Dziewczynka z Widow Hills

Świetne czytadło. To faktycznie thriller psychologiczny. Mamy tu zagadkę z przeszłości, której rozwiązanie tkwi w głowie głównej bohaterki. Przez całą powieść z ciekawością śledziłam psychikę kobiety, którą targały sprzeczne emocje. A to lęk przez przeszłością, a to niewiadoma, a to pragnienie wyjaśnienia.

Zbliża się dwudziesta rocznica cudownego odnalezienia sześcioletniej Arden Maynor, która zaginęła, lunatykując podczas burzy. Stało się to sensacją w skali całego kraju. By odciąć się od tamtych wydarzeń i niechcianej sławy, dziewczyna zmienia nazwisko i wyjeżdża z miasta, by zacząć wszystko od nowa.

Nadchodząca rocznica pobudza media i samą Arden, która ponownie zaczyna lunatykować. Pewnej nocy budzi się na własnym podwórku, mając u stóp zwłoki mężczyzny z jej przeszłości. Jak ją odnalazł i czego chciał?

Lekko mroczny i niepokojący nastrój oraz nieśpieszne tempo, tworzą posępny klimat.
Bieżące wydarzenia poznajemy z pierwszoosobowej narracji Arden. Każdy rozdział zakończony jest artykułem prasowym z czasów jej zaginięcia, bardzo fajnie buduje to całość oraz delikatnie pobudza naszą ciekawość.
Wciąż nurtuje mnie pytanie, co tak naprawdę spotkało sześcioletnią Arden, zwłaszcza że ona sama pogrzebała wszystkie wspomnienia głęboko w zakamarkach swej pamięci.

"Koniec końców wszyscy jesteśmy produktami przeznaczonymi w ten czy w inny sposób do konsumpcji".

Tu najważniejsi są bohaterowie i ich uczucia oraz historia, którą mają do opowiedzenia.
Ciągle życie w blasku jupiterów, analizowane i rozbierane na części pierwsze zniszczyło jej rodzinę, by się ratować, musiała zostawić za sobą całą przeszłość i stać się kimś innym, stworzyć się na nowo. Autorka przedstawia nam człowieka, który musi żyć dalej po traumatycznych przeżyciach, ...

Super opowieść!!! Niesamowite wrażenia, nie spodziewałam się, że tak mnie wciągnie ta historia. Naprawdę warto przeczytać te książkę. Polecam.

"Dziewczynka z Widow Hills" to taka książka, która zaskakuje na wielu płaszczyznach. Wraz z kolejnymi wydarzeniami nakazuje nam wątpić we wszystko co do tej pory zobaczyliśmy i usłyszeliśmy od Liv, która opowiada nam swoją historię. A i tak właściwie na nic nie jesteśmy przygotowani, bo wszystkie podejrzenia możemy sobie schować w kieszeń i najzwyczajniej w świecie płynąć z nurtem. A poniesie on nas daleko, na końcu co prawda pozostawi ze wszystkimi odpowiedziami ale jakże oszołomionych, zlęknionych, wyczerpanych od towarzyszących emocji i skonsternowanych.

Czy można uciec od przeszłości? Liv wydaje się, że tak. Zmieniła imię i nazwisko by nikt nie kojarzył jej ze sprawą sprzed 20 lat. Zmieniła miejsce zamieszkania. Stara się nie zbliżać do ludzi na tyle, by musiała opowiadać o swojej przeszłości. Jednak są pewne sprawy, które wracają jak bumerang i czymś takim jest dziecięca trauma. Z tym, że ona oprócz relacji świadków niczego nie pamięta. Ale czy to możliwe? Czy naprawdę można zepchnąć wspomnienia z tak dramatycznych wydarzeń w otchłań świadomości i nigdy do nich nie wracać? Wraz z lekturą pytań pojawia się coraz więcej, gdy Liv wraca do lunatykowania. Problemy się piętrzą, podobnie jak zagadki, których ona nie potrafi rozwikłać, bo zwyczajnie niczego nie może sobie przypomnieć. A może nie chce?

Ta książka to szereg niesamowicie ciekawych postaci. Liv, żyjąca w odosobnieniu, popadająca w paranoję, która powoduje, że we wszystkich wokół widzi podejr...

