Name: Łakome
Rating: 7.42 (12 reviews)
ISBN: 9788324067299

Łakome

Małgorzata Lebda

7.5 /10

Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 13 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.5 /10

Ocena 7.5 na 10 możliwych
Na podstawie 13 ocen kanapowiczów

Opis

Sensualna, magnetyczna, dzika

Wyczekiwana powieść Małgorzaty Lebdy

Maj. Koniec świata. Stąd wszędzie jest daleko. Dwie kobiety przyjeżdżają tu, zostawiając za sobą dotychczasowe życie. Ale nie wita ich sielska rzeczywistość. Róża choruje, a jej mąż, by ją ratować, powoli rozmontowuje porządek, który konstruował całe życie.

Maja dotyka zmiana, którą trudno oswoić. Przyjezdne nie mogą, a może nie chcą, zapobiec nieuchronnej katastrofie, powoli rozprzestrzeniającej się na całą wieś. Wspomnienia mieszają się z tym, co tu i teraz, ludzkie ze zwierzęcym, troska z furią. Żywe rozpaczliwie sprzeciwia się śmierci.

Oszczędna, oddziałująca na zmysły czytających powieść Małgorzaty Lebdy łączy wrażliwość na naturę, której częścią jest człowiek, z maestrią językową. Autorka tworzy wielowarstwową opowieść o sile żywiołów, zachłanności na życie i prywatnym kosmosie w momencie próby.

Wydanie 1 - Wyd. Znak

Data wydania: 2023-08-23

ISBN: 978-83-240-6729-9, 9788324067299

Wydawnictwo: Znak

Kategoria: Literatura obyczajowa

Stron: 304

dodana przez: Vernau

Autor

Małgorzata Lebda

Urodzona 23 sierpnia 1985 roku w Polsce (Nowy Sącz)

Małgorzata Lebda dorastała w beskidzkiej wsi Żeleźnikowej Wielkiej. Poetka, doktor nauk humanistycznych i sztuk audiowizualnych, nauczycielka akademicka, fotograficzka. Ultramaratonka i taterniczka. Mieszka w Krakowie. Autorka czterech tomów poetyc...

Pozostałe książki:

Pismo. Magazyn opinii, nr 4 (40) / kwiecień 2021

Wszystkie książki Małgorzata Lebda

Recenzje

Towarzyszenie odchodzeniu z tego świata

WYBÓR REDAKCJI

30.09.2024

Mocna, poetycka proza o chorobie i odchodzeniu. Książka zaczyna się tak, że narratorka, młoda kobieta przybywa wraz z przyjaciółką o imieniu Ann do domu babki na wsi, aby asystować babce w chorobie i umieraniu. Jest też tam dziadek, który nie umie sobie poradzić z całą sytuacją: „Dziadek unika choroby babki, ceremonie wokół choroby są mu obce, nie... Recenzja książki Łakome

@almos × 31

Był i nagle go nie ma

23.04.2024

Tyka tu wszystko: tik-takuje śmierć, tik-takuje kalendarz, tik-takuje zegar w kuchni. Wszystko tyka ku utracie. Wszystko się zbliża ku końcowi. Słychać też, ale to już później, jak babka paliczkami palców prawej ręki, tej od strony kaloryfera, cicho gra na chłodnych żebrach tego domu: puk, puk, puk, puk. W tym domu zawsze było żywe. Ale weszła też... Recenzja książki Łakome

@aga.kusi_poczta.fm × 21

Łakome

6.09.2023

Ta książka wpadła w moje ręce w odpowiednim momencie. Okazała się balsamem na skołatane nerwy, odpowiedzią na niezadane pytania i upragnionym wytchnieniem w takim momencie mojego życia, kiedy trudność sprawia mi nawet zwykłe oddychanie. Przyniosła ukojenie, spokój i pozwoliła choć trochę oswoić się z tym co nieuniknione. Kiedy patrzę na moich star... Recenzja książki Łakome

@Jezynka × 13

Każdy chce się w tej aurze choć chwilę pokąpać.

16.01.2024

Cudo! Książka na najlepsze i najgorsze dni. Literacka uczta, która prowadzi nas przez wszystkie dobre i złe momenty w życiu człowieka, w życiu każdego z nas. Akcja dzieje się w Maju - wsi nad Dunajem gdzie czas płynie swoim rytmem i nurtem krwi zwierząt ubijanych w niedalekiej ubojni. Babkę głównej bohaterki dopadł nowotwór, który nadaje rytm ich ... Recenzja książki Łakome

@katiamarunia × 2

Zobacz wszystkie (4) recenzje książki

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@maslowskimarcinn

2024-04-25

6 /10

Przeczytane

Przedziwne czuła opowieść o odchodzeniu (sensualna, to chyba najodpowiedniejsze określenie), a jednocześnie o sile życia. Pozornie smutna, generuje ciepło, które daje poczucie obcowania z chwilami wyjątkowymi. Piękno i eksplozja sił przyrody kontrastuje tu z ubojnią i odgłosami zabijanych zwierząt. Bo życie to śmierć, nie ma jednego bez drugiego (banał). Tak samo jak miłość – i nie chcę popadać w pensjonarski ton, ale naprawdę u Lebdy to wszystko jakoś świetnie się komponuje.

Wiejska chatka, duszny pokój i łóżko, w którym ostatnie tygodnie swego życia spędza kobieta, na zawsze już połączona nierozerwalnym węzłem ze swoim słabnącym ciałem, cierpieniem i chorobą. Bohaterką jest opiekująca się nią wnuczka oraz dziadek, nieakceptujący cienia, odprawiający czary w codziennej rutynie, wynajdujący rzeczy do zrobienia, myśli do wymyślenia i sposoby na uleczenie domu.

Śmierć też bywa żywa.

Nie da się zapobiec temu, co nieuniknione i pisane każdemu. Nie da się tego ani zmienić, ani wymazać, trzeba nauczyć się żyć właśnie. I jeśli tylko znajdziemy w „Łakomych” tę esencję, okaże się, że nie o smutek tu chodzi i nie o łez wylewanie po stracie.

Trzeba być łakomym życia.

Jakże odległy tu świat od świata głośnego i bezdusznego. Lebda przypomina o ciszy i samotności i mówi: hej, one też są fajne, też są cenne. Łaśmy się, kochajmy. Bądźmy dzicy: oszczekajmy kogoś, powarczmy. Znikajmy, uciekajmy do lasu i wracajmy. Szukajmy wilgoci, która r...

» czytaj dalej

× 2 | link |