Druga szansa

To moje pierwsze, przypadkowe zresztą spotkanie z twórczością pani Katarzyny Miszczuk. Książka jest dla młodych ludzi ale i mnie wciągnęła tak, że przeczytałam ją w ciągu kilku godzin. Towarzysząc głównej bohaterce zastanawiałam się tak jak ona, co jest prawdą, co halucynacją, czy to rzeczywistość, czy może już niepoczytalność. I jeszcze ta szokująca, przyciągająca okładka. Dziwna ale dobra książka.

"Druga szansa" to książka którą, miałam okazję przeczytać dzięki booktour'ow orgazowanemu przez @zaczyna_tak_po_prostu Dziękuję Ci bardzo za udostępnienie mi tej książki pod której, ogromnym wrażeniem nadal pozostaję. Jest zaledwie początek roku, a wiem już, że to jedna z najlepszych książek które, w tym roku przeczytam.

"Moje ręce... Były takie obce. Nie moje. Ciepłe łzy płynęły po policzkach. Cisza dookoła.
- Boję się... - szepnęłam.
Matowy, martwy głos, nienależący do mnie."

Akcja książki toczy się w ośrodku "Druga szansa" w którym, budzi się 22-letnia Julia. Dziewczyna nie ma pojęcia kim jest i co sie z nią stało. Dosłownie nic nie wie o sobie, przez co jest pod opieką terapeutki - Zofii Morulskiej. Od niej dowiaduje się dość skąpych informacji ze swojego życia. Jednak te informacje nie do końca wydają się jej prawdziwe. Do tego jest przerazona nową sytuacją, kurkami z parku i sąsiadką za ścigany - Małgorzatą, która krzyczy ciągle o śmierci... Pewnego dnia Julia poznaje na spacerze 24-letniego Adama który, okazuje się bardzo sympatycznym ale bezczelnym chłopakiem. On przedstawia ją Izie i Pawłowi - dwójce pacjentów w jej wieku, którzy również stracili pamięć i nie mają rodzin - co jest bardzo podejrzane. Każdy z nich chodzi codziennie na terapię do Pani Zofii która, w przypadku naszej głównej bohaterki, nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Gdy Julia przestaje być leki zauważa że słyszy szepty i widzi dziwne rzeczy... Zaczyna popadać w paranoję i...

Druga Szansa jest to moje pierwsze spotkanie z Panią Miszczuk tym samym bardzo udane, ale nim o odczuciach to po trochu napiszę o fabule.
Julkę poznajemy, gdy budzi się w ośrodku zajmującym się szczególnymi przypadkami utraty pamięci o tytułowej nazwie druga szansa, który w pewnym sensie przypomina szpital psychiatryczny. Dziewczyna nie pamięta nic ze swojego życia, nawet nie poznaje siebie w lustrze. W końcu dowiaduje się, że miała wraz z rodziną poważny wypadek w skutek, którego tylko ona przeżyła. Dziewczyna obstawia sobie za cel przypomnienie sobie bliskich i swojego życia, ale jak to bywa im bardziej czegoś chcesz to nie zawsze wychodzi. Julka poznaję trójkę rówieśników Pawła, Izę i Adama (który ma niewielką manię prześladowczą). Z całej trójki nasza bohaterka najlepszy kontakt ma z Adamem (co się dziwić. To moja ulubiona postać). W pewnym momencie Julka zaczyna słyszeć głosy i widzieć kobietę a jedna z pacjentek wróży jej śmierć. Ale czy to, co widzi jest prawdziwe? Może to skutek leków, które dostają pacjenci? A może nic tak naprawdę nie istnieje? Najważniejszym pytaniem jest, czy Julka to Julka?
Jeśli reszta książek Pani Miszczuk jest tak dobra, jak ,,Druga Szansa” to z chęcią po nią sięgnę. Pierwszy raz jak zobaczyłam tę książkę to obstawiałam, że to horror nie wiecie, jak się zdziwiłam, gdy okazało się, że pozycja zaliczona jest do fantasy. Po przeczytaniu książki jestem zdania, że powinni ją umieścić w thrillerze młodzieżowym z wątkiem fantastycznym oraz mi...

...

Jest to pierwsza książka, którą czytam od tej autorki i byłam bardzo ciekawa tego co się wydarzy i czy książka mi się spodoba. To od niej zależało czy będę chciała przeczytać inne książki tej autorki. Moja koleżanka czytała tę książkę jakoś 2 tygodnie po mnie. I ja jej wtedy powiedziałam, że to nie jest najlepsza pozycja jaką przeczytałam we wrześniu. Kiedy ona tę książkę przeczytała to zaczęłyśmy ją analizować. Wyszła z tego na prawdę dobra opinia na temat tej pozycji. I teraz mogę powiedzieć, że to jest najlepsza książka, którą przeczytałam we wrześniu. Moja opinia o tej książce zmieniła się diametralnie.

Zacznę od tego, ze temat szpitali psychiatrycznych jest mi bardzo bliski i ciekawy, ponieważ jak wiecie chce zostać psychologiem. I to jak autorka opisała samo miejsce zdarzeń bohaterki, było bardzo ciekawe. W tej pozycji, też mogliście znaleźć fragmenty humorystyczne, wtedy też zdałam sobie sprawę, że w takich miejscach również może być wesoło i przyjaźnie. Autorka pokazała, że osoby, które zmagają się z problemami psychicznymi, nie są odtrącane od całego świata, a wręcz przeciwnie, próbuje się im pomóc na każdy możliwy sposób.

Właśnie skończyłam czytać i wciąż odczuwam ten swoisty klimat książki. Jej treść wywarła na mnie wielkie wrażenie.
Julia, która cierpi na zanik pamięci, przebywa w ośrodku Druga Szansa. Otoczona opieką lekarską stara się przypomnieć kim była sprzed wypadku.
To dziwne miejsce przypomina bardziej ośrodek psychiatryczny i Julia zaczyna podejrzewać, że może sama jest obłąkana. Bo przecież niektóre rzeczy nie mogą być prawdziwe, no nie?
Tajemnica, trochę grozy i wszystko rozgrywające się na granicy fikcji i rzeczywistości.
Zakończenie było naprawdę dobre. Chociaż nie powiem, że nie domyśliłam się w to do jakiego finału to dojdzie. Nie myliłam się, ale to nie odebrało mi w żadne sposób przyjemności z czytania.
Fabuła skłoniła mnie do myślenia. Oj uwierzcie, że będę miała o czym myśleć.
Książkę pochłonęłam w momencie, bo nie mogłam się od niej oderwać. Jest wciągająca i naprawdę dobra. Jestem zachwycona i wiem, że długo nie zapomnę Drugiej Szansy.