„Dziewczynka z Widow Hills” to czwarty thriller amerykańskiej pisarki Megan Mirandy. Tym razem jest trochę to coś innego, połączeniem thrillera psychologicznego z kryminałem w lekkiej i spokojnej wersji. Fabuła kręci się wokół morderstwa, do którego doszło w ogródku głównej bohaterki. Niepokojące jest to, że w czasie, gdy do niego doszło, Olivia funkcjonowała, ale była pozbawiona świadomości (lunatykowała) oraz sam fakt, kim ona jest – dwadzieścia lat temu jej zaginięcie i szczęśliwe odnalezienie stało się sensacją narodową, przed którą od tego czasu ucieka… Wydarzenia poznajemy z jej punktu widzenia, więc obserwujemy jak jej emocje stają się coraz mocniej poplątane, a zaufanie do samej siebie, a z czasem i bliskich, mocno spada. Książka porusza też kilka ciekawych tematów jak świadomość, pamięć i wpływ mediów na zwyczajne życie, a intryga kryminalna poprowadzona jest na tyle spokojnie, że może nie wzbudza dużego napięcia, ale na tyle sprytnie, że tropy mylą czytelnika, a finał zaskakuje. Ogólnie całość czyta się przyjemnie na tyle, że na pewno w przyszłości będę chciała jeszcze coś tej autorki przeczytać. Czasami dobrze sięgnąć po takie spokojniejsze, mniej zobowiązujące lektury.

Ta dziewczynka i jej historia jest mroczna jak okładka tej książki.

Oliwia (a wcześniej Arden) mieszka sama, na uboczu, za sąsiada ma tylko starszego mężczyznę, którego traktuje trochę jak ojca, którego nigdy nie miała. Oliwia ma swoje lęki i fobie, których geneza sięga wydarzeń z jej dzieciństwa, kiedy to zaginęła i przez trzy dni szukało jej całe miasteczko Widow Hills, a samo zdarzenie było punktem zwrotnym w życiu małej Arden i jej matki.

Pewnego dnia Oliwia dostaje wiadomość o śmierci matki i ma nadzieję, że pewien etap życia, który jej ciążył się zakończył i być może tak by było gdyby nie fakt, że pewnej nocy dziewczyna lunatykując potyka się o zwłoki mężczyzny. Rodzą się pytania kto go zabił? Co robił przed domem Oliwi? Dlaczego to ona ma ręce ubrudzone krwią? Czy to ona zabiła mężczyznę?

Dziewczyna zaczyna szukać, pytać i nagle okazuje się, że to co się zdarzyło ma związek z jej przeszłością. Choć Oliwia nie pamięta nic z wydarzeń sprzed dwudziestu lat, to zaczyna podejrzewać, że nic nie jest takie jakie się wydaje, albo jak zostało przedstawione opinii publicznej.

Fakty które zaczyna odkrywać mrożą krew w żyłach. Po nitce do kłębka autorka prowadzi nas do rozwiązania zagadki, które jest totalnym zaskoczeniem. Przyznam obstawiałam różne scenariusze i typowałam różne osoby na mordercę, ale to co się okazało na koniec było totalnie nie do przewidzenia.

Miarą dobrego ...

#Recenzja#
Zapraszam na recenzje świetnego psychologicznego thrillera autorki Megan Mirandy "Dziewczynka z Windows Hills".
Wydawnictwa Znak (Chilli Books )

Opis
Skrywana przeszłość powraca
ZE ZDWOJONĄ SIŁĄ

Sześcioletnia Arden Maynor podczas lunatykowania zostaje porwana przez szalejącą burzę i znika na wiele dni. Jej odnalezienie staje się lokalną sensacją, a na dziewczynkę i jej matkę spada niespodziewana sława. Z biegiem czasu Arden za wszelką cenę pragnie odciąć się od traumatycznych wydarzeń i zacząć od nowa. Zmienia imię i wyjeżdża z miasta.

W dwudziestą rocznicę jej ocalenia wspomnienia wracają ze zdwojoną siłą. Media rozpisują się o sprawie,
a kobieta znów czuje się obserwowana. I zaczyna lunatykować. Którejś nocy budzi się na podwórku własnego domu, a u jej stóp leżą zwłoki zamordowanego mężczyzny.

Mężczyzny z jej poprzedniego życia.

Megan Miranda – amerykańska pisarka, autorka thrillerów, między innymi bestsellerowego Miasteczka kłamców.

Jest to najlepszy thriller psychologiczny
Główną bohaterką książki jest sześcioletnia Adren Maynor która w czasie burzy lunatykuje i znika na pare dni jest poszukiwana przez prawie wszystkich mieszkańców Windows Hills. Po dramatycznych wydarzeniach dorosła już dziewczyna zmienia imie i otoczenie .Po paru latach wszystko powraca .Znowu lunatykuje a w jej ogrodzie zostaje znaleziony martwy mężczyzna .
Kto zabił ?Tego musi się dowiedzieć. Ktoś ją obs...

