Wyszukiwarka

“Ból fizyczny ma skalę, można go określić, można wyciszyć lekami. Ból emocjonalny jest nie do opisania.”

“Dlaczego szczęście musi wyglądać tandetnie? Dlaczego jest tak mało słów na opisanie miłości?”

“wciąż była piękna, miała eteryczną, anielską urodę, trudną do opisania za pomocą zwykłych stów. Gdyby miał użyć do tego kolorów, byłaby to biel. Ta biała jak śnieg i ta z domieszką szarości. Nie, nawet tysiąc odcieni bieli nie wystarczyłoby do opisania jej urody. ”

“Moją duszę przytłacza ciężar, którego nie potrafię opisać, i wszystko bym dała, by go z siebie zrzucić. Nie potrafię jednak. ”

“„ Wojna jest straszna, brutalna i niesprawiedliwa i gdy się kończy , trzeba przeprosić pokrzywdzonych, opisać doświadczenia ocalonych. „”

“Kiedy zdecydowała się opisać swoją historię, rozważała dokładnie, od kiedy książki i słowa zaczęły znaczyć nie tylko to, co znaczyły, lecz wszystko.”

“"Nic" nie może bowiem nie istnieć, a zatem spełnia minimalne warunki na istnienie jakiejś możliwej do opisania sytuacji.”

“Nie umiałbym tego dokładnie opisać, ale kiedy żyjesz z kimś siedem lat, po prostu wiesz, że źle leży, że tak się nie leży, kiedy wszystko jest w porządku.”

“Kiedyś gdzieś czytałem, że sposobem na wyrugowanie lęku jest opisanie tego, co człowieka dręczy. Ma symbolizować akt wypierania tego z umysłu.”

“Niezadowolenie można namalować, opisać, ale najlepiej je wykrzyczeć. Krzyk jest niekiedy zdrowy, pozwala uwolnić nagromadzone negatywne emocje.”

“...sprawdzić, porównać, dotknąć, powąchać, poczuć... Bez tego nie da się świata opisać. Nie byłem pewny, czy bez tego nie da się świata opisać. Nawet zdawało mi się, że wprost przeciwnie, bez tego można znacznie lepiej i ciekawiej świat opisać, bo nic nie ogranicza piszącego, żadne znane przedmioty, krajobrazy, twarze, idee i okoliczności, żaden terror psychiczny, żadna dyktatura faktów, wszystko się stwarza samo przez się, jakby samo w samym sobie i we własnym stawaniu się stawało, w jednym niepowtarzalnym akcie samoorganizacji, w którym przemawia przez nas inna, nieznana dotąd rzeczywistość.”

“To coś więcej niż strach, to panika. Panika nie do opisania. Przerażenie. Męka. Sytuacja bez wyjścia. Nienazwany lęk, którego nie sposób okiełznać, bo nie wiadomo, skąd się bierze.”

“Jeśli istnieją słowa, które mogłyby opisać, co czuję do ciebie, nigdy ich nie słyszałem. Nigdy nie widziałam ich zapisanych w żadnej z tysiąca Ksiąg, które przeczytałam.”

“Nowy kolor możemy opisać tylko używając nazw tych odcieni, które już widzieliśmy. Można łączyć rzeczy znane, ale nie można tworzyć nieznanych rzeczy z niczego.”

“Depresja jest zaburzeniem afektywnym, tak tajemniczo bolesnym oraz w tak nieuchwytny sposób objawiającym się jaźni - intelekelowi, który pełni rolę mediatora - że opisanie jej słowami graniczy z niemożliwością.”

“Myślałem, że potrafię opisać jakiś stan, narysować mapę smutku. A tymczasem smutek to nie stan, lecz proces. Nie wymaga mapy, ale historii [...].”

“Homer pięknie opisał pałace i uczty bogów na Olimpie, ale nie był tam nigdy! I po cóż mam mu wierzyć, skoro Olimp każdego dnia mam przed oczyma?”

“Jest taka teoria, według której, jeśli nie mamy odpowiednich słów na określenie tego, co dzieje się na naszych oczach, nie potrafimy nawet tego dostrzec. Jeśli nie umiemy odpowiednio opisać rzeczywistości, nie widzimy jej. Nie na odwrót.”

“To, że o czymś nie mówimy, nie oznacza, że tego nie ma gdzies na dnie naszego serca. Czasem słowa to za mało by mogły opisać coś, co przeżywamy każą komórka naszego ciała.”

“Nie potrafię opisać satysfakcji, jaką czuję człowiek, który sam obsadził swój ogród i się nim opiekował(...) Który uczynił choćby skrawek ziemi piękniejszym, niż go zastał.”

“Tkwi we mnie wiele warstw bólu. Takiego, którego nie potrafię opisać słowami, a pod nim kryje się piekło. Jest krwawe, płonie żywym ogniem. To agonia. Cierpienie. Tortura.”

“Łzy to taki rodzaj smutku, którego nie jesteśmy w stanie opisać słowami. Człowiek płacze z reguły dlatego, że stracił coś, czego nie może odzyskać. A na to... często brakuje słów.”

“...walka o przeżycie uczy takiej pokory, że nie chcesz, by inni o tym wiedzieli. Bo czasem jest ona nie do opisania. Czasami jest brzydka i wstydliwą, i piękna, i pełna odwagi, a wszystko to naraz.”

“Nie pytajcie mnie, jak wyglądała moja matka: czy można opisać słońce? Z mamy promieniowało ciepło, siła, radość. Bardziej pamiętam te odczucia niż rysy jej twarzy. Przy niej śmiałem się i nic złego nie mogło mi się przytrafić. ”

“Duchy nie istnieją, najdroższy. Śmierć jest ostateczna. Dusza jest tym niemożliwym do opisania połączeniem pamięci i osobowości, które nosimy w sobie przez całe życie… A kiedy życie się kończy, dusza umiera wraz z nim.”

“Kiedyś jedna z kursantek, która akurat podobała mu się najbardziej ze wszystkich dziewczyn w szkole, zapytała, jak pachniał niedzielny obiad. Pamiętał ten zapach, oczywiście, że pamiętał, ale nie potrafił go nazwać ani opisać.”

“Nie potrafię opisać uczucia bycia żywą temu, kto nie tonął w ciemnościach. Bycie żywą jest surowe i tak przerażające, że czasem wracam myślami do przeszłości i ciemność znów mnie kusi, by wczołgać się w jej głąb i płaszczyć się u jej stóp. ”

“Każdego dnia rano spoglądając na świat budzi się we mnie taki niewymowny lęk przed tym, że nie zdążę opisać tego, co widzę przez okno, że pogubię zdania, które właśnie układam w głowie. Od wielu lat z niewymowną przyjemnością opisuję więc wszystko co mnie otacza.”

“Ale trzeba uważać, bo naród dziwny, ci artyści. Kiedyś ich brałam na kwaterę, ale teraz to już nie. Jak ostatni połamał stołek i zamachnął się na mnie, bo chciał zobaczyć w moich oczach strach i go opisać, to już dałam już spokój. Teraz tylko normalnych przyjmuję na pokój.”

“Nie tak dawno, może dekadę temu, umarł ostatni weteran pierwszej wojny światowej. Dziś odchodzą ci, którzy pamiętają drugą. Zostaną gazety i książki, ale stracimy to, czego nie opisano. Zwykłe losy zwykłych ludzi...”