Malarz świata ułudy

Książka bardzo ciekawa nie tylko literacko, ale i poznawczo. Świetnie napisana, za główny temat ma rozrachunek z zaangażowaniem bohatera po niewłaściwej stronie w II wojnie światowej, lecz przy tym jest tak bardzo japońska! Ten uprzedzająco grzeczny sposób wypowiadania się, czołobitny stosunek mistrz- uczeń, aranżowane małżeństwa… Kolejny przykład wysokiej literatury, która porusza ważne tematy, ale nie jest pesymistyczna, ponura i brutalna. Nie może to być oczywiście nagradzana literatura polska (tu się zgadzam z Maćkowym). Chyba przeczytam coś jeszcze Kazuro Ishiguro.

Powieść „MALARZ ŚWIATA UŁUDY” Kazuo Ishiguro przypomina mi inną książkę, a mianowicie „ZMIERZCH” Dazai Osamu, ponieważ obie przedstawiająca powojenne pokolenie Japończyków, rozliczających się ze swoją przeszłością, poszukujących tożsamości, nowej drogi, by odnaleźć się w powojennej rzeczywistości, która jest zupełnie inna od tej z przed wojny. Odnoszę nieodparte wrażenie, że powieść Ishiguro jest nieco gorsza, ale równie warta przeczytania, ze względu na klimat i okres jaki obejmuje.

Narratorem tej historii jest Masuji Ono, to emerytowany malarz, który niespiesznie maluje swoje życie, opowiadając o nim z nostalgią, ale nie bezkrytycznie, bowiem rozlicza się z przeszłością, jest zarówno sędzią jak i oskarżonym w jednej osobie. To skomplikowane rozliczenie swojego życia i jego schyłku ma przenieść oczyszczenie, a jednocześnie jest drogowskazem dla jego córek Setsuko i Noriko, które wydaje się są najważniejsze. Japonia to odmienność kulturowa, a honorowa postawa to kodeks moralny Japończyka, dlatego niektóre kwestie poruszane w książce będą trudne do zrozumienia, więc trzeba tą książką się delektować, chłonąc każde słowo i frazę by wyciągnąć z niej najwięcej. Nie jest to zła książka, ale również nie najlepsza patrząc na dorobek literacki autora, dlatego w mojej ocenie nota dobra będzie wyróżnieniem. Pozdrawiam. Jack_

„Malarz świata ułudy” pokazuje jak wyglądała Japonia po II wojnie światowej i w jaki sposób próbuje się nią rozliczyć. Głównym bohaterem książki jest Masuji Ono - emerytowany artysta malarz, który w młodości wierzył w wartości sprzed i z czasów wojny. Sam uczestniczył też w ich rozpowszechnianiu.
Ono wspomina przeszłość, dawnych znajomych oraz obrazy które namalował. Utwierdza się dzięki temu w przekonaniu, iż jego działanie nie było słuszne czego obecnie niezwykle żałuje. Widzimy tu proces jaki następuje oraz jego wewnętrzną przemianę.

W tym wszystkim jest jeszcze najmłodsza córka Ono, która znajduje się w trakcie małżeńskich pertraktacji, a dodatkowo pojawia się obawa, że jego przeszłośc może w tym przeszkodzić czy wręcz nie dopuścić do małżeństwa.

Z książki przebija się wręcz poczucie obowiązku i honoru zarówno wobec rodziny i przyjaciół jak i wobec całego społeczeństwa. Widać go właściwie w każdej rozmowie i zdecydowanie pokazuje jaj jest on niezwykle głeboko zakorzeniony w mentalności Japończyków.

Książka pisana jest pięknym językiem, a nieśpieszna narracja zdecydowanie nastraja do refleksji, a przy tym nie jest nużąca.