Mszczuj

Z utęsknieniem czekałam na kontynuacje serii "Kwiat paproci" Katarzyny Bereniki Miszczuk, która za każdym razem zabiera mnie w cudowny świat magii, tajemnic, słowiańskich wierzeń. Przyznam, że od pewnego czasu bardzo intrygowała mnie postać kapłana i jego losy, zanim w Bielinach pojawiła się Gosława. Myślałam, że w tym tomie dowiem się o nim znacznie więcej, a tutaj klops.

"Mszczuj" to nadal opowieść o młodości Jagi, jej perypetiach, igraniem z ogniem, życiem i uczuciami małżonka. Małżonka, który zaledwie jest tutaj wspomniany. Zabrakło mi przedstawienia jego losów, nawet i z perspektywy Jagi, czego można by się tutaj spodziewać. W zamian za to mamy kolejny obraz szeptuchy, która swoim egoizmem, niezdecydowaniem, głupotą, powoli niszczy mężczyznę, który ją kocha. W moich oczach to właśnie ona jest winna tego, jaki później stał się Mszczuj- człowiekiem samotnym, zagubionym, szukającym wsparcia w alkoholu.

Jak widać, ta książka najmniej trafia w moje gusta z całego cyklu, pomimo to całość czytało mi się lekko i przyjemnie. Czy w przyszłości zamierzam sięgnąć po następne tomy, jeśli się ukażą? Tak i to z ciekawością.

Uwielbiam powieści z cyklu Kwiat paproci, ale te o Babie Jadze, Jarogniewie, są najlepsze. Zabawne, pełne temperamentu, zadziorne. Jarogniewa opowiada Gosi historię, gdy z Mszczujem, swoim mężem, walczą z Dziadem Mrozem, nawiedzającym Bieliny w poszukiwaniu swej żony. O bogowie, Mszczuj mierzy się z rolą słowiańskiego szamana, a Gosia poznaje tajemnice rodzinne.
Dzieje się sporo, akcja, toczy się żwawo, czyta się przyjemnie.
PS. Opowiadanie Czterej bracia chronologicznie powinno się czytać dopiero po tej powieści.

Nie wiem co mam sądzić o tej książce. Muszę przyznać, że miałam nadzieję na historię opowiedzianą przez Mszczuja, ale nie ma tego złego bo historia stworzona w tym tomie jest według mnie najlepsza jak do tej pory. Bogowie: Swarożyc, Weles, Bronka, dziad Mróz, a nawet sam Mszczuj to powody, dla których warto przeczytać książkę i dla których postawiłam taką, a nie inną ocenę. Niestety najbardziej rozczarowała mnie postać mojej ukochanej Jagi. Dlaczego została przedstawiona jako Gosława 2.0?. Jej zachowanie było nie do przyjęcia. Serio przez to miałam ochotę zrobić dnf bo tak bardzo mnie to irytowało, a naprawdę chciałam, żeby była to moja ulubiona część z serii. Ach zapomniała bym dlaczego na okładce nie ma Mszczuja? Tylko jakaś kobieta, albo Leleń? Może to drobiazg ale kapłan - pijak ma o wiele więcej do zaoferowania i zasługuje na swoją okładkę. Dla historii polecam, dla Jagi, która bardzo mnie zawiodła nie.

Jest tutaj ktoś, kto stęsknił się za znajomymi z Bielin?
Długo czekałam na kolejną, siódmą już część cyklu Kwiat paproci. No i się doczekałam. Znowu jesteśmy za sprawą opowieści Jagi przenoszeni do czasów jej młodości, gdy wciąż mieszka w starej chacie. Nastała zima stulecia a jej stosunki z Mszczujem są aż nader poprawne i tylko tą "sielankę" psuje natrętny bóg Swarożyc, który próbuje wymóc na Jarogniewie wykonanie danej mu obietnicy oraz coś co w Szczodre Gody zakłóca spokój mieszkańcom Bielin.
Pani Katarzyna jak zwykle ciekawie snuje opowieść o bielińskiej szeptusze i drugim po niej filarze owej społeczności kapłanie Mszczuju.
Świetnie spędzone dwa wieczory ze świętokrzyskimi bohaterami. Jak zwykle zapraszam do lektury.

"Mszczuj" to siódmy tom serii Kwiat Paproci autorstwa Katarzyny Bereniki Miszczuk. Tytuł sugeruje, który z bohaterów tym razem wysunie się na pierwszy plan, ale oczywiście nastawcie się na więcej wątków i atrakcji związanych nie tylko z bielińskim kapłanem.

Autorka długo kazała nam czekać na kolejny tom przygód bohaterów cyklu, jednak było warto. Rozwój wypadków w tej części zahaczy nawet o lekką sensację.

