Grzybnia

Umarła bliska Ci osoba, która miała być przy Tobie zawsze. Rzeczywistość się rozsypuje. Teraźniejszość pędzi to przodu, podczas gdy Ty wciąż tkwisz w jednym momencie przeszłości. Wszystko rozchodzi się w szwach.

„Żywi ludzie jedzą martwe grzyby, żywe grzyby jedzą martwych ludzi.“


Gałganiarze zawsze razem. No chyba że jedno z nich zniknie. Że pewnej nocy nie wróci do domu, a dusze jego bliskich rozerwą się na drobne kawałki. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość zderzą się ze sobą, a trudne emocje wypiętrzą.

Ktoś stracił przyjaciela, ktoś męża, ktoś syna. Ich relacje stały się niewygodne. Ktoś stanął twarzą w twarz z przeszłością, od której uciekał. Ktoś musiał poukładać codzienność na nowo. Każdy miał swoje dylematy oraz dylematy wspólne. Problemy, których przeskoczyć się nie dało.


To wszystko natomiast złożyło się na „Grzybnię“. Tytuł, główny motyw, powtarzającą się metafora. Wielowymiarowy termin, którym Aleksandra Zielińska nieustannie się bawiła. Zrobiła to zgrabnie i z wdziękiem, skupiła się na dramatach jednostek, wyważyła napięcie. W prozie było czuć doświadczone pióro, a jednak tekst bardziej mnie zmęczył niż wywołał we mnie większe reakcje. Biorąc pod uwagę styl oraz pomysły autorki — nie potrafię znaleźć tego powodu.

“Zdenka myśli o gałganiarzach, jak to się wzięło i stało, że w wielkiej zarodni się nawzajem znaleźli, i nagle orientuje się, że nikt się tak naprawdę nie znalazł, bo nikt się nie szukał, po prostu trafili w te niespodziewane miejsca i zdołali wyrosnąć.”

Ślepy traf, przypadek czy przeznaczenie - co decyduje o tym, kogo, gdzie i kiedy spotkamy na swojej drodze? Czy to w ogóle kwestia naszych wyborów, czy raczej jakiejś loterii losu, ruchów hymenoforu? Czy jesteśmy w przedziwny sposób połączeni, zakorzenieni w fatalistycznym łańcuchu zdarzeń?

Czworo przyjaciół z dzieciństwa, a jedno za drugim skoczyłoby w ogień. Po nagłej śmierci Filipa reszta zaczyna rozumieć, że psoty się skończyły i coś się bezpowrotnie zerwało. Więzi, które miały być “na zawsze” przerwał nagle tragiczny wypadek. Trzeba radzić sobie ze stratą, której nikt nie oczekiwał - za szybko, zbyt wcześnie, nie tak..

“Gałganiarze” - bo tak bohaterowie mówili na swoją paczkę, stają przed obliczem nieoczekiwanej śmierci kolegi. Świat nie wyhamował, ale ich życie zmieniło swój bieg. Co zrobić, by nagła pustka nie przerodziła się w rozpacz? Jak i czym wypełnić lukę po utraconym mężu i przyjacielu?

“Grzybnia” Aleksandry Zielińskiej próbuje zmierzyć się z powyższymi dylematami. W nieoczywisty, wręcz surrealistyczny chwilami sposób, opowiada o próbach wydobywania się ze ścieżek bólu wspomnień, by móc przekłuć je mozoln...