Liliowe opium

Julia Gambrot debiutowała w roku 2019 książką „Różany eter”. To powieść, której akcja toczy się na przełomie XIX / XX wieku, a wątki obyczajowe, tajemnica, morderstwo i medycyna tworzą zgrabną, czarującą całość. Rok później ukazała się kontynuacja historii pt. „Liliowe opium”. Niestety tom drugi już nie zrobił na mnie aż takiego wrażenia. Oczywiście wymienione wątki również zajmują tu sporo miejsca, tło historyczne jest oddane rzetelnie, nienachalnie i całkiem zgrabnie, a pewna zagadka zmarłego brata bohaterki frapuje i ciekawi. Morderstwa jednak przyćmione są tu przez główną bohaterkę, która całość przedstawia w narracji pierwszoosobowej. Nie spodobała mi się ta postać – to przyjaciółka Róży, której głos czytelnicy znają z „Różanego eteru”. Lilia, narratorka „Liliowego opium” wydała mi się postacią dosyć irytującą, która siebie przedkłada przed innych i wdaje się w naiwne romanse, co mocno rzutowało mi na odbiór całej powieści. Chciałabym by autorka napisała coś bliższego jej debiutowi, gdzie wszystkie wątki były ładnie wyważone. „Liliowe opium” nie było złe, ale nie mogę też powiedzieć, że było dobre. Niezłe, ale nie całkiem tego oczekiwałam. Myślę, że książka może się bardziej spodobać tym, którzy lubią powieści romansowe osadzone w dawnych epokach.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, jak już wiecie bardzo lubię poznawać nowych pisarzy, a dodatkowo uwielbiam powieści historyczne, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok książki "Liliowe opium", jest to drugi tom serii i książki z tego cyklu najlepiej czytać w odpowiedniej kolejności żeby zrozumieć wszelkie zależności oraz ciąg przyczynowo skutkowy wszystkich wydarzeń. Poprzednia i zarazem debiutancka powieść autorki to "Różany eter". Do sięgnięcia po tą historię zachęcił mnie interesujący opis i piękna okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się pisarka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawiło, że książkę przeczytałam tak naprawdę w dwa wieczory. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Bohaterowie natomiast zostali w bardzo autentyczny sposób wykreowani, borykają się z różnymi problemami, mają swoje wady i zalety i nawet mimo dzielących nas lat i okoliczności śmiało możemy utożsamić się z nimi w niektórych przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Razem z bohaterami przeniosłam się do okresu I Wojny Światowej i uważam, że autorka w bardzo plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób opisała tamte czasy i to z czym musieli się zmagać ludzie. Autorka w fabule wplata wiele ciekawostek medycznych, a przypadki pacjentów głównej bohaterki czytałam z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Czytając tą książkę tak naprawdę trudno było przewidzieć co przyniosą kolejne czytane s...