Wyszukiwarka

“Śmierć jest tym, co przez całe życie masz na końcu ję­zy­ka.”

“Lu­dzie boją się in­no­ści i od­mien­no­ści, a lęk przed no­wo­ścią to emo­cje, które trud­no oswo­ić. Agre­sja rodzi się wtedy, gdy nie ma in­ne­go ję­zy­ka, żeby ten lęk oswo­ić”

“Na tym jed­nak po­le­ga pięk­no nauki no­we­go ję­zy­ka. To przed­się­wzię­cie, które po­win­no onie­śmie­lać. Po­win­no wy­da­wać się nie­moż­li­we do re­ali­za­cji. Dzię­ki temu mo­że­my w pełni do­ce­nić zło­żo­ność tych ję­zy­ków, które już znamy.”

“Myślę, że wszyst­ko spro­wa­dza się tak na­praw­dę do agre­sji w życiu pu­blicz­nym, któ­rej źró­dłem może być nie­to­le­ran­cja. Lu­dzie boją się in­no­ści i od­mien­no­ści, a lęk przed no­wo­ścią to emo­cje, które trud­no oswo­ić. Agre­sja rodzi się wtedy, gdy nie ma in­ne­go ję­zy­ka, żeby ten lęk oswo­ić”

“Coś jej cho­dzi­ło po gło­wie, ale nie umia­ła tego wy­ra­zić; czuła, że wie, czuła, że ro­zu­mie, tylko ta wie­dza i zro­zu­mie­nie jej umy­ka­ły, tak jak smak za­po­mnia­ne­go ciast­ka, za­gi­nio­ny za­pach dzie­ciń­stwa, coś, co jest gdzieś na krań­cu świa­do­mo­ści, na końcu ję­zy­ka, ale i jest, i tego nie ma. A im bar­dziej się o tym myśli, tym bar­dziej to gdzieś znika, ucie­ka, ulot­ne jak myśl, jak sen, jak…”