Dziennik Bridget Jones

Nie jestem w stanie określić czy czytałam w życiu coś gorszego od tej książki. Widziałam jej ekranizację i choć zwykle to jestem przeciw nim, w tym wypadku jestem stanowczo za. Książka jest płytka i jak ktoś słusznie zauważył nie odzwierciedla wnętrza kobiety, a tak o niej mówiono. Książkę czyta się szybko, ale tylko się czyta. Pierwszy raz w życiu spotkałam się z takim odbiorem książki, że czytam, a przed oczami widzę same literki, zero pobudzonej wyobraźni, a zwykle pobudzą ją nawet ogłoszenie z "metra". Jedyne, co mnie rozbawiło w tej książce to fakt, że spędziłam nad nią popołudnie do końca się łudząc, że coś się tam w końcu wydarzy, coś co przykuje moją uwagę i pozwoli mi stanowczo powiedzieć " hmm ta książka ma w sobie to coś". Niestety do ostatniej strony pozostało wrażenie "Jak można coś takiego wydać, sprzedać w dużym nakładzie i nakręcić film ?"

Wiem, że się narażę, ale to bezdennie głupia książka! Nie rozumiem kobiet, które uważają, że idealnie przedstawia wnętrze kobiet... jakie wnętrze! Czy każda kobieta jest intelektualnym i emocjonalnym analfabetą, której socjalny i emocjonalny rozwój zatrzymał się na poziomie pierwszej klasy podstawówki? Bo zachwycając się tą pozycją, praktycznie przyznają się, że są płytkie jak kałuża na pustyni... i na dodatek, uważają że to jest słodkie! Litości!Chyba mam więcej szacunku do płci pięknej, niż ona sama do siebie.

Wcześniej widziałam film, stwierdziłam że książka nie może być gorsza ze względu że książki raczej nigdy nie są gorsze. Wypożyczyłam. I spotkałam się z tanim przelicznikiem kcal. Poczucie humoru zupełnie do mnie nie trafiło , a może nawet go nie zidentyfikowałam. Bo co miało mnie tam rozśmieszyć sandały pied a pomme de terre, czy niebieska zupa i kartki pod dywanikiem. Jednak biorąc pod uwagę że przeczytałam ją do końca daje dwa. Ze względu, że bardzo dobrze "odstresowuje". Daje 3.

Tak, tak, kobiece czytadło. Ale zabawna, do poduszki, i na chłodne zimowe wieczory mi się przydała. Taka na raz, czysta rozrywka. Lubię ją, tzn. Bridget. Natomiast jeśli chodzi o te stosy książek, które były na niej wzorowane, takie np. z gatunku 'polskich B.J' omijam szerokim łukiem! A przynajmniej się staram. Po części, jestem właśnie jak ta książka, czyli mam trochę takiego fiu bzdziu w głowie.

Ta książka została zapewne napisana z myślą o rozśmieszeniu czytelnika i autorka w moim przypadku swój cel osiągnęła :) Każdy ma inne poczucie humoru, akurat mnie ta książka bawiła, ale zrozumiem jak ktoś powie że się nie roześmiał podczas lektury. Bardzo lekka komedia, do której wracam, kiedy mam zły humor. Książka nie nadaje się dla osób które czytają tylko literaturę tej 'najwyższej jakości'.

Czytana sto lat temu, temat dość banalny, więc do kanonu literatury światowej raczej nie wejdzie. Ujęcie jest jednak przezabawne, więc podpisuję się ręcami i nogami - prześmieszna i warto po nią sięgnąć, zwłaszcza w ponury deszczowy wieczór. Wyrazy uznania dla tłumaczki za brwi Breżniewa:) Nic tak nie cieszy jak DOBRE tłumaczenie:)

Współczesna wizja "Dumy i urzedzenia" z mega zabawną, nieodpowiedzialną i niezbyt kompetentną ale jakże dumną Bridget Jones na czele :) powiem tylko, że kocham tą książkę i czytam ją zawsze kiedy potrzebuję doładować trochę mój optymizm :) a kto nie przeczytał, ten trąba!!!:)

Pierwszy raz przeczytałam tą książkę gdy miałam jakieś 6 lat i "pożyczyłam" ją sobie od siostry. Wielu rzeczy wtedy nie rozumiałam. Teraz należy ona do moich ulubionych, zabawna, poprawia humor, i chyba każda kobieta czy dziewczyna odnajdzie w Bridget jakąś cząstkę siebie.

Przeczytałam ją przed obejrzeniem filmu i może dlatego zapamiętałam całkiem sympatycznie. Powiedzmy sobie jednak szczerze, że dzieło na miarę epoki to nie jest i chyba nawet nie stara się nim być. A potraktowana jako rozrywka, myślę, że dobrze się sprawdza.

Jedna z ksiazek typowo dla kobiet... pokazuje najgorsza mozliwa nasza strone po czym sprawia ze mimo tego bohaterka odnajduje szczescie. Ale to jednak tylko takie fiu bzdziu. Kazda kobieta czasem ma zly dzien i moze wtedy miec mysli jak Bridget..