Biały Piasek, tom 1

Właściwie nie powinienem oceniać komiksów, bo zbyt rzadko je czytuję. Ten niezbyt mi się podobał, ale nie dlatego, że jest jakoś wyjątkowo nieudany, tylko dlatego, że jest wstępem i - niestety - tylko wstępem. Historia w nim opowiedziana nie jest całością, a jedynie podbudową i odpowiednikiem etapu zbierania i przedstawiania czytelnikom grupy bohaterów przyszłych wydarzeń. Komiks jest graficzną realizacją jednego z pierwszych pomysłów Brandona Sandersona, pochodzącego z czasów, gdy BS jeszcze nie był pisarzem. Według deklaracji głównego autora i wydawnictwa, akcja rozgrywa się na jednej z planet uniwersum (Cosmere) wymyślonego przez pisarza na potrzeby swojej twórczości fantasy. Planeta ta okrąża podwójną gwiazdę i wskutek jakichś szczególnych właściwości (?) orbity posiada ciemna (nocną?) i jasną (dzienną?) stronę. Jasna strona wygląda jak wielka pustynia a o ciemnej niewiele się dowiadujemy. Co dziwne, ich mieszkańcy wyglądają odwrotnie niż należałoby się spodziewać (ci z dziennej strony są jasnoskórymi blondynami, a ci z ciemnej mają ciemna karnację i włosy) przy założeniu istnienia zwyczajowego związku pomiędzy natężeniem ultrafioletu i zawartością melaniny w skórze. Cóż, w końcu to opowieść fantasy.

Pomimo niemal 150 stron objętości, autorzy zdołali właściwie pokazać jedynie postać głównego bohatera i wprowadzić kilkoro innych postaci, którzy zapewne odegrają jakąś znaczącą (?) rolę w kolejnych tomach. Historia Kentona, krnąbrnego ucznia klanu piaskowych magów,...