Nimfomanka

Patrząc na oceny tej książki recenzje w sieci uwierzyć nie mogę, że są tak wysokie.
Sama się za nią wzięłam, byłam ciekawa czy to będzie coś nowego i nie tylko ze scenami erotycznymi w głównej mierze ale również z przemyśleniami głównej bohaterki, jej stanem psychicznym i podejściem do życia, jakie prowadzi.
Już po około 100 stronach wiedziałam, że to nie jest to, czego oczekiwałam.

Nimfomanka, to osoba uzależniona od seksu, ale nikt nie pomyślałby, że również kobieta, która pragnie miłości, bliskości, a między innymi przez nałóg wszystko traci. Bo to, co ona robi, to uzależnienie od przygodnego seksu inaczej się nie nazywa, jak właśnie nałóg. Wiadomo też, że z każdego jest bardzo trudno człowiekowi wyjść.

Autorka nam przedstawia świat widziany przez osobę uzależnioną od seksu, przeplata to scenami seksu, które nie mają za zadanie w tym przypadku rozgrzać czytelnika ale pokazać, że to tylko przyjemność na chwilę, taka typowo zapchajdziura.

Mimo wszystko "Nimfomanka" porusza w czytelniku emocje, głównie powodując współczucie dla głównej bohaterki, ale z drugiej strony styl Autorki mi nie odpowiada ani trochę. Jest irytujący, momentami się nudziłam by za chwilę znów się wciągnąć w tę opowieść. Nie jest to coś wybitnego, aczkolwiek warto przeczytać chociażby po to żeby zrozumieć co takie osoby czują.

Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Powiem szczerze, że miałam co do niej pewne obawy. Raczej nie jestem zwolenniczką erotyków, jednak tutaj dostałam zupełnie co innego! Pokazaną mamy historię Anity i uzależnienie, z jakim się ona zmaga. Widzimy jej przemianę, wszystkie wydarzenia, które wpłynęły na to, że akurat teraz znalazła się w tak ciężkim punkcie swojego życia oraz jej myślenie. Autorka książkę napisała dwutorowo. Mamy rozdziały, które dzieją się obecnie oraz przeszłość bohaterki, zaczynając już od jej dzieciństwa. Oczywiście w tej książce nie brakuje seksu. Jest go naprawdę dużo, jednak mamy na niego trochę inne spojrzenie. Widzimy nałóg, autodestrukcję i walkę bohaterki z własnym ciałem.

I nie jest to może górnolotna literatura, w której będziemy zachwycać się stylem i cytatami, ale jest to książka, która ma nam coś do pokazania i która zmusi nas do trochę innego spojrzenia na uzależnienie, jakim jest nimfomania. Ja wcześniej, nigdy nie czytałam o nim żadnej książki i ciesze się, że w końcu miałam z taką styczność. Po jej przeczytaniu musimy zdać sobie sprawę z tego, że jest to takie samo uzależnienie jak każde inne - destrukcyjne i niszczące życie. Do tego tak naprawdę ciężko jest je dostrzec! Widzimy psychikę głównej bohaterki, jej myślenie i jak krok po kroku rozpada się jej życie! Czy uda jej się z tego wyjść? Czy pokona nałóg? Tego nie będę Wam zdradzać!


Książkę odebrałam z serwisu Czytam Pierwszy!

