Justyna

Trzeba przeczytać poprzednie części, bo nic nie będziecie z tego wiedzieć.

Jakoś nadzwyczajnie mnie nie poruszyła...

King nie dość, że przeraził mnie swoimi opowiadaniami, to świetnie potrafił trzymać mnie w napięciu podczas, gdy zagłębiałam się w dzieje poszczególnych bohaterów.

Osobiście cenię kryminały tej autorki i ten uważam, za jeden z lepszych, które do tej pory zdarzyło mi się przeczytać. Trzyma w napięciu, trudno jest doszukać się wskazówek, co do zabójcy, a zakończenie i tak jest kontrowersyjne i kosmicznie zaskakuje.

Uch... nie, nie i jeszcze raz nie.

Po raz kolejny mogę stwierdzić, że ta książka jest taka sobie.

Średnie, szczerze mówiąc.

Powiem tak - fajna, ale nie zachwycająca.

Taka sobie.

Z powodu pojawienia się interesującego bohatera zaczęłam intensywnie poszukiwać tej książki w bibliotece. Poszukałam, znalazłam i figa. Nic ciekawego.

Jestem skłonna powiedzieć, że książka mi się podobała, aczkolwiek jakaś fantastyczna ona nie jest. Ot, zwykła powieść młodzieżowa zwykłej autorki.

Kolejna część zwariowanych przygód zabawnych sióstr przyrodnich będących czarownicami. Jakoś ten tom mnie nie zachwycił.

Chociaż nie ma w niej nic nadzwyczajnego, autor potrafił w doskonały sposób przedstawić czytelnikowi świat przedstawiony i to mnie najbardziej urzekło. Zdecydowanie na plus.

Zabawna, lekka, poruszająca młodzieńcze problemy.

Koszmar, masakra, horror, nuda, monotonia i wszystko, co najgorsze. Nie polecam.

Nie mogłam doczekać się, kiedy wreszcie brat przyjaciółki Mii się w niej zabuja, no i doczekałam się. On jest chyba jedyną postacią, dla której wciąż czytam te książki...

Mimo, że 1. część mnie jakoś nadzwyczajnie nie poruszyła to wzięłam się za kolejne. Nie wiem, czy powinnam żałować. Bądź co bądź Mia czasem potrafi zaskakiwać.

Jeśli nie masz nic ambitniejszego do przeczytania to zabierz się za tę książkę, ale tylko w najgorszym wypadku...

Jeśli się zaczęło od ''Lwa, czarownicy i starej szafy'' nie tak łatwo da się oddalić od tej serii.

Czuję chyba jakiś szczególny sentyment do tej książki, bo dostałam ją od mamy. Styl autorki podobał mi się i zdecydowanie mogę polecić.

Przeczytałam z nudów i jakoś tak... nie mam konkretnego zdania o tej książce. Można przeczytać jako mało ambitną powieść.

Chyba pozostawię to bez jakiegoś szerszego komentarza... Powiem tylko jedynie, że Karolek nie ujął mnie za serce...

Czy ja wiem... Niby mi się podobała, ale jakoś szerzej nie zapadła mi w pamięci. Chyba, że opis pozbywania się kurzajek, który dla mnie był wstrętny i obrzydliwy...

Przypomina mi beztroska, dziecięce lata. Ciekawa, aczkolwiek momentami monotonna.

Wartościowa, ale jedna lektura przez co monotonna i nudna, dodatkowo odległa współczesnej młodzieży, m. in. mnie. Jakoś nie czuję więzi z tą książką. Da się przeczytać, ale jakimś rarytasem w świecie literatury nie jest.