Czerń i purpura

Moja ulubiona ostatnio tematyka, ale... czegoś brakuje tej książce. Historia opowiedziana na podstawie wydarzeń, które naprawdę były. Może napisana jest zbyt prosto. Jakby wypracowanie licealisty. Jakby niedopracowana, bo powtarza stwierdzenia raz i drugi.
Niemniej warto ze względu na opowiedzianą historię. A z czasem można się przyzwyczaić do prostoty przekazu i zwycięża ciekawość co będzie na kolejnych stronach.

Skusiłam się na wysokie oceny w serwisie i tym razem wcale się nie zawiodłam, choć muszę przyznać szczerze, że miałam obawy bo najnowsza powieść autora „Kurier z Toledo” wcale mnie nie zachwyciła.
W książce w Auschwitz splatają się losy słowackiej żydówki Mileny Zinger i esesmana pochodzącego z Austrii Franza Weimerta. Dziewczyna jest córką mecenasa, który po wybuchu wojny pozostaje bez pracy. Uzdolniona muzycznie Milena rozpoczyna pracę w klubie nocnym a w 1942 r. dostaje się do obozu koncentracyjnego. Z kolei Franz Weimert najpierw pod wpływom nazistowskiej ideologii wstępuje do Hitlerjugend, a później wraz z kolegą zgłasza się do SS i zostaje wysłany do pracy do Auschwitz.
Po raz pierwszy losy bohaterów splatają się na rampie kolejowej, gdy na jej oczach Franz z zimną krwią zabija słowackiego lekarza, a po raz drugi na urodzinach esesmana, na których Milena śpiewa. Poruszony jej śpiewem Franz zaczyna wbrew swojej woli interesować się losami dziewczyny i chronić ją. Oboje pracują w obozowej Kanadzie, magazynie w którym składowane jest mienie ofiar.
W książce mamy historię miłosną, zupełnie bez przyszłości. Jest to miłość platoniczna, gdyż nigdy nie połączył ich związek fizyczny, nie było żadnych tajemniczych spotkań, pięknych słów i wielkich porywów serca. Można powiedzieć, że on kochał ją bezwarunkowo, ona utrzymywała wobec niego rezerwę. Franz inaczej spojrzał na swoje życie, gdy na swojej obozowej drodze spotkał zakonnicę idącą do komory gazowej Edytę St...

Milena - słowacka Żydówka, która trafia do Auschwitz i Franz – austriacki żołnierz SS. Jeśli ktoś liczy na cudowne love story, to niech lepiej odłoży książkę, bo nie jest to powieść o miłości w czasach Zagłady.

Jest to głównie historia o człowieczeństwie, o tym jak niewiele trzeba, aby znaleźć się na granicy, o tym jak wydarzenia z wczesnej młodości wpływają na nasze dorosłe życie, o tym jak druga osoba może uratować nas przed pogrążeniem się w otchłani.
Poza tym książka posiada solidnie skonstruowane zaplecze historyczne i w swoich opisach jest dotkliwie realistyczna, wręcz naturalistyczna. Autor nie przebiera w słowach i nie stara się być na siłę delikatny. Kiedy ktoś kogoś „skatował”, napisane jest, że „skatował” a nie „mocno uderzył”. Zwiększa to ładunek emocjonalny, który powieść ze sobą niesie, co sprawia, że nie jest to książka lekka i przyjemna, ale z pewnością warta przeczytania.

Jestem przekonana, że z książkami o tematyce obozowej się nie zaprzyjaźnię i będę unikać. Chociaż z tym drugim to może być problem, bo zauważyłam, że teraz jest "w modzie" pisanie o Auschwitz. Szkoda, że niektóre historie są nieprawdziwe i nie powinno się tego sprzedawać. Wracając do książki "Czerń i purpura" znudziła mnie ta pozycja. Język nie jest łatwy, czytając to czułam się nijako i najczęściej usypiałam przy tej książce, co rzadko mi się zdarza. Dlatego moje czytanie zajęło aż 2 tygodnie. Wzmianki o lesbijkach były jedynymi, ciekawymi spostrzeżeniami, gdyż ludzie twierdzą, że homoseksualizmu nigdy nie było, on wszedł w XXI w. ... Był, był tylko się o nim tak głośno nie mówiło. Historia jest naprawdę bardzo ciekawa, ale styl pisania jest zabójczy. Lektury mi się lepiej czytało, nawet te najtrudniejsze, niż to.

Są historie, o których się nie zapomina, "Czerń i purpura" jest właśnie taką historią.
. 
Ta książka to nie fikcja, to prawdziwe i brutalne fakty.
.
Na pewno długo będę jeszcze pamiętała o tej książce, jest niezwykłe wstrząsająca. I żadne słowa nie oddadzą bólu i cierpienia... Brak słów 😩. 
. 
.
#wojciechdutka #czernipurpura #holocaust #wojna #auschwitz #oświęcim #obózkoncentracyjny #prawdziwahistoria #opartanafaktach #jesienneczytaniepl #polskiautor #polskipisarz #czytampolskichautorów #dobraksiazka

W natłoku powieści z Auschwitz w tytule lub podejmujących tematykę niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych oraz miłości pomiędzy nazistą a kobietą, będącą przedstawicielką wroga III Rzeszy, powieść Wojciecha Dutki jest pozycją godną uwag i wyjątkową. Nie jest bowiem napisana, wiem, że paradoksalnie to zabrzmi, lekko, łatwo i przyjemnie. Jest starannie przemyślana, sprawnie skonstruowana i przede wszystkim oparta na faktach, choć autor dwójce głównych bohaterów nadał fikcyjne nazwiska. Jej zmienił również imię, jemu pozostawił to prawdziwe.

Wspaniała książka, opisująca przerażające fakty o tej strasznej wojnie. W całym tym koszmarze bezwzględności pojawiają się ludzkie odruchy, dające nadzieję na przetrwanie. Polecam do przeczytania każdemu człowiekowi, gdyż każdy z nas powinien wiedzieć jak straszne były to czasy.

Książka, o której nie można zapomnieć. Pojawiła się jakiś czas temu jednak dopiero w tym roku przyniosła sobie popularność i docenienie.
————————————————
Milena tylko dlatego, że jest Żydówką musi trafić do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Tam jej największym wrogiem będzie Franz - jej oprawca. Historia wydaje się znajoma każdemu... Trudno w to uwierzyć, ale Franz się zakocha... Zrobi wszystko, aby uchronić ukochaną przed śmiercią. Jaką cenę przyjdzie mu zapłacić za miłość do Mileny?

Nie wiem, czy książkę o takiej tematyce wypada nazwać świetną, ale sposób przedstawienia obozów zagłady, bestialstwa i odczłowieczenia wstrząsa do głębi, i dobrze. Terror jaki spotkał prawdziwych ludzi musi budzić takie emocje, jak złość, smutek, żal, współczucie... Nie jestem osobą płaczliwą, podczas czytania tej pozycji płakałam cztery razy.