Barwy Mazur

Powieść obyczajowa. Słabsza od pierwszej części. Część dotycząca dziejów rodziny w 1945 r. rewelacyjnie przedstawiona, część współczesna, nużąca, przewidywalna, bez napięcia. 
Przeczytałam, bo rzadko porzucam powieści w połowie, ale liczyłam na więcej. Wątki nieco chaotycznie przemiksowane, współcześnie nie dzieje się nic ważnego... ot czytadełko.

Druga część serii przenosząca czytelnika na Mazury do miejscowości Barwiny. Znajomość Julki i Krzysztofa zaowocowała miłością i ślubem z czego cieszą zarówno Truda przyszywana babcia Julki jak i Eliza babcia Krzysztofa. Staruszki jak same przekazały mogą się teraz zająć sobą. W rodzinne strony przyjeżdża Anna siostra Trudy mieszkająca od dawna w Niemczech wraz z wnukiem, który chce odnaleźć wojenne bunkry.
Część wojenna opowiada o przymusowych przesiedleniach ludności niemieckiej z terenów zajmowanych przez nadciągającą Armię Czerwoną. Obejmuje ona czasy młodości Trudy i Elizy. To dramatyczne wydarzenia pełne zbrodni na wysiedleńcach i ciekawie zrelacjonowane przez obie staruszki.
W powieści nie brakuje oczywiście pięknych krajobrazów i jak sam tytuł wskazuje zapachów mazurskich. Ktoś kto już był na tych terenach na pewno odnajdzie w książce ten klimat, a przyszłych turystów zachęci do zwiedzania. Tym bardziej, że autorka zawarła tu podstawowe informacje związane choćby z pobliskim Szczytnem.
Trochę mi tu zabrakło jakiejś żywszej akcji, bo tak naprawdę kolejne wydarzenia były dosyć przewidywalne, zwłaszcza w odniesieniu do Julki i Krzysztofa. Ale mimo wszystko sympatyczna powieść.

Na dzień dobry, mam dla Was recenzję dwóch książek. Są nimi "Zapach Mazur" i "Barwy Mazur" @zapachmazur_bookstagram . Dzięki uprzejmości @waspos mogłam je przeczytać. Dziękuję za zaufanie 💖
.
Dwie kobiety, dwie płaszczyzny czasowe, tajemnice, wojna, miłość i śmierć.
Co łączy Julkę z Trudą? Jakim cudem Julia, znajduje się na Mazurach, co tam robi ? Kim jest Krzysztof? Jaką rolę będzie pełnił w życiu kobiety?
.
Lata wojenne, miłość, śmierć, tajemnice, które mają skutki w obecnych latach.
❗"wojna może i rozwiązuje jakieś konflikty, może buduje jakiś nowy porządek świata, ale kosztem istnień ludzkich"
Kim jest Truda i Elza? Co spotkało kobiety?
❗"niektóre sprawy są bardziej skomplikowane, niż nam się wydaje. Czujemy pewne opory przed rozmawianiem, wyznawaniem uczuć, a często i prawdą"
Książka skłania do refleksji, zmusza do myślenia.
❗"Ludzie są tylko ludźmi. Jedni, podatni na wszelkie wpływy, złe czy dobre, czynią ślepo to, co jest im nakazane, co jest poprawne ideologicznie, co wypada w danej chwili. Są jak ta przysłowiowa chorągiewka. Nie patrzą, nie widzą, nie chcą dostrzegać zła wyrządzanego innym. Podążają naprzód, niezależnie co im podpowiada sumienie i serce. Bezwzględnie. Inni są sterowani przez rozum i zdrowy rozsądek. Wszelkie kierunki wyznacza im wolna wola "
.
Kilka rodzin, kilka pokoleń, których czasy wojny połączyły.
❗" wojna zawsze niesie za sobą wielkie tragedie i cierpienie. Najbardziej dotyka dzieci, bo z...

Kontynuacja "Zapach Mazur" bardzo przypadła mi do gustu. Tom I nie był zły ale to Barwy Mazur mnie zauroczyły. W książce mamy więcej rozdziałów poświęconych wydarzeniem historycznym. Przeplatane teraźniejszością tworzą spójną całość.

Książka dużo bardziej wciąga i wzbudza więcej emocji. Poznajemy historie nie tylko z perspektywy Trudy, jak to było w pierwszej części, ale także jej siostry Anny i przyjaciółki Elzy. Mamy także wile pobocznych bohaterów. Każda z historii jest smutna i zarazem trudna do zrozumienia, że takie sytuacje miały miejsce. Tom pierwszy dotyczył głównie Julki jej początków przyjaźni z Trudą. Tom drugi w większej części poświęcony jest aspektom z przeszłości. Książkę czyta się z wypiekami na twarzy.

Każdy rozdział trzymał w napięciu. Przedzielenie jednej historii drugą budowało napięcie i wzmagało apetyt, by przeczytać dalej. Tym razem historia Julki i Krzyśka i teraźniejszość była tłem da wydarzeń z przeszłości. Nie tylko z czasów wojny, ale i tych dotyczących wydarzeń niedalekich. W Barwach czujemy także klimat nie tylko dawnych ale i obecnych czasów, w jakich obsadzeni są bohaterowie. Język powieści prosty, czyta się ja szybko i przyjemnie.

