Malarka wiosennych łąk

Jedno wielkie rozczarowanie, zanudziłam się na śmierć. Poprzednie powieści/cykle były o wiele bardziej interesujące, a opowiadane historie budziły w czytelniku wiele emocji. Niestety, nudna opowiastka o niczym.

#malarkawiosennychłąk to książka, którą od dawna chciałam przeczytać. Jednak wiecie jak to jest, uparcie wpadało w koszyk coś innego. Kiedy zobaczyłam, że Patrycja @kobiecym.okiem organizuje wędrującą książkę to jakoś nie wahałam się zgłosić.

Najpierw to co widać od razu, czyli bajeczna okładka, której trudno się oprzeć, a co w środku?

Maria, malarka, która straciła serce do malowania. Jej wysoka wrażliwość zabiła całą wenę gdy bohaterka straciła wiarę w ludzi... Jednak nie tylko to jest problemem. Cała radość życia, pogoda ducha i wewnętrzna radość, jakoś przestały bohaterce towarzyszyć. Jednak kilka godzin z koleżanką, w pewnym siedlisku, powoduje, że zaczyna mieć plany... I to wystarczy ode mnie 🤷

Jak ja pochłaniałam tę książkę. Ona jest jak paczka chipsów czy pudełko orzeszków, no to jeszcze jednego. Póki nie ma dna, no ni diabła nie odłożę. Zakochałam się w tych malowniczych opisach, które tak pięknie prowadzą czytelnika po okolicy. Polubiłam Marię i nie tylko ją. Kompletnie nie chciałam się rozstawać z tą historią. Z każdym rozdziałem patrzyłam jak ubywa stron i myślałam jak napełnić je od nowa. Więc gdy pod tekstem kończącym powieść zobaczyłam ,,koniec tomu pierwszego" wręcz skakałam z radości.

To moje pierwsze spotkanie z piórem Autorki i zdecydowanie nie ostatnie, pokochałam te spacery po emocjach i plenerach. Otuliłam się dobrem, ciepłem i nadzieją. Lekkie i swobodne pióro kreśliło przede mną zgrabne słowa, a ja mogłam płynąć...

Joanna Szarańska potrafi pisać piękne historie. A tutaj mamy przykład kolejnej, emocjonalnej, uczuciowej i takiej rozgrzewającej powieści. Będzie trochę smutku, trochę nostalgii i pokrzywdzenia przez los, jednak jest to książka pełna nadziei. Ale dla mnie to zawsze najbardziej komfortowe książki, w którym można się zatracić.

Jak to w takich powieściach bywa, nie obejdzie się bez trudności, przeszkód i złych spojrzeń innych ludzi. Mimo niełatwego tematu i dużego ładunku emocjonalnego, książkę czyta się bardzo przyjemnie i jest to rodzaj takiej powieści, od której ciężko się oderwać. Autorka umiejętnie prowadzi narrację, wszystko jest spójne i namacalne. Bohaterowie mają swoją przeszłość, swoją traume, muszą z nią żyć i z nią walczyć.

To historia o samotności, tęsknocie i dawaniu drugiej szansy. Ciepła, klimatyczna i pełna uroku. Spodziewajcie się na dużych emocji i czytajcie.

Znacie tę książkę? Zaskoczyła mnie ❤️📖
"Malarka wiosennych łąk" to książka zupełnie inna niż się spodziewałam. Urzekła mnie jej okładka, ale opis lekko ostudził mój zapał.
Końcowa opinia jednak jest pozytywna. Bardzo dobrze się czyta, nawet szybko. Autorka zręcznie wplotła nowe wątki w główną oś fabuły. Chociaż dzieje się dużo, to nie zabrakło też opisu pięknych krajobrazów i bohaterów pobocznych.
Tęskniłam już za taką miłą i otulającą literaturą 🌸
To powieść obyczajowa nie tylko o pięknym, sielskim życiu. Nasza bohaterka ma swoje kłopoty, swoje przeżyła i stara się uciec przed wszystkim, co złe, a jednocześnie wrócić do tego, kim była. Chce malować, tak jak kiedyś, chociaż przeszkody sprawiają, że nie czuje weny. Z nadzieją wyjeżdża na wczasy do pięknej, malutkiej miejscowości..
Wsi spokojna, wsi wesoła.. W zasadzie, mało spokojna, za to bardzo wesoła. Każdy każdego zna, wiecznie coś się dzieje i każdy mieszkaniec może stanąć przed wyzwaniem takim jak nasza bohaterka, która totalnie się tego nie spodziewała 💐
Plusik dodatkowy za okładkę, niezwykła 🥰