Dziewiąty dom

"Dziewiąty dom" miał być podobno pierwszą książką Leigh Bardugo skierowaną do dorosłych czytelników. Zainteresowała mnie ta informacja, gdyż dotychczasowe osiągnięcia literackie autorki raziły infantylnością i kuriozalnymi nieprawdopodobieństwami towarzyszącymi skądinąd atrakcyjnym pod względem potencjału rozrywkowego fabułom. Liczyłem więc, że autorka napisze coś w zasadniczo odmiennym stylu, skierowanym rzeczywiście do dorosłych czytelników. Jak to najczęściej bywa, moje oczekiwania nie spełniły się w najmniejszym nawet stopniu, albo może raczej spełniły się w sposób złośliwy i przekorny. "Dziewiąty Dom" to dość typowa książka dla młodzieży i dłuższą chwilę zajęło mi odgadnięcie dlaczego miałaby być to powieść dla dorosłych. A przyczyna jest zupełnie banalna i wynika z amerykańskiej klasyfikacji utworów dla dzieci i dorosłych. Skoro w książce wspomina się o prochach, igłach, fentanylu i członku męskim, nie używając do ich opisu dziecinnych metafor, musi to niechybnie być książka dla dorosłych. Taka klasyfikacji niczego jednak nie zmienia w treści i fani dotychczasowego dorobku pani Bardugo mogą odetchnąć i w spokoju zacząć przyzwyczajać się do nieco odmiennej stylizacji tekstu, jakiej wymagała ucieczka Autorki ze stylizowanych na Rosję światów fantasy. "Dziewiąty Dom" łączy ze sobą elementy horroru okultystycznego, urban fantasy, romansu, kryminału i młodzieżowej powieści, której akcja rozgrywa się wśród studentek i studentów szacownego amerykańskiego uniwerku Yale. Jedyną ...