Bohaterowie są wyraziści. Ich losy zapadają w pamięć. Trochę zabrakło mi opisów samych Mazur ale to malutki minusik.

Gorąco polecam obie książki i czekam na tom III. Mam nadzieje, że nie będziemy na niego czekać za długo.

...

Julka dostaje wiadomość, że jej krewna złamała rękę. Wszystko byłoby w porządku, ale przecież... jej rodzina nie żyje, tak samo jak rodzina jej byłego męża. Zaciekawiona jedzie na Mazury, by dowiedzieć się o co chodzi. I od tego czasu jej życie zmienia się o 180 stopni.
Uwielbiam tę historię! Na początku nie wiedziałam, czego się spodziewać, ale jestem bardzo zadowolona z lektury. Życie teraźniejsze przeplatane z historiami o II wojnie światowej. Życiowe problemy i rozterki. Ludzie, którym możemy ufać i którym nie można ufać. Przepiękne miejsce, klimatyczne Mazury, gdzie czas płynie zupełnie inaczej i gdzie łatwo zauważać piękno świata...
W pierwszej części trochę brakowało mi większej ilości informacji na temat historii Trudy, Elzy i Anny.
Uwielbiam wątek rodzinny. Mimo że nie wszystko się układało, rodzina powoli zaczyna sobie wybaczać i spędzać coraz więcej czasu ze sobą.
Julka jest wspaniałą bohaterką, o dobrym sercu, empatyczną, pomocną. Czasem zachowywała się niedojrzale, zbyt emocjonalnie, co mnie irytowało.

Myślę, że kto sięgnie po pierwszą części mazurskiej sagi, ten z niecierpliwością będzie wyczekiwał kolejnej. Mnie ta książka szczególnie urzekła, ponieważ stylem i fabułą bardzo przypomina moje powieści ze Szkatułki Wspomnień.

Fabuła powieści umiejscowiona została w dwóch przestrzeniach czasowych, w teraźniejszości i w czasie drugiej wojny światowej. Dla miłośników takich właśnie książek to prawdziwa gratka.

Autorka pokazuje, że starość wcale nie musi być zbyt bolesna i zniedołężniała. Osoby w wieku między 90-100 lat potrafią być samodzielni.

Dla kogoś, kto nie ma kontaktu ze sprawnymi fizycznie i umysłowo seniorami, może się to wydać zbyt wyidealizowane i może odrobinkę autorka „podkolorowała” tę sprawność, ale ja, osoba pracująca z takimi ludźmi zdaję sobie sprawę, że często starość to nie tylko choroby, bóle i zaniki pamięci, ale stan umysłu. Niestety samotność również ma ogromny wpływ na postępowanie tak zwanych oznak starości. W mojej pracy spotykałam 95 latków wychodzących codziennie na spacery, samodzielnie sprzątających swoje mieszkania, śpiewających i takich, którzy tylko siedzieli w domu użalając się nad tym, że czegoś już nie są w stanie zrobić sami.

Ale wracając do książki, muszę przyznać, że dużym plusem powieści a zarazem takim dodatkowym smaczkiem fabuły jest wpleciona w dialogi i bardzo dokładnie przetłumaczona w przypisach gwara mazurska. Przyznam szc...

,, Chociaż chciałoby się powiedzieć, że przeszłość należy zostawić za sobą, to chyba nie jest to proste".

Słuchajcie, dzięki takim książkom życie człowieka potrafi nabrać sensu. Jest to część druga i nie polecam od niej zaczynać przygody z Julianą, Krzysztofem i Trudy. W tej części jest typowa kontynuacja, która trochę opiera się na wcześniejszym tomie. Polecam zacząć czytać od tomu pierwszego ,,Zapach Mazur".
Słuchajcie, jest to książka, która zabierze was do świata wojny i burzliwych przeżyć. Toczy się na dwóch płaszczyznach, byśmy bardziej mogli wczuć się w losy i wspomnienia bohaterów. Śmiem twierdzić, że tom drugi jest jeszcze bardziej ciekawszy od pierwszego, gdyż dzieje się tu o wiele więcej. Wyjaśniają się pewne tajemnice i opowieści z tomu pierwszego.

,, Bała się samotności. W tym zakresie nic się nie zmieniło, chociaż coraz częściej o tym myślała".

Powieść dla wrażliwych osób próbujących zrozumieć zachowanie starszych osób. Nieraz się twierdzi, że jak będzie się osobą straszą, to każdy z nas będzie miał swoje dziwactwa. Tylko nikt nie pomyśli, że biorą się one z niedoboru drugiej osoby. Nieraz robimy wszystko, by zapamiętać czasy w których byliśmy szczęśliwi. Niekiedy wspominamy i te złe, które w jakiś sposób ukształtowały nasze osobowości. Tutaj zdecydowanie przeszłość świeci nad teraźniejszością. Bohaterzy gonią za czymś, co przeminęło i bardzo by chcieli to zachować, odnowić. Roztrząsają dawne niesnaski i zadają sobie pytania n...

Piękna historia. Polecam!