Name: Narzeczona Schulza
Rating: 7.43 (7 reviews)
ISBN: 9788308054338

Narzeczona Schulza

Agata Tuszyńska

7.4 /10

Ocena 7.4 na 10 możliwych
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.4 /10

Ocena 7.4 na 10 możliwych
Na podstawie 7 ocen kanapowiczów

Opis

19 listopada 1942 roku. Na rynku w Drohobyczu zostaje zastrzelony Bruno Schulz. Kilka lat później Sklepy cynamonowe i Sanatorium pod Klepsydrą zdobywają status arcydzieł i rozpoczynają wędrówkę do kanonu światowej literatury. Legenda genialnego artysty zaczyna żyć własnym życiem. Pośmiertnym sukcesom Schulza z pewnego oddalenia przygląda się tajemnicza kobieta… To Juna, znana czytelnikom z dedykacji do Sanatorium pod Klepsydrą. Agata Tuszyńska w swojej najnowszej książce proponuje niezwykłą literacką opowieść, w której mieszają się dramatyczne wątki miłości i wojny. Pisarkę zainspirowała tym razem postać Juny, Józefiny Szelińskiej, jedynej kobiety, której Bruno Schulz zaproponował małżeństwo. Józefina Szelińska, Juna, w latach 1933-1937 była narzeczoną Brunona Schulza - genialnego pisarza, malarza, autora "Sklepów cynamonowych" i "Sanatorium pod Klepsydrą". Ukrywała to przez niemal pół wieku. W powojennych ankietach podawała stan cywilny: samotna. Wszystko inne jest grą pamięci i wyobraźni. (fragment książki) Miłość, sztuka, wojna i śmierć. Drohobycz, Warszawa, Gdańsk. Zasłyszane opowieści i nieliczne ślady, na podstawie których Agata Tuszyńska opisuje możliwe dzieje związku dwóch wybitnych osobowości.
Dlaczego Schulz nigdy się nie ożenił?
Dlaczego to on podpisał się pod polskim tłumaczeniem Procesu Kafki, choć przekładu dokonała Szelińska?
Z jakich powodów Juna nie ułożyła sobie życia z innym mężczyzną?
Jaki los spotkał Mesjasza, zaginiony rękopis ostatniej powieści Schulza?

Piękna opowieść o miłości, stracie i sztuce, która po raz kolejny okazała się potężniejsza niż śmierć.

Data wydania: 2015-08-27

ISBN: 978-83-08-05433-8, 9788308054338

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Kategoria: Powieść polska

Stron: 324

Autor

Agata Tuszyńska

Urodzona 25 maja 1957 roku w Polsce (Warszawa)

Córka Bogdana Tuszyńskiego, reportera i historyka sportu i Haliny Przedborskiej, dziennikarki. Historyk teatru, wyższe studia ukończyła na wydziale Wiedzy o Teatrze PWST w Warszawie, doktorat z nauk humanistycznych otrzymała w Instytucie Sztuki Pols...

Pozostałe książki:

Maria Wisnowska: jeśli mnie kochasz - zabij!

Wszystkie książki Agata Tuszyńska

Recenzje

Historia pewnej miłości

21.03.2021

Jeśli ktoś kazałby mi się zdeklarować, czy jestem rozważna czy romantyczna to bez wahania odpowiedziałabym że rozważna. Daleka jestem od egzaltacji, miłosnych uniesień i przysłowiowych motyli w brzuchu. Dla mnie miłość to coś co wymaga ciężkiej pracy na co dzień, a jednym z jej najpiękniejszych przejawów jest ugotowanie przez moją "drugą połówkę" ... Recenzja książki Narzeczona Schulza

@Jezynka × 6

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@jatymyoni

2020-06-11

8 /10

Przeczytane Biografie, autobiografie, pamiętniki Dobra ksiązka L. polska Malarze i malarstwo

Jestem zauroczona powieścią Tuszyńskiej. Pokazuje życie dwojga ludzi: Bruno Schulza i Józefiny Szelińskiej, bez oceny , bez krytyki. Tych dwoje tak różnych od siebie ludzi połączyła miłość. Oboje byli nauczycielami, ale jakże różnymi. Ona spełniająca się, on raczej w tej roli uwięziony. Ona szukająca w życiu coraz to nowych wyzwań i wrażeń, on zamknięty w swoim świecie. Dla niego całym światem był Drohobycz, dla niej tylko przystankiem. Jest to wspaniała opowieść o trudnej miłości, o granicach oddania się drugiemu człowiekowi. Rozdziela ich ostatecznie wojna, gdzie oboje muszą walczyć o przeżycie. On w Drohobyczu przeżywa koszmar holocaustu i ginie. Jej udało się przeżyć, ale żyje właściwie pamięcią o nim. Jest to powieść, gdzie udało się autorce ze strzępów informacji, z listów, rozmów jak z puzzli przedstawić portrety psychologiczne Schulza i Józefiny.
Książka niezwykła, tak jak jej bohaterowie. Powtórzę za @Renax: „Jest to biografia-marzenie, biografia - wzór pisarstwa biograficznego, i wielka literatura sama w sobie.” I tak jak Ona gorąco ją polecam.