Główna bohaterka, tytułowa nimfomanka Anita, to kobieta w średnim wieku, która opowiada o swoim życiu, w którym niewątpliwie coś poszło nie tak. Poznajemy jej historię od najmłodszych lat. Nie było ciekawie, nie było kolorowo, życie ją zniszczyło, tylko że ona sama nie próbowała za wiele zmienić. Są momenty, kiedy na chwilę (ale tylko na chwilę) przystaje i się nad tym zastanawia, co zrobić, by zacząć od nowa, ale nigdy nie wychodzi... Mam wrażenie, że Anita cały czas się nudzi, jej życie jest nudne, sama jest nudna i JA przy tym wszystkim strasznie się nudzę. Kolejne i kolejne seksualne ekscesy mnie nużą, nie są ciekawe, gdyż to nie jest TEN typ erotyka, który sprawia frajdę. Bohaterka jest uzależniona od seksu, jest obleśna, wulgarna, zaczepia facetów na ulicy i się z nimi bzyka za śmietnikiem czy gdziekolwiek akurat się znajduje. Momenty w których pojawia się rodzina Anity utwierdzają mnie w fakcie, że ta kobieta jest pusta i strasznie jej nie lubię i to właśnie nie dlatego, że jest puszczalska, tylko dlatego, że nie ma skrupułów, nie ma szacunku dla bliskich, obcych ani nawet dla siebie, jest straszna i ani trochę jej nie współczuję. Na pierwszy rzut oka Nimfomanka wydaje się być książką rozrywkową, erotykiem, potem staje się coraz smutniejsza i smutniejsza, by finalnie okazać się po prostu słabą książką, której nie warto czytać.

Jak zgrabnie można wyrazić swoją opinię o książce zatytułowanej „Nimfomanka” skoro każdy z nas doskonale zna definicje tego określenia? Jakich użyć słów by opisać nimi kłębiące się w głowie myśli po jej przeczytaniu? Co tak właściwie napisać, by słownictwem nie urazić przyszłego czytelnika czy też nie zniechęcić go do sięgnięcia po tę lekturę? Nie wiem. Naprawdę nie wiem, ale spróbuję…

Tytułowa „Nimfomanka” autorstwa Soni Rosy to czterdziestoletnia Anita, która opowiada historię swojego uzależnienia od seksu, prowadząc nas przez meandry swoich życiowych wyborów. Zdeprawowana kobieta żyje w niekończącym się koszmarze nałogu, który niczym rak niszczy jej życie. Odrzucona i samotna Anita z pogardą dla samej siebie próbuje walczyć każdego dnia o miłość i szacunek do własnej osoby, również w jej oczach. Będąc na dnie własnego jestestwa, wzgardzona przez świat, po raz kolejny spróbuje odbić się od dna własnej egzystencji. A potem kolejny, kolejny i jeszcze raz kolejny.

Książka wbrew tytułowi niewiele ma wspólnego z erotyzmem czy też romansem. Każdy, kto zechce po nią sięgnąć, oczekując historii rodem z Greya czy też z powieści Blanki Lipińskiej, poczuje rozczarowanie. Nie uświadczymy tutaj męskich potomków bogów Olimpu, noszących w bokserkach prawdziwe maczugi Herkulesa zamiast zwykłych, męskich narządów rozrodczych. Obce jej również są wyuzdane, ociekające w każdej sekundzie pożądaniem potomkinie Afrodyty, które o kondycje nieziemskich ...

Wiele osób jest od czegoś uzależnionym, ludzie znają uzależnienie od nikotyny, alkoholu lub narkotyków ale czy istnieje coś takiego jak uzależnienie od seksu?
Anita jest nimfomanką, w każdym mężczyźnie widzi okazję do seksu, patrzy na kogoś i wyobraża sobie co może z nim robić, przez to straciła męża, syna i nie jedną pracę. Co chwila zmienia miejsce zamieszkania niestety nic to nie daje bo przeszłość dopada ją wszędzie, zaczyna staczać się na dno, pijani, starzy, brzydcy jest jej to obojętne byleby ktoś chodź na chwilę się nią zainteresował. Czasami dopadają ją wyrzuty sumienia kiedy zaczyna myśleć o synu, boi się że kiedyś pozna o niej prawdę, ale niestety bardzo szybko mijają a ona zagłusza smutki alkoholem i przygodnym seksem.
Czytając książkę cały czas myślałam że akcja się rozwinie i stanie się coś zaskakującego, niestety książka to cały czas życie kobiety uzależnionej od seksu, jej przemyślenia oraz opisy tego co robi na co dzień. Ciężko jest mi oceniać główną bohaterkę ponieważ ja nie jestem od niczego uzależniona i nie wiem co kieruje takim człowiekiem, ale moim zdaniem jak się bardzo chce to można przerwać tę farsę i się zmienić, tylko trzeba znaleźć sobie cel. Zdecydowanie na jej życie miała wpływ przeszłość, Anita nigdy nie miała dobrego wzorca, wychowana przez dziadka w starym domu marzyła o pieniądzach i wyrwaniu się ze swojej miejscowości, chciała to zrobić nie ciężką pracą a znajomościami i to ją zgubiło.
Fajnie że jest taka książka bo przybli...

