Drobiazgi takie jak te

"... jaki jest sens żyć, nie pomagając sobie nawzajem."
Prawdziwa literacka perła. Opowieść minimalistyczna w formie, bogata w treści. Irlandzkie pralnie Magdalenek znane są całemu światu. Stanowiły piekło na ziemi i pokazały co ludzie gotowi są robić bliźnim w imię Boga.
Powieść o sensie życia, człowieczeństwie, miłości bliźniego.
"Czy to możliwe, żeby iść przez te wszystkie lata, dekady, przez całe życie, nie zdobywszy się ani razu na odwagę, by przeciwstawić się temu, co tam jest, a mimo to nazywać się chrześcijaninem i patrzeć na siebie w lustrze?"

"[…] jaki jest sens żyć, nie pomagając sobie nawzajem. Czy to możliwe, żeby iść przez te wszystkie lata, dekady, przez całe życie, nie zdobywszy się ani razu na odwagę, by przeciwstawić się temu, co tam jest, a mimo to nazywać się chrześcijaninem i patrzeć na siebie w lustrze?”

Jest rok 1985. Bill Furlong, mąż, ojciec córek, handlarz węglem jak większość mieszkańców niewielkiego irlandzkiego miasteczka słyszał niepokojące pogłoski o zlokalizowanym nieopodal, prowadzonym z ramienia kościoła katolickiego przez siostry magdalenki „domu dla upadłych dziewcząt”. Czasy są trudne, siostry płacą za opał w terminie, Bill ma dużo pracy i rodzinę na utrzymaniu. Nie zaprząta sobie głowy plotkami. Jednak tuż przed Bożym Narodzeniem, na własne oczy przekonuje się, że za murami klasztoru dzieje się zło.

Claire Keegan, bazując na temacie nadużyć jakich dopuszczały się siostry zakonne w prowadzonych przez siebie domach samotnej matki w Irlandii, stworzyła uniwersalną historię o okrucieństwie, obojętności, odwadze i empatii. W swojej powieści Keegan nie skupia się na oczywistych winnych i dokonywanych przez nich czynach, zwraca uwagę, na tych, których wina wydaje się mniej oczywista. „Drobiazgi takie jak te” dotykają tematu milczącego przyzwolenia na zło, odwracania wzroku, konformizmu. To niewielka objętościowo, do głębi poruszająca opowieść o odnajdywaniu w sobie odwagi, o (pozornie) drobnych gestach i pojedynczych decyzjach, które świadczą o prawdziwym człowieczeństwi...

Zupełnie przez przypadek znalazłam wczoraj swoją własną "opowieść wigilijną", bo prawda jest taka, iż sięgając po "Drobiazgi takie jak te" Claire Keegan nie miałam pojęcia, że wraz z bohaterem dotrę do momentu bożonarodzeniowego cudu. Takiego niby powszedniego, a jednak bardzo wyjątkowego.

I żeby była jasność - nie jest to żadna grudniowa historia w stylu "Listów do M.", wręcz przeciwnie. Znajdujemy się w pogrążonej w ubóstwie Irlandii, jest zima i wielu ludzi dotyka chłód i głód.

Bill Furlong od dziecka mieszka tu w niewielkim miasteczku, pracuje ciężko sześć dni w tygodniu jako handlarz węglem. Czasy są trudne, dlatego Bill stara się robić swoje, pomaga gdzie może, ale sam ma przecież na utrzymaniu żonę i pięć córek.

Bill ma też historię trudnego dzieciństwa, będącego konsekwencją pozamałżeńskiego romansu matki. Mieszkańcy wioski długo nie dają mu o tym zapomnieć. Ale dziś osoba Furlonga budzi, wypracowany w pocie czoła, szacunek.

Ważną klientelę bohatera stanowią mieszkające po sąsiedzku siostry magdalenki, które prowadzą przyklasztorną pralnię. Zakonnice zawsze płacą na czas, dlatego tuż przed Bożym Narodzeniem 1985 roku Bill jedzie zawieźć im opał. To, co zobaczy za murami klasztoru, wstrząśnie nim i da mu mocno do myślenia. Mężczyzna będzie musiał zdecydować, czy potrafi to zignorować, nie warto przecież iść na otwartą wojnę ze stojącym za plecami sióstr kościołem. Jednak obraz ...

"Drobiazgi takie jak te" Claire Keegan to misternie utkane arcydzieło, które w swej krótkiej formie zawiera ocean emocji i głębokich refleksji. Przenosząc nas do irlandzkiego miasteczka w przedświątecznym okresie 1985 roku, autorka odsłania przed czytelnikiem świat prostego handlarza węglem, Billa Furlonga.

W niewielkim mieście, gdzie czas płynie wolno, a życie skupia się wokół codziennych rytuałów, poznajemy bohatera, którego życie na pozór nie wyróżnia się niczym nadzwyczajnym. Jednak to, co ukrywa się za murami klasztoru, przekracza granice pozornej spokojności.

Keegan, mistrzyni krótkiej formy, z fantastycznym wyczuciem języka, ukazuje nam nie tylko kontrast między pozornie zwykłym życiem Billa a zakonniczym klasztorem, ale także głębokość ludzkich wyborów i moralnych dylematów. Historia w pralni sióstr magdalenek staje się metaforą odwagi i moralnej niezłomności, a jednocześnie ukazuje skomplikowane relacje w społeczności.

Opowieść ta, chociaż osadzona w konkretnej irlandzkiej scenerii, przenika uniwersalnym przesłaniem o sile ludzkiego charakteru i zdolności do dobra w obliczu zła. Emocjonalna głębia tej historii, pomimo jej krótkiej formy, jest porażająca. Pragnienie Billa Furlonga przeciwstawienia się niesprawiedliwości, nawet kosztem spokoju rodziny, staje się symbolem nadziei i heroizmu w codziennych, zwyczajnych czynnościach.

"Drobiazgi takie jak te" to nie tylko opowieść o Irlandii i jej pralniach, ale także o nieśmiało ukr...