× 5 | link |

@Catta

2019-11-24

9 /10

Przeczytane U M&J Przeczytane w T. Półka M Ciekawa postać

Przepiękna opowieść.
Przesycona emocjami do tego stopnia, że gdy już dobiegnie końca, trzeba się wyciszyć, uspokoić i odczekać, żeby móc sięgnąć po kolejną książkę. Ostatni raz zdarzyło mi się to przy „Pamiętniku Babuni” Caty Ryrych.

To opowieść Agaty Tuszyńskiej o Józefinie (Junie) Szelińskiej i o Brunonie Schulzu, takim, jakiego według Tuszyńskiej widziała go Szelińska, stąd podtytułowy apokryf. Fakty przeplecione „grą pamięci i wyobraźni”. Trzeba przyznać, że po mistrzowsku. Nie istnieją (a przynajmniej nic nie wiadomo o tym, aby istniały) materiały źródłowe na temat Szelińskiej, oprócz jej korespondencji z Jerzym Ficowskim. Juna nie napisała wspomnień, nie prowadziła dzienników, nie ocalała jej korespondencja z Schulzem.

Kilka lat wcześniej Sławomir Koper poświęcił Józefinie Szelińskiej dokładnie jedną stronę w rozdziale o Brunonie Schulzu w „Życiu prywatnym elit artystycznych Drugiej Rzeczypospolitej” (Deborze Vogel – połowę strony), ale cały rozdział liczy stron 23, wraz z fotografiami. Wzmianka jest interesująca, ale zbyt skąpa, aby Junę poznać, zrozumieć, polubić. Musiała poczekać, aż pamięć o niej przywróci Tuszyńska. Na marginesie, nie sądzę, żeby Schulz kiedykolwiek czuł przynależność do jakichkolwiek elit, nie ulega natomiast wątpliwości, że był twórcą wybitnym.

Książka zawiera przepiękne fotografie, których oczekiwałam więcej. Jak na przykład tego pięknego przedwojennego zdjęcia Juny z wakacji w Jastarni. Brak też fotografii osób...

» czytaj dalej

× 3 | link |

@bea-ta

2019-11-27

6 /10

Przeczytane przeczytane 2015 Biblioteka domowa

Piękne wydanie. Rysunki. Fotografie. Sepia. Będzie powrót do przeszłości. I jest. I to jaki!

Mamy tu do czynienia z rekonstrukcją wielkiej miłości. Nieznanej szerzej Juny (Józefiny Szelińskiej) i, a może bardziej: do, autora „Sklepów cynamonowych”. Tuszyńska tworzy wspaniałą psychologicznie postać zakochanej kobiety, która do końca życia pozostała „narzeczoną Schulza”, choć rzeczywiste narzeczeństwo trwało niewiele ponad trzy lata. To opowieść o Junie, która z miłości do Schulza uczyniła swoisty leitmotiv swojego życia. Poprzez historię Juny, słuchamy opowieści o drohobyckim geniuszu. O jego fantazjach, fobiach, nadwrażliwości i nieprzystosowaniu. O źródłach jego twórczości. I o tym, jak to jest być innym. Są tu wspomnienia o Witkacym, Nałkowskiej, Brezie, Ważyku, Gombrowiczu. I jest pięknie namalowana przedwojenna galicyjska prowincja z Drohobyczem w roli głównej. I żydowska wojenna rzeczywistość. I powojenna Polska okaleczonych przez wojnę ludzi…

I, byłoby wszystko cudownie, gdyby nie moje czepialstwo. Przejęzyczenie autorki? Zwykła nieuwaga? Paskudny błąd z przedwojenną przynależnością państwową Drohobycza sprawił, że nabrałam podejrzliwości do wielu informacji sprawiających wrażenie opartych na faktach. Do tej pory wydawało mi się, że autorka solidnie przygotowała się do pisania tej powieści. Nie sprawdzałam podawanych przez nią faktów, wierzyłam na słowo. Oczywiście, mam świadomość, że w większości jest to fikcja oparta na wyobraźni autorki uruchomionej...

» czytaj dalej

× 2 | link |