Łowca

Coraz lepiej czyta się książki Pani Agnieszki. I dlatego trochę żal, że było to już ostatnie spotkanie z komisarzem Barnabą Uszkierem i jego ekipą śledczą. Teraz już chętnie sięgnęłabym po kolejny tom. Może jeszcze powstanie. Najgorsze są śledztwa, w których trudno jest dopatrzeć się motywu działania mordercy. Czasami są tak banalne, że aż głupota boli. Przerost ego i ambicji jest po prostu szkodliwy i niebezpieczny. Czasami także przypadek, czyjaś lekko rzucona uwaga czy splot okoliczności pomaga wpaść na jakiś trop. Ale i tak najcięższą robotę wykonują śledczy. A Komisarz Uszkier ma na dokładkę unormowane życie osobiste i wyrozumiałą żonę.

Po książki tej autorki sięgam z przyjemnością i chyba nie jestem w stanie określić czy bardziej lubię serię z Barnabą Uszkierem czy komedie kryminalne z dwoma nauczycielkami.

Książka jest dość specyficzna, nie ma ostrych zwrotów akcji, nie ma zbytniej brutalności (pomijając opisy zbrodni) i nawet przekleństwa w ustach policjantów nie rażą tak jak w innych powieściach. Autorka precyzyjnie i bardzo fachowo przeprowadza czytelnika przez śledztwo dając możliwość pełnego uczestnictwa w procedurach policyjnych. Fabuła mimo mocnego zaangażowania policjantów w zagadkę kryminalną nie toczy się błyskawicznie, są dość przewidywalne zwroty akcji, chociaż wiadomo, że w końcu musi dojść do wykrycia sprawcy. Jednak sprytne manipulowanie czytelnikiem cały czas powoduje pewien dystans i do śledczych i do śledztwa.

Narracja charakteryzuje się tym, że jest sporo dialogów, co z kolei sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko, bo mimowolnie angażując się w rozmowy, jesteśmy kimś w rodzaju widzów obserwujących krok po kroku czynności policjantów, które mają doprowadzić do odkrycia osobowości sprawcy. W grupie osób zaangażowanych w śledztwo są zarówno policjanci jak i prokurator i psycholog, który często jest kimś bardzo pomocnym.

Patrząc z punktu widzenia laika, może nam się wydawać, że policja jest nieudolna, skoro nie potrafi szybko znaleźć sprawcy, ale wielu przestępców jest tak sprytnych, że trudno ich szybko zakwalifikować do grona podejrzanych i często ma...

Wydawać by się mogło, że prowadzenie śledztwa kryminalnego to bułka z masłem – wystarczy zebrać dowody, przeanalizować je, wyciągnąć wnioski i voilà. Pozostaje już tylko ująć sprawcę. Czyżby? Wątpliwości rozwiewa Agnieszka Pruska w swoim najnowszym kryminale. "Łowca" to piąty tom cyklu o przygodach komisarza Barnaby Uszkiera. Książka dostarcza nie tylko cennej wiedzy o realiach policyjnej pracy, ale również sporej dawki emocji i rozrywki.

Akcja powieści toczy się w Gdańsku i okolicach. Obserwując poczynania śledczych, czytelnik ma okazję bliżej poznać miasto, poszczególne dzielnice. A jeśli jest jego mieszkańcem, z pewnością sprawi mu przyjemność taka literacka podróż po znanych rejonach. Autorka zadbała o wierne opisy Gdańska, a smaczny kąsek stanowią wzmianki o architekturze przeważającej w poszczególnych jego częściach.

Dynamika powieści utrzymuje się na umiarkowanym poziomie, ale czytelnik bez znużenia „pokonuje” kolejne strony. Liczne dialogi, które zresztą wypadają bardzo wiarygodnie, angażują odbiorcę i sprawiają, że lektura przebiega płynnie, bez przestojów.

Głównym bohaterem jest komisarz Barnaba Uszkier, który prowadzi śledztwo w sprawie morderstwa… A raczej, jak się szybko okazuje, serii morderstw. To człowiek, którego nie sposób nie polubić. Inteligentny, pracowity, dokładny, wnikliwy i wytrwały śledczy, a prywatnie troskliwy i kochający mąż i ojciec. Przełamuje stereotyp policjanta – takiego z ciągotami do napojów wyskok...

Dzisiaj mam dla was gratkę kryminalną. Jest to książka autorstwa Agnieszki Pruskiej, a jednocześnie piąty tom serii o komisarzu Uszkierze. Przyznam szczerze, że twórczość tej autorki poznałam na tyle, iż mogłabym już z zamkniętymi oczami sięgać po jej kolejne książki, bowiem mam pewność, że się nie zawiodę. “Łowca” to niezła cegiełka i niektórzy mogliby na tej podstawie już odrzucić tę powieść, a byłby to naprawdę spory błąd. Ale od początku, o czym w ogóle ta powieść jest? Otóż w Gdańsku odnalezione zostają zwłoki kobiety, która została bestialsko zamordowana. Kiedy komisarz Uszkier zostaje wezwany na miejsce zbrodni, okazuje się, że jest ona nieco nietypowa. W domu denatki bowiem przebywają dwa wielkie wilczury, które ze zmarłą właścicielką spędziły kilka dni i na domiar złego rozniosły po mieszkaniu jej krew… Zaczyna się gonitwa z czasem. Uszkier wraz z zespołem rozpoczynają śledztwo, w którym liczy się każda minuta. Kiedy po pewnym czasie pojawiają się kolejne zwłoki, komisarz już nie ma wątpliwości, że ma do czynienia z seryjnym mordercą. Czy uda się zapobiec kolejnej zbrodni? Kim okaże się sprawca? Tego dowiecie się po przeczytaniu tej powieści.
Autorka ma niezwykle lekkie pióro, dzięki czemu lektura na żadnym etapie nie była dla mnie męcząca. Do niedawna na swoim koncie miałam jedynie książki o przygodach dwóch szalonych nauczycielek, tym razem mogłam przekonać się na czym tak naprawdę polega ciężka praca policjantów i o tym, że Agnieszka Pruska potrafi zarówn...