Lektura była bardzo wciągająca, a narracja głównej bohaterki wiarygodna. Przypominała mi trochę "Dziewczynę z pociągu", ale lepiej poprowadzoną. Tutaj mamy do czynienia z lunatykowaniem i traumą, a tam rzeczywistość zacierał nam alkoholizm. Atmosfera jest pełna napięcia i trochę paranoicznego myślenia. Zagrożenie w końcu czai się nie tylko na zewnątrz, ale i w umyśle Arden.

Zdecydowanie polecam!

„DZIEWCZYNKA Z WIDOW HILLS”

Megan Miranda Wydawnictwo Znak

Bardzo mocny i wstrząsający thriller. Arden Maynor od dziecka cierpi na straszną chorobę – lunatykuje. Kiedy miała 6 lat podczas lunatykowania została porwana przez szalejącą burzę. Całe miasteczko ją poszukiwało. Po trzech dniach została odnaleziona. Arden nie pamiętała co się z nią działo podczas tych trzech dni. Ona i jej mama stały się sławne. Wszyscy chcieli coś na tej tragedii ugrać. Najwięcej zyskała jej mama. Po jakimś czasie Arden miała dosyć tego medialnego szumu i rozdrapywania ran. Postanowiła odciąć się od zaborczej matki i całego miasteczka. Zmieniła swoje dane i wyjechała.
W 20 rocznicę jej cudownego ocalenia znowu zaczęła lunatykować. Obudziła się w nocy na swoim podwórku. Obok niej leżały zwłoki mężczyzny. Co się stało? Kto go zamordował? Kim był ten mężczyzna?
Bardzo mroczny i wciągający thriller psychologiczny. Znakomita fabuła. Niesamowita akcja. Bohaterka na medal. Zakończenie bombowe. Tego się nie spodziewałam. Wy również będziecie w szoku poznając zakończenie.
To było moje pierwsze czytelnicze spotkanie z twórczością amerykańskiej pisarki Megan Mirandy. Po tej powieści wiem jedno – chętnie przeczytam jej poprzednie dzieła.
Niesamowity motyw przewodni lunatykowanie. Jego skutki i zaniki pamięci. Czy ktoś celowo chciał skrzywdzić Arden? Czy nasza główna bohaterka odkryje prawdę nim będzie za późno?

Od przeszłości nie da się uciec. Przeszłość się o ni...

"Dziewczynka z Widow Hills" to dobry, mroczny thriller.
Arden, jako sześcioletnie dziecko, zaginęła na wiele dni podczas lunatykowania. Ona i jej matka, stały się lokalną sensacją. Ich życiem zainteresowali się dziennikarze, informacje o poszukiwaniach jak i późniejszym życiu były ciągle w mediach. Po takich przeżyciach, Arden już jako dorosła, postanawia zmienić nazwisko i rozpocząć na nowo swoje życie, kupuje dom w innym mieście, chce zapomnieć o przeszłości. Pewnego razu w swoim ogródku znajduje zwłoki mężczyzny, nie wie kim on jest. Od tego momentu ... wraca znów przeszłość!

Akcja toczy się dwutorowo: teraźniejsze życie Arden, teraz Olivii, przeplatane jest informacjami z czasów jej zaginięcia: czytamy wycinki z gazet, fragmenty przesłuchań, wywiadów.

Książka godna polecenia, akcja toczy się szybko, stopniowo poznajemy wydarzenia sprzed lat. Ponieważ autorka zastosowała pierwszoosobową narrację, łatwiej jest czytelnikowi wczuć się w to, co przeżywa obecnie Olivia.

Zakończenie zaskakuje, dopiero dociera do nas prawda o Arden, dziecku, które pewnej nocy zostało porwane przez szalejącą burzę.

Przeczytajcie, nie będziecie zawiedzeni tą historią. Świetnie skonstruowany thriller - warty uwagi!

