zbyt dobrzy” jak na potrzeby aktualnie istniejącego społeczeństwa polskiego. A skoro tak, to dokonany wybór jest sensowny. Nie była to wprawdzie zbyt mądra uwaga, bo obrażanie się na własne społeczeństwo jest objawem bezradności, ale w tym momencie jawiła się Marcinowi jako jedyny uprawniony komentarz".”

“Kalina nigdy nie chciała być skremowana. Bała się ognia. Śmiała się, że woli, by po śmierci zjadły ją robaki...”

“„Kalina, nie ma przypadkowych spotkań. Właściwi ludzie pojawią się obok nas po coś i zwykle są naszym odbiciem. Wszechświat daje nam dokładnie to, czego potrzebujemy. Trzeba tylko umieć to odczytać.””

“Kalina wychowywała się w patologicznym środowisku, w biedzie i brudzie. Często chodziła po osiedlu zaniedbana i głodna, podczas gdy jej matka puszczała się z coraz to nowymi konkubentami. Nie cedziła słów, nie próbowała nawet okłamywać córki.”

“Kobieta ubrana była w kremowy kostium, a mężczyzna miał na sobie jasnoniebieską sportową marynarkę, ale ich ubrania pokrywała krew. Zresztą była nią zbryzgana cała kabina windy, od podłogi aż po sufit. Na lustrach widać było mnóstwo krwawych odcisków dłoni.”

“Tatuś śledzi ją wzrokiem. Nie poddała się, będzie walczyła do końca.
Chce przeżyć- tego od niej oczekiwał.
Żeby miał ochotę ją zabić, ona musi chcieć żyć.”

“Gdy wchodzi do pomieszczenia w głębi korytarza, jego więźniarki udają, że śpią. Spodziewał się tego, na początku zawsze tak robią. Naiwnie wierząc, że ich nie obudzi.
Tak jak ofiara udaje martwą. To kwestia instynktu samozachowawczego.”

“Zresztą życie to nic innego. Cierpienie i nic więcej... Przychodzimy na ziemię, by znosić katusze, czekając na wybawienie. Nie ma tu nic dobrego. Więc lepiej znaleźć się po właściwej stronie. Po stronie katów, a nie ofiar.”

“Motywacja i instynkt samozachowawczy mają wielką siłę. Ale ból również.”