Emilia

Pierwszą część czytałam dość dawno temu i obawiałam się, że historia nie wciągnie mnie tak, jak wtedy, na szczęście pomyliłam się. Główny bohater na szczęście dorasta i staje się jeszcze ciekawszą postacią, akcja nabiera tempa, czyta się świetnie.

Rin jak zwykle jest nie do podrobienia, a dodatek na końcu zapowiada się ciekawie. Stawiam, że na kolejnej okładce będzie Konekomaru.

Nowy arc zapowiada się niezwykle ciekawie, a ekipa z Kioto też nie zwiastuje nudy. Wyobrażenia Rina o rodzinie Suguro - bezcenne.

Okładka z Mephisto jest bajeczna. Moim zdaniem manga jest jeszcze lepsza niż anime i warto poświęcić na nią czas i fundusze. Trening Rina jest genialny, ale ma chłopak pecha we wszystkim... szczególnie przy dziewczynach~

Jego Wysokość to chyba jedna z moich największych mangowych miłości, jego nie można nie kochać. Nie mogę się doczekać tego nowego wątku z bliźniakami.

Ciekawy opis życia dworskiego oraz panujących zwyczajów na dworze dwóch ostatnich Jagiellonów. Książeczka jest cieniutka, czyta się szybko i przyjemnie.

Szczerze mówiąc opinię o królu miałam podobną do tych historyków, którzy opisywali go negatywnie przez te wszystkie lata i teraz ją zmieniłam. Książka napisana w sposób przystępny, zawiera wiele ciekawych anegdot, czyta się przyjemnie.

Pozycja idealna na leniwe popołudnie, nie wymaga skupienia się na lekturze, bo sama historia jest wyjątkowo prosta i nieskomplikowana.

Bliźniaczki są nie do podrobienia, aż współczuję ich przyszłym mężom. Ostatnie sceny tego tomu są bardzo intrygujące, nie mogę się doczekać kontynuacji tej historii.

Szkoda, że Pasożyt nie doczekał się takiej ładnej żony, ale w podróży do Ankary pewnie jeszcze napotka niejedną potencjalną kandydatkę.

Nadal nie mogę się napatrzeć na detale (np. na tekstyliach) w tej mandze. Kreska autorki jest bardzo miła dla oka. Kocham pasożyta Smitha.

Dawno nie czytałam tak ładnie i dokładnie narysowanej mangi. Typowa obyczajówka dla dziewczyn, ale czyta się przyjemnie i to był chyba główny zamysł autorki. Bardzo podoba mi się fakt, ze akcja dzieje się na stepach, a nie w Japonii, czasami mała odmiana dobrze robi. W każdym razie polecam całą serię, bo jest warta swojej ceny. Wydana przepięknie.

Czyta się bardzo dobrze i myślę, że jest to odpowiednia pozycja nie tylko dla specjalistów, ale i "zwykłego człowieka". Napisana w sposób przystępny, opisuje ciekawie metodologię archeologii podwodnej i jej najważniejsze i najbardziej znane odkrycia.

Nie wiem dlaczego, ale zakończenie sprawy w szkole jakoś dało się przewidzieć,no ale dyrektor ma uśmiech pierwsza klasa. Ciel w stroju sternika wyglądał bardzo dostojnie.

Nie przepadam za księciem Somą, ale okładka jest piękna. Ten cały turniej krykieta przypomina Turniej Trójmagiczny, ale moim zdaniem autorka całkiem zgrabnie z tego wybrnęła. Ciel jest bardzo podobny do Pieprzyka^^

Pochłonęłam w dwa dni. Trzyma w napięciu i pomimo pewnej przewidywalności czyta się przyjemnie. Może lektura mnie nie przeraziła jak na horror przystało, ale chyba za dużo się już tego naczytałam i teraz trudno mi dogodzić. Niemniej fanom autora pewnie się spodoba.

Nie wiem co zrobiłabym bez mojej mamy co rusz podtykającej mi pod nos takie perełki. Historia Heleny Keller jest nieprawdopodobna i by nie powtarzać tego, co pisali o niej inni stwierdzę krótko; nie mogę wyjść z podziwu i uznania dla jej dokonań. Mam nadzieję, że więcej ludzi zapozna się z historią życia i działalności tej kobiety oraz przekona się...

Co tu dużo mówić, cały arc w tej szkole bardzo mi się podoba. Sebastian niezawodny jak zwykle.

Bardzo osobiście podeszłam do lektury tej książki, gdyż jej autorem jest kuzyn mojej prababci. Opisywał miejscowości, które dobrze znam i ludzi, o których tyle razy mówiono w moim domu. Studiuję archeologię i zawsze interesowała mnie historia i dzieje moich najbliższych rodzinnych terenów, dzięki zapiskom Cz. Ponieckiego uzyskałam odpowiedź na więk...

Szczerze mówiąc od początku lektury nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego po tej pozycji. Akcja posuwała się powoli, postacie były irytujące i gdyby nie historia sama w sobie to nie dokończyłabym tej książki. Pozycja dla wytrwałych fanów autora.

Uwielbiam Nel i nie mogłam się doczekać rozdziałów z nią w roli głównej.

Niesłusznie zwlekałam z przeczytaniem tej książki. Pomimo tego, iż da się przewidzieć jak cała historia się potoczy, to czyta się szybko i przyjemnie. Niektóre wątki mogłyby być nieco bardziej rozbudowane, ale oprócz tego nie mam jakiś większych zastrzeżeń. Jeżeli mi się uda, to z pewnością sięgnę po kontynuację tej serii. Dobra pozycja na zabicie ...

Dobrze opracowane materiały ze stanowisk oraz wyjaśnienie pochodzenia poszczególnych materiałów. Przydatne ilustracje.

Czytałam ją jak na mnie bardzo długo. Lektura może nie jest jakiś górnych lotów, ale na raz do autobusu czy pociągu nadaje się idealnie. Żadna z postaci nie zapadła mi wybitnie w pamięci, a to niestety stawia książkę na półce do wymiany.

Może i walka Grimmjowa i Ichigo była tu najważniejsza, ale dla mnie, fanki kapitana Hitsugayi najlepsze były oczywiście wspomnienia z jego dzieciństwa. Inoue denerwuje mnie nieprzerwanie od pierwszego tomu, ale nauczyłam się ją już ignorować.