Główną bohaterkę poznajemy, kiedy ma 26 lat, mieszka sama nieco na uboczu i pracuje w szpitalu. Którejś nocy koło domu znajduje zwłoki, w dodatku jest to związane prawdopodobnie z epizodem lunatykowania. Okazuje się, że już kiedyś miała podobne przeżycia. Jako 6-letnia dziewczynka wyszła nocą z domu, została porwana przez wodę po ulewnych deszczach i odnalazła się dopiero po 3 dniach w kanale burzowym. Utrzymuje, że nic z tego nie pamięta. Od tamtej pory, uciekając od niezdrowego zainteresowania sensacją, wielokrotnie się przeprowadza, zmienia też nazwisko. I nagle przeszłość powraca. Zaczyna się od kłopotów ze snem a z biegiem czasu dochodzą inne, niepokojące wydarzenia.
Akcja powieści biegnie dwutorowo. Jednocześnie poznajemy obecne życie bohaterki i krok po kroku odkrywana jest przed nami jej przeszłość, nie poprzez wspomnienia czy retrospekcje, ale głównie artykuły prasowe z tamtych lat. Książka wciąga i trzyma w napięciu. Każdy z nowych znajomych bohaterki wydaje się być podejrzany. Zakończenie zaś zaskakuje, nie spodziewałam się takiego rozwiązania.

Thriller? Czy ja wiem? Moje oczekiwanie przy porządnym thrillerze jest takie, że muszę się bać, a tu odczuwałam co najwyżej niepokój. I to tylko wtedy, gdy bohaterka przebywała w swoim domu - tajemniczym, niezabezpieczonym, dla mnie złowieszczym.
Nie będę się rozpisywać o treści. I tak w opisie książki zdradzono zbyt wiele (jak ja tego nie lubię, wolę wchodzić w lekturę zupełnie w ciemno). Niepotrzebnie obiecano mi też, że to thriller, dla mnie grozą nie wiało.
Jest to natomiast bardzo zgrabnie skonstruowany kryminał, gdzie chodzi nie tylko o odpowiedź na pytanie kto zabił. Dziejąca się współcześnie kryminalna akcja odwołuje się do zdarzenia z przeszłości. Szczegóły uwalniane są stopniowo w szczątkowych i chaotycznych wspomnieniach głównej bohaterki Liv oraz poprzez dokumenty sprzed 20 lat - fragmenty wywiadów, wycinki z gazet, listy, transkrypcje telewizyjnych newsów, diagnozy lekarskie, policyjne raporty itp. Dzięki temu czytelnik wyrabia sobie powoli pogląd na to, co się wydarzyło. Każda zamieszczona wzmianka daje kolejny element układanki, tylko początkowo trudno to wszystko logicznie pozbierać. Ciekawy zabieg, podnoszący atrakcyjność lektury. Bardzo lubię, jak fabuła tak meandruje.

Najbardziej zafrapowała mnie kluczowa dla bohaterki powieści przypadłość: lunatykowanie, czyli somnambulizm, inaczej samowłóctwo. Sprawdziłam, na to zaburzenie cierpi okresowo 1- 4 % dorosłej populacji, czyli całkiem sporo. Z tym problemem spotkałam się tylko kilkakrotnie...

Sześcioletnia Arden lunatykuje. W czasie jednego z tych epizodów porywają ją wezbrane wody i dziewczynka przez trzy dni jest sama w kanałach. Cała akcja ratownicza i jej sukces, rozdmuchane medialnie, zmieniają życie zarówno małej bohaterki jak i jej matki. Teraz zbliża się dwudziesta rocznica tych wydarzeń a Arden, która odcięła się od przeszłości zmieniając nazwisko i miejsce zamieszkania czuje, że przeszłość wraca, żeby znowu ją prześladować.
Nie ukrywam, że sięgnęłam po tę książkę bo motyw lunatykowania zawsze szalenie mnie zaciekawiał. Nie jest on jednak w książce opisany w taki sposób żeby wzbudzał niepokój. Podobnie bohaterowie, zamiast budzić strach sprawiają raczej wrażenie, że trafili do fabuły przez pomyłkę. No nie ma tu żadnego złola z prawdziwego zdarzenia. Jest raczej mgliste wrażenie, że jakiś potwór tu nadchodzi. Akcja przyspiesza na samym końcu, kiedy poznajemy, kto tu naprawdę pociąga za sznurki, choć tak naprawdę można się tego domyślić wcześniej.
Skłamałabym jednak mówiąc, że umęczyłam się czytaniem tej książki. Uważam, że jest idealna na wakacje. Zanudzić nie zanudzi, wymagań intelektualnych nie ma zbyt wysokich, a napisana jest całkiem sprawnie. Dałabym 6 gwiazdek, ale bardzodrażni mnie narracja pierwszoosobowa. Jest to jednak kwestia gustu.