Anita opisuje swoje życie na przemian wplatając historie z przeszłości i teraźniejszości. Nie wplata w nie żadnych ozdobników, nie upiększa, a wręcz przeciwnie – przedstawia brutalną prawdę o swoim uzależnieniu, jakim jest nimfomania.

Pozornie może się wydawać, że nimfomania nie jest tak destrukcyjna, jak inne powszechnie znane uzależnienia. Jednak historia Anity uświadamia nam, że ma ona ogromny wpływ na życie człowieka. Główna bohaterka cały czas ucieka przed swoją naturą. Każdego dnia obiecuje sobie zacząć życie na nowo, jednak nałóg jest silniejszy i wciąż z nią wygrywa. Dodatkowo sprawę utrudnia fakt, że Anita ma kilkuletniego synka i coraz bardziej obawia się, ze pewnego dnia odkryje on jej mroczny sekret. Co wtedy pomyśli o ukochanej matce?

Ta książka wnika w czytelnika bardzo głęboko. Z jednej strony odczuwałam obrzydzenie do kobiety, która nie bała się przygodnych stosunków z najbardziej podejrzanymi osobami, byle tylko zaspokoić swój wewnętrzny głód. Jednak przez większość czasu przeważały we mnie głęboki smutek i współczucie dla kobiety, której nikt nie chciał pomóc, osoby, która została zdana sama na siebie w obliczu ogromnego uzależnienia, zdążając jedynie coraz głębiej w ciemną otchłań autodestrukcji. Przeszywające na wskroś jest to, jak bardzo Anita była w stanie się upodlić i odczłowieczyć, aby zyskać chociaż chwilę zaspokojenia, po którym w niedługim czasie znowu następowała pustka i silne pragnienie.

Anita to młoda kobieta, której życie potoczyło się zdecydowanie inaczej niżby tego oczekiwała. Już w bardzo młodym wieku zaczęła spotkać się z mężczyznami i uprawiać z nimi seks. Spotkanie na swojej drodze Igora, w którym widziała nadzieję dla lepszego jutra, a który okazał się facetem który wyłącznie ją wykorzystał, sponiewierał i pchnął ku gorszemu.
Od tej pory jej życie to pasmo niepowodzeń i kolejnych przygód seksualnych.
Bardzo dobra i mocna książka, która pokazuje jak trudne jest życie kobiety uzależnionej od seksu, która traci szacunek do samej siebie i nie otrzymuje szacunku od innych. To ogromny problem z którym kobieta pomimo wielu prób nie potrafi sobie poradzić. Zdecydowanie polecam dorosłym z mocnymi nerwami.
Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

"Nimfomanka" to książka poruszająca trudne zagadnienie. Uzależnienie od seksu, które zdarza się większej ilości ludzi niż przypuszczamy. To powieść o Anicie, kobiecie która walczy z tym i za każdym razem przegrywa. O tym jak ważne jest wsparcie bliskich osób i to co się dzieje, gdy go nie ma. Trudna, ale jednocześnie otwierająca oczy, chociaż miejscami dość męcząca.
Jeśli chodzi o mnie to zabrakło mi w niej jakiejś puenty. Czegoś co dałoby nadzieję, że z tego da się wyjść.