Kamila

Przyznam się bez bicia, że dość długo się z nią męczyłam, ale opłacało się. Trzy dziewczyny, każda z innym problemem, każda z nich inaczej podchodziła do życia, a jednak coś je połączyło. Warto przeczytać choćby dla zakończenia.

Ah, no na początku Kamila wydawała mi się spoko - jakby nie patrzeć sama się z nią utożsamiałam, moja imienniczka. Choć potem coraz bardziej zaczynała mnie denerwować. To jej 'zakochiwanie się i odkochiwanie' w jednym momencie było po prostu nieznośne. To, że nie była z Michałem, że go tak odrzucała ... Mój ideał chłopaka ... Ja to bym się za nim w...

Według mnie 'Cierpkość wiśni' jest o wiele lepsza od swojej poprzedniczki. Choć oczywiście nie mogło się obyć bez chwilowych momentów nudy. Może pani Sowa ma po prostu taki styl pisania? Nie jestem w stanie powiedzieć.

Uwielbiam te słodziutkie lektury z najmłodszych klas. <3

Nuda, nuda, nuda. Nigdy do niej nie wrócę. Przez trzy miesiące przeczytałam chyba pięć rozdziałów, eh. Nie wiem, co naszło pana Twain'a, by napisać coś takiego ...

Eee, średnia. Kiedyś lubiłam takie pseudo-romansidła.

Przez całą książkę próbowałam nie myśleć o Komecie. Kobieta tak mnie wkurzała, że miałam ochotę ciepnąć książkę w najdzikszy kąt mojego pokoju i nigdy jej stamtąd nie wyciągać. Oczywiście nie mogłam powstrzymać łez ... przez Michałka ...

Niezbyt lubię motyw 'Romea i Julii', ale w takiej książce, takiej autorki jestem w stanie wybaczyć. Poza tym, jak zwykle napisana ładnym, rozpoznawalnym stylem.

Nawet, nawet. Czytałam na siłę, ale w końcu się przemogłam i doczytałam do końca, ha. Stanowczo wolałam oglądać odcinkową wieczorynkę o Muminkach.

Początek trochę nudnawy, ale takiej serii warto wybaczyć chwilowe momenty nudy. <3

Turniej Trójmagiczny i Bal Bożonarodzeniowy to stanowczo moje ulubione momenty w tej części. Ogółem uwielbiam serię o Harrym, więc co tu się więcej wypowiadać?

Tak, pan Kleks jest super. <3 Jedna z niewielu lektur, które przeczytałam w podstawówce.

Uwielbiam książki pani Fox. A od tej zaczęła się cała moja przygoda z nimi. Cudowna.

Lekka. Bardzo lekka, żeby nie powiedzieć infantylna. Typowa dla młodziutkich dziewczyn. Sama jeszcze rok temu takie czytałam, porażka ...

Jak na lekturę szkolną - całkiem przyzwoita.

Ha, podobał mi się tytuł kontynuacji, więc wypadało najpierw przeczytać pierwszą część. Może nie była taka zła, ale coś nie do końca mnie w niej satysfakcjonowało ... Może przez to, że w niektórych miejscach tak wiało nudą, że nie dało się dalej przebrnąć? Nie wiem do tej pory.