Juliusz Słowacki (1809-1849), poeta i dramatopisarz okresu romantyzmu, epistolograf, twórca filozofii genezyjskiej, jeden z trójcy wieszczów, obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego. Zadebiutował w 1830 r. bajroniczną powieścią poetycką Hugo i jeszcze w tym samym roku sławę przyniosły mu powstałe pod wpływem powstania listopadowego wiersze: Hymn, Kulik, Oda do wolności. Od 1831 r. przebywał na emigracji: we Francji i Szwajcarii, podróżował po Bliskim Wschodzie; ostatecznie osiadł w Paryżu, gdzie zmarł. Pisał dramaty romantyczne, m.in. Kordian (1834), Balladyna (1839), Lilla Weneda (1840), Ksiądz Marek (1843), Sen srebrny Salomei (1844), poematy Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu (1836-39), Anhelli (1838), Beniowski (1841), Genezis z Ducha (1844-46) oraz liczne wiersze. "Kordian. Spisek koronacyjny" jest pierwszą częścią planowanej przez Słowackiego trylogii, której kolejne części nie są znane. Dramat ten był jednym z ważniejszych głosów w toczącej się żywo w latach trzydziestych XIX wieku dyskusji na temat przyczyn upadku powstania listopadowego. Poprzedzające właściwą akcję utworu Przygotowanie pokazuje, że niebagatelny wpływ na dzieje narodów miały czynniki nadprzyrodzone: czarownice skupione wokół kotła w noc przełomu stuleci przygotowują w nim tych, od których zależeć będą losy narodu polskiego, a pojawiający się zarówno w tej scenie, jak i powracający w akcji dramatu w różnych kształtach szatan dowodzi, że historia stała się jego domeną. Także główny bohater, Kordian, który myśli o Ojczyźnie i chce za nią walczyć, jest słaby, wypalony, sparaliżowany pesymizmem i nostalgią, a każde jego działanie krępuje wybujała wyobraźnia, sprawiająca, że i on staje się igraszką szatana...