W Bielinach mieszkańcy przygotowują się do świętowania Szczodrych Godów. Wszelkie plany jednak biorą w łeb, kiedy zaczyna się źle dziać. Ludzie przestają wychodzić z domu, bo po wiosce zaczyna grasować coś niebezpiecznego. Z puszczy wyłania się demon leleń, którego Jaga podejrzewa o straszne rzeczy. Okazuje się jednak, że sprawcą zamieszania we wsi jest nietypowy gość, który poszukuje... ukochanej. Nie znajdziecie jednak w tych poszukiwaniach ani krztyny romantyzmu czy głębokiego uczucia, chociaż z drugiej strony zależy, co kto uważa za "głębokie uczucie" ;-) Żadna kobieta w Bielinach nie jest bezpieczna.

Jaga czuje się winna, że nie dopilnowała bezpieczeństwa ludzi, których przecież jako szeptucha ma pod opieką. Stara się z całych sił przywrócić spokój we wsi, jednak to wcale nie jest takie poste, jak mogłoby się wydawać. Weles zniknął nie wiadomo gdzie, a Swarożyc nie poczuwa się do niesienia pomocy. Zostaje Mszczuj, który zanim rozkręciła się ta cała katastrofa, poinformował Jagę, że... chce rozwodu. Młoda ...

Czy jest na sali ktoś, kto nawet nie słyszał o serii #kwiatpaproci @katarzyna_berenika_miszczuk ? Ja jestem jej wielką fanką! Przygodę zaczęłam z nimi kilka late temu wypożyczajac kolejne tomy z miejscowej biblioteki- teraz jestem w trakcie kompletowania własnego zestawu 🥰 A z pomocą przyszło mi @wydawnictwo_mieta [współpraca reklamowa] dzięki któremu mogłam przeczytać najnowszy tom tej niezwykłej serii🌿

"Mszczuj", to już nasze 7 spotkanie z mieszkańcami Bielin, po raz kolejny cofamy się do czasów gdy to Jarogniewa była lokalną szptuchą, a Mszczuj kapłanem. Spodziewałam się,że to właśnie z jego perspektywy będzie opowiedziana ta historia, jednak po raz kolejny, to Jaga jest narratorem.

Tym razem wioska zostaje zaatakowana przez demony, które pod nieobecność Welesa zaczęły się panoszyć po świecie . Pojawia się także postać Dziada Mroza, który przemierza okolice w poszukiwaniu swojej zaginionej żony.
Jaga próbuje stać na straży mieszkańców i ich bronić.

Kolejny raz zatopiłam się w świecie magii, wierzeń ludowych ,słowiańskich potworów i przezabawnych sytuacji z udziałem Jagi. No może nie wszystkie były takie zabawne, bo czasem skrajnie niebezpieczne, ale jeśli znacie tą szeptuche, to znacie też jej cięty język, więc wiecie,że pośmiać się można 🤭 Kobieta w dalszym ciągu "romansuje" że Swarożycem, ja osobiście lubię te ich schadzki ☺️😋

Fabuła jest bardzo dynamiczna i sporo się dzieje, a lekki styl potęguje uczucie, że kartki przekręcaj...

Nie będę dziś pisać streszczenia, bo dzieje się tu, tyle że każde źle dobrane słowo może być spoilerem.

Powiem Wam kochani, że mam problem z ocenianiem tej książki.

I nie wiem, czy to dlatego, że nie jest to książka dla mnie, czy dlatego że nie czytałam wcześniejszych tomów.
Historia nie jest zła, dzieje się w niej dużo, fabuła, trzyma w napięciu a bohaterowie to nietuzinkowe postacie.
Autorka serwuje swoim czytelnikom przygody, tajemnice, magię i dużo humoru co działa na plus.
Jednak nie potrafiłam się w niej odnaleźć, chwilami zastanawiałam się, dlaczego jest tak, a nie inaczej. (Tu wychodziła nieznajomość wcześniejszych tomów)
Sam tytuł no cóż, tego Mszczuja było tu jak na lekarstwo, więcej było dziadka Mroza, który był dla mnie z leksza zagadką.

“- To co? Wracamy do domu? - zapytałam. - Tak, chodźmy. Niestety piechotą, bo moje auto chyba właśnie umarło. (...) - Przykro mi to mówić, Mszczuju, ale ono było martwe już od dawna. Jeździło tylko dzięki twojej nadziei.”

Tu się powtórzę, książka nie jest zła, spędziłam z nią naprawdę przyjemnie czas i na pewno sięgnę po wcześniejsze tomy, aby przekonać się, czy moje niezdecydowanie rzeczywiście pochodzi z tego, że nie poznałam wcześniejszych tomów serii.
Wam kochani polecam. Sięgnijcie, przeczytajcie, dajcie się wciągnąć w ten magiczny i niebezpieczny świat, a później podzielcie się swoją opinią❣️.
Na koniec dodam, że okładka przyciąga wzrok, jest naprawdę cudowna❤️...