Balladyna

Podobało mi się, mimo to zdecydowanie wolę komedie. Plusy: postacie Chochlika i Skierka, Pustelnik Minusy: końcowa scena, gdy [spoiler]Balladyna umiera rażona piorunem. Bardziej banalnej to się chyba nie dało. I wiem, że miał być to symbol, ale mimo wszystko. Już wolałabym, gdyby zabiła ją Wdowa.[/spoiler]

przeczytałam, jako lekturę, nie zachwyciła mnie, ale nie powiem również, że jest najgorszą książką jaką przeczytałam, ale do czego zmierzam to, to że czytając poniższe komentarze stwierdziłam, że to okropne, że lektury zniechęcają młodzież do czytania. Te książki powinny zachęcać do sięgania po kolejne pozycje. Ile razy słyszę od znajomych, że nie czytają, bo lektury są nudne. Teraz lektury powinny opowiadac o rzeczach znanym młodym ludziom, a nie o problemach, z którymi my teraz się w ogóle nie borykami. Wiem,że korzenie, klasyka to wszystko jest bardzo ważne,a le uważam, że do kanonu lektur szkolnych powinny zostać wprowadzone zmiany, duże zmiany.

Ja dziś, po latach, przypomniałam ją sobie, siedząc u babci w ogrodzie. Czytało mi się świetnie, jeszcze lepiej niż te (ładne) kilka lat temu w podstawówce. Język, fabuła, magiczne wstawki, wszystko jest przepiękne. Sceny z Goplaną, Chochlikiem i Skierką naprawdę przemawiają do wyobraźni. Ogólnie w Słowackim zakochałam się dopiero w liceum, czytając "Kordiana", ale teraz, z perspektywy czasu stwierdzić mogę, iż to "Balladynie" należy się zaszczytne pierwsze miejsce jeżeli o tego autora chodzi.

Bardzo żałuję że nie mogłem przeczytać tej książki w całości. Na pewno kiedyś do niej wrócę. Zdążyłem przeczytać ją do 80 którejś strony, dalej streszczenie, ale przeczytałem zakończenie, byłem bardzo ciekawy jak cała opowieść dobiegnie końca. Bardzo wzruszyła mnie scena gdy Wdowa nie chciała wydać Balladyny, pokazała prawdziwą miłość jaką matka powinna darzyć córkę. Szczerze to prawie się poryczałem ;P Książka bardzo dobra, trochę trudne słownictwo, ale dla chcącego nic trudnego. Polecam!

Musiałam przeczytać tę książkę jako jedną z lektur na prezentację maturalną. Pomyślałam: motywy Szekspira, romantyzm, będzie miło się czytało. Ale szybko przekonałam się, że akcja się dłuży, Słowacki bardziej skupia się na dogryzaniu Mickiewiczowi, a całą historię można by było spokojnie zamknąć w dwóch aktach. Jedno z gorszych dzieł polskiego romantyzmu.

Pamiętam, że grałam Balladynę w podstawówce i szczerze powiedziawszy niezmiernie wczułam się w tą postać. Myślę, że przy odrobinie wysiłku możemy znaleźć wokół siebie problematykę podobną do tej przedstawionej w książce.

Może i lektura, ale za to nie była nudna i naprawdę miło mi się ją czytało. Szczególnie podobało mi się dobre wykreowanie dwóch przeciwnych postaci - Aliny i Balladyny. Zarówno fabuła, jak i język, przypadły mi do gustu.

Mi się nie podobało. Jedna z gorszych lektur według mnie ;) Odniosłam wrażenie, że Słowacki miał dobry plan na dramat, ale potem na siłę przedłużał treść, dodając kolejnych bohaterów i bezsensowne historyjki...

Czytałam ją w V klasie i wtedy mi się nawet podobała. Teraz przeczytałam ją ponownie i znowu mi się spodobała:) Żeby inne dramaty romantyczne były równie przyjemne w czytaniu...

Jak każdy nastolatek przeczytałam ją z przymusu. ( po prostu miałam ją w szkole omawiać) i niezbyt mi przypada do gustu styl pisania Słowackiego.

Z początku myślałam, że będzie to jedna z tych strasznych i niekończących się lektur. I jakże się myliłam. Książka, naprawdę warta polecenia :)

Napoczęte z powodu przymusu. Nie przeczytane z powodu braku czasu. Odczucia? Niebanalny pomysł, może jest i dobre, ale nie chcę do tego wracać.

Mi się nawet podobała, jak na szkole lektury to nie jest aż taka zła. Fabuła dość ciekawa. A także nutka romantyzmu, więc jest dobrze. ;)

calkiem niezle :) dawno temu czytalam i slabo juz pamietam, ale jedno wiem na pewno - jak na lekture bylo to calkiem niezle :)

Jest to doskonały przykład lektury, na którą nie ma co narzekać. Cud, miód i orzeszki, czytało się szybciutko i przyjemnie.